Mam kilka punktów dnia codziennego, które muszę odbyć, gdyż w przeciwnym wypadku odczuwam niesamowity dyskomfort przez dłuższy czas. Wpisuje się w to dosyć dużo elementów, w tym bardzo typowe dla ogólnego rodzaju ludzkiego spożywanie posiłków czy mycie się, toteż one wzmianki warte zbytnio nie są. W tym gronie jednak znajduje się parę innych rzeczy, między innymi sprawdzanie prognozy pogody na Onecie. Robić to muszę zarówno na początku dnia, jak i samym wieczorem. Przeglądam opracowania tworzone dla bardzo różnych miast, choć z reguły jest to katalog stały. Stałe już za to nie są kwestie tam najważniejsze, czyli same prognozy. Diametralnie różnić się mogą nie tylko środowe od tych czynionych w poniedziałek, ale wręcz wieczorne od zamieszczanych rano tego samego dnia! Zmiany mogą być w sile wiatru czy ilości i rodzajach opadów, ale też i w temperaturze powietrza, przy czym bywają one niekiedy naprawdę znaczące. Mimo to codziennie owe przewidywania synoptyków sprawdzam, analizuję, a nawet czasem planuję swe kolejne dni na ich podstawie, choć w głębi duszy wiem, iż jest to chodzenie po bardzo cienkiej gałęzi.

W gruncie rzeczy jednak jest to postawa ponoć zrozumiała. Nie przypadkiem fioła na punkcie oglądania prognozy pogody po serwisach informacyjnych ma średnio co drugi Polak. Pomijam już, że większość z tego grona w parę chwil po programie w sposób doskonały zapomina co w nim mówiono i wymyśla nieraz kompletne brednie, które z obejrzaną treścią ma tyle wspólnego co piłka do siatkówki z piłką lekarską. Pominę też coraz gorszą jakość takowych prognoz, które koniecznie muszą być ubarwiane różnymi opowiastkami osoby prowadzącej i które dotyczą ogromnej ilości dziedzin począwszy od ulewy w Kijowie, a skończywszy na nowym gatunku motyli w Afryce Północnej. Po prostu choćby nie wiem co, to Polak zawsze musi zaczekać te kilka minut z robotą, by koniecznie obejrzeć prognozę pogody, bo bez niej byłby bez mała chory. Mniej zrozumiała jest jednak postawa mężczyzn wobec płci przeciwnej.

Takie mi się nasunęło porównanie z moją manią wchodzenia na prognozy Onetu, gdy byłem zmuszony po raz kolejny wysłuchiwać z ust mojej dziewczyny jaka to ona jest brzydka, zła i w ogóle niewarta zainteresowania, nie wspominając o obdarzaniu miłością. Oczywiście bardzo dobrze wie, że jest dokładnie odwrotnie i doceniam ją za bardzo wiele przymiotów, ale i tak oczekuje codziennie kolejnych komplementów i niekiedy wymusza je w taki właśnie sposób. Owszem, być może jest w tym sporo mojej winy, że tych miłych rzeczy mówię jej za mało, ale z tego co słyszę, to nie tylko w moim przypadku tak się sprawy mają. Jest to wręcz niekiedy nagminne i tak na zdrowy rozum ciężko się niekiedy połapać co sprawia, że jednak mimo wszystko mężczyźni z kobietami wytrzymują. Nie wszystko wszak można tłumaczyć zapotrzebowaniem seksualnym, bo po pierwsze - nie jest to najbardziej podstawowa potrzeba ludzka i są osoby, którzy sobie bez jej realizacji dają radę, a po drugie - na dłuższą metę nie mogłaby to być jedyna przyjemność, jaką mężczyzna czerpałby z przebywania z kobietą. Są wprawdzie teorie, wedle których człowiek jest tak naprawdę stworzeniem masochistycznym, ale myślę, że jest to stwierdzenie dość dalece odbiegające od prawdy. A zatem cóż to jest?

Pomijając już występowanie uczuć wyższego i najwyższego rzędu, które są, a przynajmniej powinny być, fundamentem trwania takich relacji, niemałe znaczenie ma po prostu fascynacja innością. Paradoksalnie ta inność objawia się właśnie między innymi owym narzekaniem na siebie, strzelaniem fochów, droczeniem się i czynieniem jeszcze paru innych rzeczy, które są na męski umysł niepojęte. I tak to sobie trwa od tysięcy lat.

Dla równowagi powinienem się teraz zająć choć pokrótce korzeniami zainteresowania mężczyznami u kobiet, ale tego nie zrobię. Dlaczego? Bo płci pięknej i tak nigdy facet swym rozumkiem nie ogarnie.