"Nawet gdy wichura" - wyznania artystki

Emocje, myśli i jej prywatna historia zawarta w magicznych tekstach, burzących spokój i dających nadzieję. Wykonanie godne największych estrady - taki był koncert refleksyjno-poetycki aktorki i piosenkarki Ewy Błaszczyk "Nawet gdy wichura" (3.07.).

Przewrotnej różnorodności nastrojów, bogactwa stanów ducha, niesamowitej nostalgii i poetyki doświadczyli słuchacze podczas koncertu w ramach 35. Zamojskiego Lata Teatralnego w Zamojskim Domu Kultury.

Koncert można ująć słowami: Tak śpiewa artystka, która nie klęka przed losem, "nawet gdy wichura" promienieje dobrą energią i głębokim optymizmem. W piosenkach autorstwa najwybitniejszych polskich "tekściarzy" i kompozytorów z gatunku piosenki aktorskiej Ewa Błaszczyk wyśpiewała cały swój ból, rozdarcie wewnętrzne i moc ducha nieugiętą.

Zawarła także przesłanie otwarcia się na miłość i dobro tego świata, nawet gdy pod powiekami błyszczą łzy. Niesamowita interpretacja utworów precyzyjnie dobranych tematycznie i klimatycznie napisanych m.in. przez: Agnieszkę Osiecką, Dorotę Czupkiewicz, ks. Jana Twardowskiego, Marię Pawlikowską-Jasnorzewską, do których muzykę skomponowali: Jerzy Satanowski, Leszek Możdżer, Zygmunt Konieczny, Włodzimierz Wysocki oraz Natalia Iwanowna nie miała sobie równych.

Pod wrażeniem koncertu Ewa Błaszczyk pozostawała Elżbieta Zapendowska i komplet widzów na Sali ZDK. Wszyscy jak jeden, staliśmy się uczestnikami przeżywanych przez artystkę emocji dotykających nas osobiście. To coś więcej jak śpiewanie, to dzielenie się ze słuchaczem tym, co jest artystce najbliższe - przeżyciami i wzruszeniami.

Utwory, które zaśpiewała Ewa Błaszczyk, pochodzą z albumu "Nawet gdy wichura", nagranym w grudniu 2007 w studiu TVP. Na scenie ZDK towarzyszył utalentowanej wokalistce zespół w składzie: Marcin Partyka - instrumenty klawiszowe, Andrzej "e-moll" Kowalczyk - gitara i vocal, Sebastian Feliciak - saksofony oraz z udziałem córki - Marianny Janczarskiej - gitara i vocal.

Na krwistoczerwoną suknię Ewa Błaszczyk zarzuciła ciężki skórzany płaszcz i wystąpiła z utworami: "Otwieram okno" i "Podróżowałam". Następnie w tle sceny, na ekranie pojawiła się scena z "Jancia Wodnika" i postać Oli, córki artystki, której nie chcą do nieba, bo ciągle śpi. Podano informację o Fundacji założonej przez Ewę Błaszczyk i o budowie kliniki "Budzik".

Wśród kolejnych kilkunastu wykonanych piosenek znalazły się m.in.: "Kocham jak chcę", "Niepokój" i "Ja nie odchodzę". Ewa Błaszczyk zaśpiewała również "Konie", utwór, który jej najbliższy artystce. Jak powiedziała po koncercie, lubi go, ponieważ jest dokładnie o przekuwaniu losu. To rodzaj cygańskiej ballady, przepięknie zinterpretowanej przez artystkę.

I ponownie artystka w płaszczu skórzanym i utwór "Bruno Schulz" opowiadający o niepewności życia. Następna kompozycja, która zrobiła na słuchaczach ogromne wrażenie to "Orszaki". Na ekranie przesuwające się szybko obrazy - Grunwald, bombardowanie polskich miast, trumny, krzyże, Hitler i Stalin. Zobaczyć mogliśmy także kadry przypominające naszą bliższą historię: postać Ojca Świętego Jana Pawła II, Lecha Wałęsy, ale także scenę z ogłoszenia stanu wojennego w Polsce. Film kończyły: obrazy zrzucenia bomby atomowej na Hiroszymę i scena z Katynia.

Ewa Błaszczyk uraczyła nas także świetnym wykonaniem następnych piosenek: "Co to za wicher", "Malinówka" w języku rosyjskim i piosenką Jacka Kleyffa - "Nocnaautobusowa", z której pochodzą słowa: "I poczucie szczęścia, nawet gdy wichura".

Na zakończenie publiczność wysłuchała duetu, który Ewa Błaszczyk stworzyła ze swoją córką Marianną Janczarską, śpiewając piosenkę "A ile". W programie recitalu znalazły się również utwory: melodyjny i żywiołowo wykonany - "Już" i już na bis - nostalgiczny - "Gdy mnie będziesz miał już dosyć". Przed wykonaniem ostatniej piosenki przeprowadziła jeszcze sondę wśród muzyków, zadając pytanie: "Jakie są kobiety"? Są zapewne "wampiryczne" - zaśpiewała artystka, są także takie jak Ewa Błaszczyk - z niezwykłą osobowością, uskrzydlona w piosenkach, które chce zawsze śpiewać. Otwarta na świat, na jego jasne i ciemne barwy. Prawdziwa wróżka.

Spektakl muzyczny zaprezentowany przez Ewę Błaszczyk i znakomitych muzyków stał się poruszającą opowieść o ukochaniu życia ponad wszystko, i o nadziei, której nigdy nie może zabraknąć. Publiczność opuszczała salę ZDK najwyraźniej poruszona - zarówno tekstami, jak i żywiołowym wykonaniem utworów.

Po koncercie artystka podpisywała zakupione płyty i książki. Usłyszała również mnóstwo podziękowań i gratulacji od wzruszonych słuchaczy za cudny koncert i zapewnień, że przyjdą na kolejny recital.

Zobacz podobne:
     37. ZLT: Marzenia "Pomiędzy Niebem a Ziemią" / 2012-07-15
     37. ZLT: Tajemnica "Żółtej strzały" / 2012-07-13
     Lato Teatralne Młodych na 37. ZLT / 2012-07-12
     Misteryjna przygoda - rozmowa ze Zdzisławem Wardejnem / 2012-07-11
     37. ZLT: "Requiem" nie tylko dla Gospodyni / 2012-07-11
     37. ZLT: Interaktywne Lalki Pana Pejo z Rosji / 2012-07-09
     Głosuj na najlepszy spektakl 37. Zamojskiego Lata Teatralnego / 2012-07-08
     10 lat Szkoły Machulskich z ZLT / 2012-07-05
     37. ZLT: Litania do sumienia / 2012-06-29
     37. ZLT: "A koziołek wziął tobołek..." / 2012-06-26
     37. ZLT: "Przygody Koziołka Matołka" - zmiany w programie / 2012-06-25
     37. ZLT: "Przygoda" w imię miłości / 2012-06-24
     37. ZLT: Skazany na teatr - rozmowa z prof. Janem Englertem / 2012-06-23
     37. ZLT: Fortepianom śmierć / 2012-06-21
     Trzy tygodnie z teatrem w Zamościu - rozmowa z Januszem Nowosadem / 2012-06-16
     VII Letnie Spotkania Muzyczno-Poetyckie / 2012-06-14
     Przegląd "Wokół teatru" / 2012-06-14
     Spektakle 37. ZLT - "PRZYGODA" / 2012-06-11
     Spektakle 37. ZLT - "SALTO MORTALE" / 2012-06-11
     37. ZAMOJSKIE LATO TEATRALNE - program / 2012-06-03

Warto przeczytać:

[do góry]