Nie trzeba było jasnowidza, aby przewidzieć, iż marcowa sesja zamojskiej Rady Miasta - niezależnie od jej programu - zostanie zdominowana przez jeden temat. Ostatnie działania Damiana Miechowicza, dyrektora Wydziału Turystyki i Promocji Urzędu Miasta, wzbudziły tak wiele kontrowersji wśród lokalnej opinii publicznej, że nie mogły przejść bez echa podczas najważniejszego zebrania miejskich decydentów w miesiącu.

Uściślając, akurat nie mam na myśli wydarzeń, o których pisałem przed dwoma tygodniami. Nadmienię jedynie, że dyrektor Miechowicz za ten tekst - mówiąc nieco enigmatycznie - nie pochwalił mnie. Ale i jego trudno było chwalić za to, co mogli zobaczyć niedawno delegaci z ambasady Iranu podczas wizyty nad Łabuńką. Otóż podczas prezentacji multimedialnej naszego miasta na jednym ze slajdów nowe logo promocyjne "Zamość twierdza otwarta" stało w towarzystwie dwóch przekreślonych elementów. Jednym z nich było logo dotychczasowe "Zamość miasto idealne", zaś drugim...historyczny herb z wizerunkiem patrona miasta - świętego Tomasza.

Nic zatem dziwnego, że radna Joanna Budzyńska zanotowała wypowiedź bardzo emocjonalną. Podkreślała, że podobnie postąpili zaborcy rosyjscy jakieś 20 lat temu, którzy wyszli z założenia, iż zamościanom trzeba zniszczyć historię miasta. Stąd właśnie wziął się slogan "Twierdza otwarta". W podobnym tonie wypowiadali się inni radni opozycyjni. A co zrobił wtedy prezydent Andrzej Wnuk?

Przed lekturą tego fragmentu radzę Państwu wykonać kilka głębokich oddechów. Otóż pan prezydent ani nie przeprosił za zaistniałą sytuację, ani w jakikolwiek sposób nie stwierdził, że może rzeczywiście można było prezentację wykonać inaczej. Przeciwnie - zdaniem prezydenta herb z wizerunkiem świętego Tomasza właśnie teraz odzyskał należne mu miejsce, czyli na korespondencji sygnowanej przez Urząd Miasta, "a nie na podrzędnych imprezach".

Szanowni Państwo... Oczywiście, że tłumaczenia prezydenta są oburzające i sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Jeśli coś chcemy wyeksponować, to na pewno nie przez publiczne wykreślenie danego symbolu. A jeśli otoczenie w tak dużym procencie, jak ostatnio, nie odebrało nagrania zgodnie z naszymi intencjami, to nie obwiniamy otoczenia twierdząc, że stworzyliśmy arcydzieło, tylko zastanawiamy się gdzie mogliśmy popełnić błąd. To są podstawy zarządzania, tak więc rzeczy, które prezydentowi na pewno obce być nie mogą. Niemniej i tak w całym tym zamieszaniu najbardziej uderzyło mnie coś zupełnie innego.

Oto bowiem dostrzegłem w Andrzeju Wnuku w zasadzie wszystko to, co zwłaszcza pod koniec swojej ostatniej kadencji prezentował poprzedni prezydent miasta, Marcin Zamoyski i co zarazem powodowało, że stanowczo nie chciałem jego kolejnej kadencji. Mieliśmy więc pychę, butę, zarozumiałość i bronienie swoich podwładnych za wszelką cenę. Sytuacja, w której prezydent bronił dyrektora Miechowicza i obronę zamieniał na atak wobec tych, którzy nie zrozumieli rzekomych intencji twórców wspomnianego slajdu, żywcem przypominała mi scenę, w której Marcin Zamoyski - wśród ogólnej wesołości zebranych pracowników magistratu i niektórych gości odczytywał wyniki ankiety przeprowadzonej wśród naszych mieszkańców. Szczególną salwę śmiechu wywołał fragment, w którym ankietowani dowodzili, że przydałaby się miastu wymiana kadry urzędniczej.

Naprawdę nie sądziłem, że Andrzej Wnuk tak szybko osiągnie ten sam poziom.