Kilkuset uczniów zamojskich szkół gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych zebrało się na Rynku Wielkim aby zaprotestować przeciwko przemocy.
"Nieśmy nadzieję", to hasło tegorocznej manifestacji. Organizatorem akcji, która odbyła się już po raz trzeci, było Gimnazjum nr 2 w Zamościu.
"Otwórzmy nasze serca", "Stop przemocy", "Pomoc leczy, przemoc kaleczy" - to tylko wybrane hasła jakie można było dostrzec na niesionych przez młodych ludzi transparentach.

Zauważyłem, że w ostatnich latach wzrosła liczba marszów przeciwko przemocy. A to marsz w Szczecinie, w Krakowie, w Gdyni... młodzi ludzie maszerują, maszerują, a przemoc nijak nie chce się przestraszyć i uciec. Niczym demon zagościła w naszym życiu i nijak nie chce się sama z niego usunąć. Indiańscy szamani walczyli z demonami stosując różne zaklęcia i tańce. Podejrzewam, że ze skutkiem podobnym do "naszych" marszów.

Ale organizatorzy marszów nie chcą tego zrozumieć. Co z tego, że młodzież zamanifestuje swój sprzeciw przeciwko agresji, skora za tym nie idą konkretne działania?

Ilu młodych ludzi po powrocie z marszu do szkoły zapomniało o szczytnych hasłach i na powrót komuś na korytarzu szturchańca, albo "karczycho" sprzedało, od ilu "pożyczyło" piątaka.
A co na to nauczyciele? Przecież to się dzieje w ich placówkach! Podejrzewam, że w tym czasie szykują kolejne protesty mające na celu odwołanie min. Giertycha.

I tu mamy paradoks.

Pojawił się minister edukacji, który zauważył problem z agresją w szkole i podjął konkretne działania zmierzające do wyeliminowania patologii. Ale nie, środowisko nauczycielskie stanowczo sprzeciwia się wszelkim pomysłom Giertycha - nie będzie "oszołom" Giertych porządków w naszych szkołach robił.

Wobec powyższego nie pozostaje mi nic innego, niż powiedzieć "do zobaczenia za rok na... kolejnym marszu".