Z cyklu poezja inspirowana malarstwem...

Dariusz Piekut "Szalona Lokomotywa"

posplatał się błękit z wymiarem czasu
pomieszał ze zmierzchem świt
drzewa bezlistne cienia nie dają
a labirynty nie kończą i nie zaczynają

jeszcze się szumią trawy wysokie
jeszcze na polach nie ma nic
jeszcze coś spada albo podnosi
jeszcze minuta a będzie wieczność

a ona tam
z kresek kreseczek i cienkich linijek
konstrukcja jedyna co burzy ład
pojęcia naszego o tym co Jest
powstała i stoi bo jakże by jak
miała odjechać po torach co
coś się układa w poprzek i wspak
i jest głębokie i puste i głuche
i pokręcone jak drogi wszystkich dróg

lecz czy ów system to mam być ja
a może to wszystko to Ty