Pewna niepełnosprawna dziewczyna, ma jedno wielkie marzenie, które uparcie stara się zrealizować...

Tą osobą jestem ja - czyli Katarzyna Wolińska, a moje tajemnicze marzenie - to posiadanie mieszkania w Warszawie, gdzie chcę studiować, przystosowanego dla osoby niepełnosprawnej. Wydawać by się mogło "normalna sprawa" - lecz to tylko pierwsze wrażenie. Każdy człowiek, który wchodzi w dorosłość, na początku myśli o posiadaniu "dachu nad głową", gdzie będzie mógł zacząć samodzielnie żyć, podejmować decyzje, założyć rodzinę i szczęśliwie spędzić resztę swojego życia. Ja w ten okres właśnie wchodzę i jak każdy człowiek mam te same pragnienia. Lecz między mną a innymi osobami jest mała różnica, zdrowa osoba może pójść do pracy, wziąć kredyt i nabyć mieszkanie gdzie tylko będzie chciała, ja tak nie mogę. Mój aktualny stan zdrowia nie pozwala mi na pełnowymiarową pracę, a renta, którą otrzymuję nie jest tak wysoka bym dostała kredyt, dlatego jestem zdana na pomoc rodziny i osób trzecich, w którą bardzo wierzę. Lokalizacja mieszkania też jest bardzo wyselekcjonowana. Wybrałam Warszawę - ponieważ duże miasto daje duże możliwości dla osób niepełnosprawnych i mniejsze bariery architektonicznych, które niszczą "nasze" życie.

Pochodzę z małego, lecz słynnego miasteczka - Szczebrzeszyna. Mam 19 lat i wiele marzeń i celów w życiu. Niestety choruję na rzadki zespół Jadassona, poruszam się na wózku inwalidzkim, lecz parę kroków potrafię pokonać przy pomocy kul łokciowych (mówię o czasie gdy nie jestem połamana, a złamania zdarzają mi się ostatnio bardzo często). Jestem uczennicą III klasy liceum, czyli czeka mnie matura - mam indywidualne nauczanie, ponieważ moja szkoła nie jest dostosowana do potrzeb osób na wózkach, a po za tym nie jestem w stanie schodzić i wchodzić dzień w dzień po tylu stopniach na mojej klatce schodowej, a mieszkam na 2 piętrze. Dla zdrowego człowieka pokonanie paru schodków nie stanowi wyzwania, lecz dla mnie jest to cała podróż pełna męki i bezsilności w nogach.

Wszystkie fundusze, które uda mi się uzbierać przeznaczę na zakup mieszkania w Warszawie. Chcę by było to mieszkanie w bloku na parterze, gdzie wreszcie będę mogła wchodzić i wychodzić z domu kiedy chcę, a nie tylko wtedy kiedy ktoś mi pomoże.

Warszawa jest miastem otwartym na osoby niepełnosprawne: autobusy niskopodłogowe, tramwaje, metro, prawie wszystkie budynki z podjazdami dla niepełnosprawnych i nawet zwykłe chodniki są obniżane do ziemi, by przedostanie się wózkiem nie było kłopotem. Większe możliwości edukacyjne, a potem zatrudnieniowe, to dla osoby takiej jak ja skarb. Wreszcie skończyłyby się moje wieczne problemy i myśli "co dalej, gdzie do szkoły? - jeśli żadna nie posiada podjazdu tylko schody" "do kina z koleżankami? - bardzo chętnie tylko kino jest daleko, a autobus ma wysokie schody, to może wózkiem na spacer? - niestety też nie, bo nie ma zjazdów na chodnikach" i tak można by wymieniać długo. Według mnie Warszawa jest miastem najbardziej dostosowanym do potrzeb ludzi niepełnosprawnych. Lecz otoczenie nigdy nie będzie idealne, dlatego chce stworzyć swój "idealny, wymarzony kąt - w postaci mieszkania" gdzie mogłabym czuć się komfortowo i być samodzielna pod każdym względem. Mieszkanie, które dawałoby mi komfort fizyczny i psychiczny, musiałoby być umieszczone na parterze, bym z dworu mogła od razu wózkiem wjechać do mieszkania, nie martwiąc się, że są schody, których ja nie jestem w stanie pokonać. Inne ważne aspekty, na które musze zwracać uwagę to zamiana niewygodnej i wysokiej wanny na prysznic z siedziskiem, w całym mieszkaniu dużo poręczy, bym zawsze mogła się nimi wspomóc, kontakty na światło i gniazdka na prąd pod ręką, niższe blaty i zero szafek wiszących na które mogłabym się tylko przyglądać, a nie z nich korzystać. Niby to tylko parę przeróbek w mieszkaniu, a jednak dla mnie tak ważne.

Korzystając więc z uprzejmości serwisu zamosconline.pl uprzejmie proszę o Państwa pomoc, abym mogła dzięki niej uzbierać fundusze na mieszkanie. Moje wymarzone "parę metrów", w których, będę mogła zacząć samodzielnie żyć i wchodzić w okres dorosłości.

Fundacja "Normalna przyszłość" udostępniła mi konto bankowe na które będę przez rok zbierać fundusze, które będą składać się z darowizn firm i osób prywatnych oraz 1% podatku.

A zatem jeśli możesz, to wpłać choćby złotówkę, bo każdy grosz się dla mnie liczy.
Podczas rozliczania PIT-ów też pamiętaj o mnie. Wystarczy, że przeznaczysz swój 1% podatku na mój cel.

Tak niewiele a może zdziałać cuda!

Numer konta bankowego na które można wpłacać pieniądze:
PL42 1440 1299 0000 0000 1064 6812 w tytule proszę dopisać: dla Kasi Wolińskiej

Aby przekazać mi swój 1% podatku należy odpowiednio wypełnić PIT:
Nazwa OPP: Fundacja "Normalna Przyszłość" z dopiskiem: dla Kasi Wolińskiej
Numer KRS: 0000197482

Więcej informacji na mojej stronie internetowej: www.mojdommojaprzyszlosc.i-rpg.net