Pogodę mamy nawet ładną. Jest wprawdzie trochę chłodniej niż w zeszłym tygodniu, ale jednak nadal przyjemnie, czemu na pewno sprzyja uznanie naszej Starówki za jeden z cudów Polski. Spacerujemy więc sobie w tę i we w tę, samotnie lub w towarzystwie, zwracając uwagę na to, co mijamy albo uwagi nie zwracając. Z tym ostatnim jest coraz większy problem, bo nie sposób nie zauważać naprawdę dużych billboardów wyborczych. Są one mniej lub bardziej żenujące. Podróżując w zeszłym tygodniu po południu Polski mogłem przekonać się jak bardzo nasz kraj obstawiony jest "Zasadami PiS" i jak mizernie przy tym wygląda kampania partii obecnie rządzącej. Najbardziej jednak bawią mnie plakaty LiD-u z wizerunkiem Aleksandra Kwaśniewskiego, który mówi, że nie lubi wojen, czemu dobitny przykład dał niedawno w Kijowie. Nie wiem, jak Państwu, ale mnie "sawułar wiwr" byłego prezydenta udowodnił, że polska lewica nie należy do tych intelektualnie najmocniejszych.

Ale życie toczy się również poza wyborami, choć podobno one akurat powinny dotyczyć całości sfer obchodzących żywo obywatela. Cóż jednak z tego, skoro ta kampania stara się być możliwie mało merytoryczna? Dobrze, zaczekajmy jeszcze te 3 tygodnie do jej końca i może coś się na tym polu zmieni. Tematów do obgadania jest bowiem całe mnóstwo i na pewno zalicza się do nich kształcenie.

Od miesiąca trwa rok szkolny. Nie będę powielał swojego tekstu o nauczycielach, bo jest on nadal aktualny. Za chwilę jednak rozpocznie się rok akademicki i to o sprawach z nim związanych chciałbym dziś napisać.

Mówi się o polskiej modzie na studiowanie. Poniekąd jest to prawda. Można powiedzieć, że kto nie jest na studiach, ten nie jest trendy. Może to mieć najróżniejszą formę jeśli chodzi o aktywność. Przekrój jest niebywały - od najbardziej pilnego i zestresowanego kujona, do totalnego luzaka, którego obchodzi jedynie czesne zapłacone w terminie przez swoją rodzinę. Pomiędzy tymi typami istnieje przynajmniej kilkanaście modeli pośrednich. Wśród uczelni podobnie - od tych najbardziej prestiżowych, gdzie wymagana jest przede wszystkim wiedza i umiejętności, do większości "wyższych szkół", w których podstawowym wymogiem jest regulowanie płatności na czas. Z tych wszystkich studentów, zgrupowanych w różnych ośrodkach, ma wyrosnąć pokolenie inteligentów, dzięki którym w kraju będzie się żyło dostatniej. Zamość też się kreuje na ośrodek akademicki i usiłuje za taki uchodzić nawet już teraz. Wprawdzie wszyscy wiemy, że takim jeszcze długo nie będzie, ale oficjalnie nie zwraca się na to uwagi, bo akademickość dodaje prestiżu każdemu miastu.

Część studiów jest tzw. "bezpłatna". W rzeczywistości, w której nic nie ma za darmo, jest to sformułowanie nieprecyzyjne. Po prostu koszt studiów takiej osoby pokrywają podatnicy i to też nie w całości. Niemniej w sumie tacy studenci płacą stosunkowo niewiele. Pojawiają się jednak pomysły, by studia były płatne w każdej ewentualności. Argumenty są w tej sprawie wysuwane niekiedy wprost przedziwne. Zastanawiam się czego ma dowodzić fakt, że większość studentów i tak płaci w pełni za swoją naukę. Wiem bowiem o bardzo niewielkiej liczbie osób, które sobie od początku zamierzyły właśnie taką drogę, gdyż uznały, że tak będzie praktyczniej. Reszta albo chciała się dostać na studia "darmowe" ze skutkiem negatywnym, albo z góry doszła do wniosku, że poziom ich wiedzy na taką formę bycia studentem jest po prostu za niski. Równie bezsensownym wydaje mi się argument, że "za darmo" studiują najbogatsi, gdyż mogą oni przed maturą pozwolić sobie na dodatkowe zajęcia. Akurat z moich doświadczeń i obserwacji wcale nie wypływa taki wniosek. Przy wszystkich bowiem mankamentach państwowych studiów stacjonarnych nie ulega wątpliwości, że jest to szansa przede wszystkim dla osób z mało zasobnych rodzin. Nie widzę też uzasadnienia dla tezy, że studia ze swej istoty powinny być w pełni płatne, gdyż nie dostrzegam różnicy w podstawach merytorycznych dla kształcenia na studiach i dla szkolnictwa niższego szczebla.

Kiedy zatem dostrzeżemy żaków kierujących się w stronę uczelnianych murów albo z nich właśnie wychodzących, miejmy w pamięci, że są to nasze przyszłe kadry, których kształcenia nie należy utrudniać.