Zamość pod koniec stycznia wygląda dość dziwnie. Może to tylko moje wrażenie, ale obserwując życie na naszych ulicach i chodnikach czuje się wręcz, że to miasto żyjące obecnie w wielkim oczekiwaniu na przełomy. Te niby już się rozpoczęły, ale czas tych naprawdę znaczących dopiero nadejdzie. Już w przyszłym tygodniu odbędą się pierwsze w tym roku zebrania osiedlowe i ogromnie żałuję, że nie będę mógł być obecny najprawdopodobniej na żadnym z nich. Tym samym nie będę świadkiem głosowań, które moim zdaniem powinny stać się obiektem porządnych badań politologicznych. Mieszkańcy będą bowiem wybierać zarówno nowe władze na swych osiedlach, jak i projekty do realizacji w ramach budżetu obywatelskiego. Przekonamy się wówczas, jak naprawdę wygląda Zamość po wyborach i czy zmiana na fotelu prezydenta miasta bardziej była wyrazem nadziei na zmiany, czy zwyczajnym wotum nieufności wobec Marcina Zamoyskiego i jego ekipy. Ekipy, której na kluczowych stanowiskach w Zamościu jest już coraz mniej.

Kolejny etap nowych porządków mieliśmy bowiem na początku bieżącego tygodnia. Z funkcją prezesa zarządu Zakładu Gospodarki Lokalowej musiał pożegnać się Stanisław Koziej. Decyzją rady nadzorczej odszedł też jego wiceprezes, Sławomir Ćwik. Na ich miejsca przyszli odpowiednio: Małgorzata Popławska i Andrzej Lubczyk. Czy dobre są to zmiany? Dotychczasowi panowie prezesi odeszli moim zdaniem jak najbardziej słusznie. Zaświadczyć o tym mogą na przykład wynajmujący lokale na Starym Mieście, którzy potrafią wymienić całe litanie pretensji. Co z tego bowiem, że spółka w ubiegłym roku wypracowała ponad 225 tysięcy złotych zysku, skoro nic z tego dla miasta nie wynika, rotacja na Starówce cały czas jest spora i wciąż mamy tam puste lokale? Prezes Koziej z pewnością stanowił przykład urzędnika, który powinien odejść. Osobną sprawą jest kwestia jego następców. O ile bowiem uważam, że pani Popławskiej należy dać szansę, bo może sobie dać radę tak samo jak mianowana w sierpniu przez poprzednie władze dyrektor Zarządu Dróg Grodzkich, Małgorzata Leszak-Kuśmierz, to co do Andrzeja Lubczyka mam naprawdę spore wątpliwości. Ten pan nie jest zbyt dobrze wspominany jako wiceprezydent Zamościa, wybory w 2006 roku przegrał z Marcinem Zamoyskim naprawdę znacznie, a w ostatnich latach... powiedzmy, że nie grzeszył zbytnią aktywnością na forum publicznym. Nie mogę tej nominacji traktować inaczej jak strzał w stopę dla Prawa i Sprawiedliwości.

Ale żeby być naprawdę na bieżąco z wydarzeniami w mieście zamościanie powinni mieć stały dostęp do tego, co dzieje się podczas sesji Rady Miasta. Innymi słowy posiedzenia powinny być nagrywane i możliwe do odtwarzania w każdym momencie, na zasadach podobnych do tych z posiedzeń parlamentu, a najlepszym wyjściem byłaby transmisja "na żywo" z obrad. Mamy nawet chętnych do tego w postaci obu zamojskich telewizji. Chęć zgłosił też jeden z lokalnych portali zaznaczając, że jest gotów robić to całkowicie za darmo. Nasi radni też w większości stwierdzili, że wydawanie pieniędzy na rejestrowanie obrazu i dźwięku z sesji RM jest całkowicie niepotrzebnie. Zgodzić się jednak z nimi kompletnie nie mogę.

Już kiedyś napisałem, że praca za darmo na dłuższą metę jest bezproduktywna. Wbrew pozorom jednak chodzi mi nie tylko o to, że za pracę zapłata się zwyczajnie należy. To też, ale w przypadku tak ważnej rzeczy jak rejestracja i udostępnianie zapisów posiedzeń Rady Miasta należy być szczególnie wyczulonym na wszelkiego rodzaju nieścisłości. Nie wiem bowiem jak Państwu, ale mnie bardzo łatwo sobie wyobrazić sytuacje, w których za sprawą problemów technicznych część obrad gdzieś przepadnie. Część na której będzie szczególnie zależało przynajmniej niektórym radnym. A jeszcze łatwiej mogę sobie wyobrazić oskarżenia, że przerwy w rejestracji posiedzenia nie były przypadkowe, co tylko zrodzi dalsze zamieszanie, domysły i inne tym podobne rzeczy.

Właśnie dlatego uważam, że nadawca relacji z sesji Rady Miasta powinien zostać wybrany w drodze przetargu i otrzymać za wykonaną pracę wynagrodzenie. Wynagrodzenie zależne od tego czy dzieło zostało zrealizowane w pełni, czy też nie. W ten sposób Rada będzie miała narzędzie sankcjonowania tego przedsięwzięcia, jeśli będzie ono wykonane wadliwie. Zwycięzca przetargu zaś też będzie miał z tego korzyści. To rzecz uczciwa i klarowna dla wszystkich. Tak klarowna, jak klarowne powinny być wszystkie pozostałe działania władz miejskich.