Daleko mi jeszcze do posła Kuchcińskiego, który w ostatni czwartek ogłosił wszem i wobec na konferencji prasowej, że idzie Boże Narodzenie wraz z Nowym Rokiem więc nie będę już tego powtarzał. Nie będę przywoływał sloganu, że jest to czas wyjątkowy, bo o tym też wszyscy naokoło powiedzieli. Powiem za to, iż owa wyjątkowość nie w każdym przypadku oznacza normalności.

Oto bowiem w kraj poszła wieść, iż grupa posłów z PiS-u, LPR-u i PSL-u przygotowała specjalny projekt uchwały, na mocy której ustanowiony byłby Chrystus Królem Polski!
Poseł Kurski z pełną powagą oświadczył, że w całym kraju zebrano w tym celu kilka tysięcy podpisów od zwykłych obywateli i z tego względu Sejm nie tylko powinien się tym zająć, ale jeszcze zagłosować za tym projektem. Gdy pierwszy raz usłyszałem o tym w radiu, uznałem to za żart. Myliłem się...

Niewątpliwie jest to kolejny z serii pomysłów będących w ścisłej czołówce pod względem stopnia absurdu. Konkurować to może chyba tylko z ideą ustanowienia Matki Boskiej na Królową Polski. Tyle, że akurat w tej sferze był już jakiś precedens i to wcale nie taki idiotyczny, bo ściśle związany z kontekstem historycznym. Obecnie pomysłodawcy idą w zaparte, bredząc w mediach coś o wspaniałym darze Narodu i są głusi na jakiekolwiek kontrargumenty, a w Radiu Maryja chyba tylko ze względu na sceptycyzm premiera otwarcie nie nazywa się będących temu konceptowi przeciw masonami, co poniekąd jest wręcz dziwne, bo tego typu plany narodziły się właśnie w owej rozgłośni.

Oto zatem z tego miejsca chciałbym ogłosić, że niemal w każdą niedzielę można mnie zobaczyć rano na mszy w kościele pw. Św. Krzyża w naszym mieście, gdzie staram się brać czynny udział, nieograniczony do splecenia rąk. Jestem zatem (przynajmniej tak mi się wydaje) świadomy swej wiary, a także jej znaczenia w życiu Polski. Jednakże gdy słyszę, że ktoś wysuwa pomysły powyższego rodzaju, to zawsze będę przeciw. Zawsze bowiem irytowało mnie przechodzenie ze skrajności w skrajność. Przypomnę, że z drugiej strony nieustannie żywe są pomysły usunięcia krzyży z instytucji publicznych, a religii ze szkół. Tych zamiarów również nie popieram, ale wydaje mi się, że w tej sytuacji tym bardziej niewłaściwe są zamysły religijno-monarchiczne. Może po prostu nie zabraniajmy innym (a także sobie samym) kierowania się w swych działaniach życiowych motywami wiary? Do tego się bowiem sprowadza cała sprawa. Wydaje mi się, że jest to podejście dużo zdrowsze, zwłaszcza że w takiej Francji już i prawo do tego jest poddawane w bardzo mocną wątpliwość. Zresztą nie tylko w tym kraju; w kolejce czekają następne.

A tak na koniec, to chciałbym życzyć wszystkim na te Święta spokoju, aby na bok zostawione było wszystko to co nieistotne i po prostu przyziemne. Przy okazji niech będzie to okres spędzony w zdrowiu, byśmy mogli prawdziwie odpocząć. Wesołych Świąt!