Od jakiegoś czasu trwa publiczna debata: czy sześciolatki powinny trafić do szkół, czy też to dla nich jeszcze za wcześnie?

Szkoda tylko, że przy okazji nie zawiązało się sportowe pospolite ruszenie z hasłami typu: sześciolatki na boiska, bieżnie i baseny. Nie chcę być oczywiście odebrany jako wariat, który przymusza maleńkie dzieciątka do katorżniczego wysiłku, ale może warto spróbować.

Nie proponuję dla kilkuletnich dzieciaków żadnych testów Coopera czy jakichkolwiek innych form wykraczających poza obszar, który nazwę "okołosportową zabawą", lecz stopniowe i przemyślane przyzwyczajanie ich organizmów do wysiłku fizycznego. A jeżeli odbywać się to będzie ze dwa razy w tygodniu z udziałem kumpli - rówieśników z piaskownicy i futbolówki pełnej radości, to na pewno powinno przynieść wymierne efekty.

Cały zabieg z sześciolatkami, poza oczywistością, że "sport to zdrowie", miałby mieć przede wszystkim na celu zwiększenie wydolności dziecięcych organizmów, co kiedyś być może np. dla polskiej piłki okazałoby się bezcenne. Bo właśnie w tym obszarze trzeba zacząć szukać odpowiedzi na pytanie, jak to jest, że w lidze hiszpańskiej, czy angielskiej chłopaki potrafią wykonać w 80. minucie meczu tak szybki sprint, na jaki naszych stać tylko w pierwszym kwadransie Ekstraklasowego pojedynku. A różnice w możliwościach organizmów wychodzą na światło dzienne właśnie podczas grania "dorosłego", kiedy stawki są największe, a piłka nożna staje się nie tylko zabawą, lecz przede wszystkim walką. A dla niektórych nawet religią.

Być może więc za lat kilka, czy kilkanaście w pierwszym składzie piłkarskiego Mistrza Polski będzie więcej niż trzech naszych. Solidnych, czupurnych i twardych. Takich, którzy nie będą zastanawiać się, jak pokonać najlepszą drużynę Łotwy. Będą to zwyczajnie wiedzieli i potrafili.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2011-06-28 przeczytano: 3304 razy.