Nie wiem ile edycji miał już "Taniec z gwiazdami", ale faktem jest, że TVN od początku nadawania tego programu nigdy nie miał problemu ze skompletowaniem składu. W Polsce jest tyle znanych osób, że bez większego trudu można znaleźć kilkanaście w miarę kojarzonych przez target stacji postaci, które zgodzą się na występ przed milionami. Mimo, że wiekowo teoretycznie też się do tego targetu zaliczam, z kojarzeniem u mnie nieco gorzej.

Rozumiem za to mechanizmy działające w mediach i wiem, że środki masowego przekazu zawsze będą miały potrzebę kreowania nowych postaci, którymi będą się interesować widzowie vel czytelnicy. Mamy za sobą zaledwie jedną trzecią 2012 roku, a doczekaliśmy się już trzech nowych gwiazd, o których mówi społeczeństwo. Biznes kręci się zatem naprawdę intensywnie.

Pierwszą z nich jest niejaka Katarzyna W., szerzej znana jako "matka Madzi z Sosnowca". Od końca stycznia słyszymy o niej nieustannie, choć od tamtej pory minęły już prawie cztery miesiące. Poświęciłem tej historii jeden z moich tekstów, który komuś się spodobał na tyle, że link do niego trafił na jedno z forów gazeta.pl, dzięki czemu felieton miał naprawdę dużą poczytność.

Zachęcam ponownie do zapoznania się z tym tekstem, bo późniejsze dzieje "matki Madzi" potwierdzają tezy tam zawarte. Dziś dodam twierdzenie jeszcze dalej idące: według mnie od lutego wydarzenia w tej sprawie są w dużej mierze sterowane przez media. Bardzo możliwe, że wykonanie pewnych rzeczy zostało zlecone. Mam tu na myśli na przykład rzekomą ucieczkę Katarzyny W. z domu. Być może sprawa skończy się kolejną tragedią, ale prasy, telewizji i portali tabloidowych nie będzie to już obchodzić. Może poza tym, że podniosą wtedy ceny za reklamy emitowane lub publikowane obok relacji z miejsca zdarzenia. Zresztą fakt, że ukazała się już książka opisująca historię "matki Madzi" chyba tym bardziej potwierdza moją teorię.

Druga nowa gwiazda jest właściwie ich konstelacją, bo składają się na to - jeśli dobrze kojarzę - trzy osoby. Tak właściwie to do tej pory nie wiem, kim są sławetne Grycanki i co do tej pory zrobiły, by pisać o nich codziennie na Pudelku. Domyślam się, że są powinowatymi producenta całkiem smacznych lodów. Są też bardzo grube i bardzo z tego dumne. Komuś to powiedziały, ten ktoś je obfotografował i od tamtego czasu żyją tym zdarzeniem ci, dla których temat podniesienia wieku emerytalnego jest zbyt trudny do ogarnięcia. No cóż, ja również nie zaliczam się do szczupłych osób, ale do głowy nie przyszłoby mi robić z tego biznes. Inna sprawa, że mam dużo mniejsze znajomości w światku menedżerów, którzy byle szmatę sprzedadzą jako latający dywan.

Na trzecią świeżą gwiazdę natrafiłem przypadkiem, bo też i kanał VIVA zazwyczaj omijam szerokim łukiem. Stacja emitująca program, w którym stylista Jacyków ocenia kobiecą urodę, nigdy mojego uznania nie zyska. Niemniej któregoś wieczoru, podczas oczekiwania na transmisję meczu tenisowego, włączyłem tę telewizję i akurat trafiłem na listę przebojów. Jeden z nich śpiewała niejaka Jula, a tytuł jego brzmiał "Za każdym razem". Melodyjka typowo popowa z rzewnymi słowami, ale przyznaję, że całość faktycznie wpada w ucho, a zatem rzeczywiście może się to sporemu gronu podobać. Tyle tylko, że kilka dni później coś mnie naszło, aby poszukać innych dzieł tejże artystki. I tu mnie zastopowało. Jest w sieci wprawdzie trochę jej piosenek, ale po ich wysłuchaniu obraz owej Juli jako gwiazdy wydaje mi się przerażający. Dziewczyna śpiewa wszystko na jedno kopyto i na ten sam temat - o byciu porzuconą przez faceta.

Nie dziwi mnie więc, że jej utwory śpiewają sobie nastolatki, które odnajdują w nich sytuacje ze swojego życia. W dodatku miałem nieodparte wrażenie, że jej teksty są pisane albo dla jaj przez kolegę/koleżankę, który/-a jej nie lubi, albo przez kogoś, kto się na tym kompletnie nie zna. Tylu dziwnych zestawień słownych połączonych z rymami o poziomie poniżej częstochowskich (przykłady: "chwilą / jedyną", "zostać / dość nas", "miesiąc / rekord") jeszcze nie słyszałem. Ale informacja, że Jula podbiła YouTube jeszcze przed wyemitowaniem teledysku do jej przeboju poszła w świat, dając kolejny dowód, że z Internetu korzystają nie tylko profesorowie uniwersyteccy.

Wiem, że nie jest to tekst z gatunku szczególnie odkrywczych. Takie gwiazdki pojawiały się praktycznie zawsze, odkąd zaczęła się era telewizji satelitarnej. To właśnie wtedy showbiznes znacznie się zdynamizował i zaczął potrzebować postaci znanych przez jeden sezon. Co więcej, jest to proces nie do powstrzymania i nie ma co się na niego oburzać. Nie oburzam się więc.

Bardziej dziwi mnie, że standardy do uznania kogoś za celebrytę są coraz niższe. No i to, że takie rzeczy wciąż ludzi interesują.