Tak to już te historyczne dzieje się ułożyły, że poprzedni tekst miał zostać opublikowany w Święto Pracy, a obecny ukazuje się w Dzień Zwycięstwa. Co roku mamy z tej okazji wspominki jak to wszyscy wokół nas triumfowali nad hitlerowcami, a my przeszliśmy z jednej okupacji pod drugą. Jedni twierdzą, że ta miała swój koniec przed dwiema dekadami i rocznicę tego będą obchodzić za niecały miesiąc, inni - że skończyła się trochę później, znacznie później lub nawet wcale.

Dyskusja na ten temat na pewno będzie bardzo rozwojowa i do tego wsparta kampanią przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. Akurat tak się składa, że instytucja ta w tych dniach obradowała nad przepisem, którego uchwalenie było ponoć prostą drogą do wprowadzania cenzury w Internecie. Stan mojej wiedzy nie pozwala mi na stwierdzenie, czy powyższa opinia miała lub nie swoje merytoryczne uzasadnienie, niemniej postanowiłem skorzystać z okazji i napisać o pewnej coraz bardziej powszechnej rzeczy, która powoduje, że w pierwszym odruchu mam wielką ochotę za tą cenzurą sieci zagłosować.

Z Internetu korzystam nader często. Nie tylko dlatego, że jest mi to potrzebne w celach zawodowych. Również dla zwykłej przyjemności. "World Wide Web" to ogromnie przydatny wynalazek. To dzięki niemu poznałem swoją dziewczynę, utrzymuję kontakty z wieloma osobami w całej Polsce (jak pewnie większość internautów), na bieżąco mam dostęp do najnowszych informacji z kraju i z zagranicy, a także mogę robić zakupy. Te ostatnie wprawdzie ograniczam do książek, bo tylko w tym przypadku mam jaką taką gwarancję, że nie dostanę jakiegoś bubla, ale jednak trochę pieniędzy wydaję przez Internet. Są jednak ludzie, którzy najwyraźniej uznają, że powinienem tam wydawać jeszcze więcej.

Chodzi mi mianowicie o coraz bardziej powszechne nadsyłanie reklam - na odwiedzane witryny, konta mailowe czy też komunikatory. Dopóki ograniczało się to do wyskakiwania znienacka okienek z idiotycznymi obrazkami i przesyłania zwykłego spamu, to jeszcze szło wytrzymać. Teraz jednak można odnieść wrażenie, że spece od reklam tego rodzaju zbiorowo upadli na głowy. Praktycznie codziennie dostaję na swe konto mailowe listy, których treść może wręcz sugerować, że pisze je jakiś znajomy (chodzi mi o wstawki w rodzaju "Cześć Stary! Wiesz, że u mnie zawsze krucho z kasą") i dopiero po przeczytaniu całości widać, że jest to po prostu ohydna reklama, w dodatku wysyłana za zgodą właściciela danego portalu. Komunikator otrzymuje anonimowe teksty z linkami do jakichś rewelacyjnych stron i też po pobieżnym przeczytaniu można zachodzić w głowę czy się przypadkiem niedawno skasowało kogoś z listy kontaktów. Lektura dokładniejsza oczywiście te wątpliwości rozwiewa. Niedawno jednak dostałem wiadomość o treści następującej: "Cześć!! Ania z tej strony. To mój nowy numer gg. Konta na nk już nie mam, skasowałam bo za dużo tam małolatów było poza tym te ich nowości:/ mam teraz konto na randkowo-erotycznej stronie pod adresem ania84.luźne-związki.pl Jak coś to tam mnie złapiesz:) A teraz lecę już spać, bo padam ze zmęczenia". Dobrze, że miałem w sobie na tyle dużo rozumu, iż postanowiłem powyższe słowa najpierw wkleić w wyszukiwarkę, by znaleźć podobne anonse, a dopiero później sprawdzać strona po stronie o jaką to Anię z 1984 r. chodzi.

Ale wszelkie rekordy bije chyba strona, która reklamuje się jako witryna, na której można poznać datę swojej śmierci. Wszedłem na nią, bo chciałem ją porównać z inną stroną tego typu, na której byłem parę miesięcy wcześniej. Wtedy dowiedziałem się między innymi, że wedle tej wyroczni wszyscy moi dziadkowie przekroczyli swój pierwotnie zaplanowany żywot o co najmniej kilka lat. Spodziewałem się więc, że owa najnowsza strona będzie podobnie wiarygodna. Musiałem na niej odpowiedzieć na 38 pytań, które poruszały tak ważne dla mojego życia kwestie, jak na przykład odległość miejsca mego urodzenia od najbliższej morskiej linii brzegowej czy też moje ewentualne negatywne skojarzenia z podanymi tam pewnymi liczbami dwucyfrowymi. Gdy w końcu przebrnąłem przez te astrologiczne zasieki, moim oczom ukazał się komunikat, że została ustalona data mojego zejścia z tego świata, ale w celu jej poznania muszę wysłać SMS-a za 9 złotych plus VAT. Oczywiście tego kroku już nie podjąłem.

Tak sobie jednak myślę na spokojnie, że mimo wszystko szkoda byłoby, gdyby te denerwujące przeciętnego internautę rzeczy miały zniknąć. Spełniają one bowiem dosyć istotną rolę wobec użytkowników sieci, a mianowicie przypominają, że choć Internet jest rzeczywistością w dużej mierze wirtualną, to jednak ostrożność trzeba zachowywać w nim taką, jak w świecie realnym. Biorąc powyższe pod uwagę - nadal będę w sieci kupował wyłącznie książki.