Dyssomnia to tytuł przygotowanego przez trójkę autorów seansu artystycznego, który miał miejsce 1 kwietnia w Galerii "Drugie Piętro" przy Zamojskim Domu Kultury.

Autorzy wydarzenia- Dagmara Turek, Marta Mosór oraz Darek Łukasik przygotowali niekonwencjonalny wernisaż poświęcony zjawiskom nocy i snu, towarzyszącej im bezradności, samotności, trwodze, czy troskom dnia codziennego, które manifestują się właśnie we śnie bądź w jego braku.

Fotografie, instalacje, multimedia, opisy snów i nocne notatki - są próbą artystycznego nawiązania do zaburzeń i zakłóceń snu - zarówno powszechnych, jak i rzadko spotykanych. Przygotowane prace nie pozostają w oderwaniu od zakodowanych w tzw. nieświadomości zbiorowej obrazów archetypicznych, nie odrywają się od symboliki i mitologii, wierzeń i poglądów kulturowych, które nakładając się na opisywane zaburzenia prowadzą często do ich demonizowania i postrzegania jako zjawiska paranormalne.

Prace i działania autorów czerpią z uniwersalnego podziału zakodowanego w ludzkiej świadomości, porządkującego rzeczywistość tj. powiązanych ze sobą opozycji oraz przypisanych im znaczeń pozytywnych lub negatywnych: dzień - noc, słońce - księżyc, bezpieczne - niebezpieczne, znane - nieznane, swój - inny (obcy), dobro -zło.

W jednym z pomieszczeń między ścianą a ścianą, niebem a ziemią zawieszono foliowy "hamak". Góruje nad nim duża fotografia z przedstawieniem odrealnionej postaci, która zdaje się nasycać sobą pokój. Atmosfera pokoju jest intymna, osobista, wręcz hermetyczna. Centralnie zwisający "hamak" sprawia wrażenie zamkniętej w sobie jedności, jest "łóżkiem-światem" istniejącym we własnym czasie.

Dziwne wiszące łóżko może być syntezą wielu symboli - może oznaczać zawieszenie między snem a jawą, albo sen, który sam jest stanem pewnego "pomiędzy". Może być metaforą ucieczki i oderwania się od zgiełku dnia codziennego. Albo budzić skojarzenia o bujaniu, kołysaniu, falach nieświadomości, czy być symbolem odwiecznej potrzeby spokoju i bezpieczeństwa.

Poza pokojami, w końcu korytarza znajdują się jeszcze błękitne drzwi. Błękit - kolor niematerialności, podświadomości, księżyca i marzeń sennych. Kolor prowadzący w swej symbolice do świata fantastyki i bogów.

Wymienione prace przeprowadzają odbiorców przez nocny dramat, emocje i stany takie jak lęk, panika, niemoc, samotność zagubienie.

Nieodłącznym elementem jest muzyka -kompozycje i nagrania, które same w sobie są dobrą ilustracją podjętej tematyki. Autorzy Dyssomni działają przez wyolbrzymienie, przez nagromadzenie i intensyfikację sugestii.

Na podstawie katalogu wystawy, autor M.M.