Pewien Czytelnik w komentarzach pod moim poprzednim tekstem zarzucił mi, że skupiam się na - jak to ujął - peryferiach Zamościa, gdy tymczasem pilniejszą sprawą są ulice w centrum miasta. Podał nawet przykłady arterii w bardzo złym stanie. Istotnie, trudno nie dostrzec kolein na ulicy Wyszyńskiego lub Odrodzenia czy też fałd na tamtejszych chodnikach. Chciałbym jednak zauważyć, że pomijając fakt, że generalnie drogi zamojskie naprawdę nie są tragiczne, wszelkie niedogodności zaczynają się na najniższym szczeblu, o którym należy pisać równie często, jak o ujęciu kompleksowym. Na przykład podczas zeszłotygodniowego zebrania mieszkańców Osiedla Zamoyskiego wyszło na jaw, że naprawdę ładny (na większości długości) chodnik przy ulicy Wyszyńskiego, na odcinku od Leclerca aż do Ronda Honorowych Dawców Krwi (czyli słynnego "ronda blacharzy"), zimą nie był odśnieżany, choć korzysta z niego codziennie mnóstwo osób. Co więcej, dyrektor Zarządu Dróg Grodzkich sama przyznała, że nie da się tutaj zrzucić odpowiedzialności na właścicieli przyległych posesji, bo takich na całej długości chodnika jest zaledwie dwie. A tego rodzaju spraw w Zamościu mamy bardzo wiele i to z nich właśnie składa się pełny obraz miasta, czego efektem są problemy, o których wspomniał Czytelnik.

Tym bardziej zachęcam do chodzenia na zebrania osiedlowe, gdzie frekwencja jest wyraźnie niższa od notowanej w poprzednich latach. Na pewno nie wynika to z faktu powszechnej szczęśliwości w mieście, co niekiedy usiłują sugerować przewodniczący zarządów osiedli. A że warto uczęszczać na takie zebrania pokazują przykłady z października, a w szczególności reakcje pani dyrektor ZDG, Anny Muszyńskiej. Jak do tej pory była oporna w kwestii oznaczania terenów na osiedlach jako tzw. strefy zamieszkania, tak teraz stosowne tabliczki pojawiły się i na ulicy Prusa, i na Słonecznym Stoku. Nagle zniknęły przeszkody, dla których nie można było takich stref oznaczyć. Osobiście uważam, że mankament w tej kwestii jak najbardziej istnieje - nie każdy kierowca wie, że maksymalna prędkość w takiej strefie to 20 km/h. Należałoby więc jeszcze zadbać o egzekwowanie tego przepisu.

Ale podstawą zawsze jest informacja, w tym także o samych zebraniach. Przypominam, że ich uczestnikami są nie tylko mieszkańcy oraz władze miasta. Zaproszenia są kierowane też do radnych z okręgu, w którym znajduje się dane osiedle. I tu zaczyna się polka, bo granice okręgów nie do końca pokrywają się z granicami osiedli.

Rodzi to określone konsekwencje. Już w najbliższy piątek, 25 października, w Zamojskim Domu Kultury odbędzie się zebranie mieszkańców Osiedla Partyzantów. Na jego czele stoi radny Piotr Kurzępa. Tak się jednak składa, że będzie on najprawdopodobniej jedynym radnym z okręgu numer 4, który pofatyguje się na to spotkanie, gdyż Biuro Rady Miasta Osiedle Partyzantów przypisało do okręgu numer 3. Tak stoi w oficjalnym harmonogramie, dostępnym w Biuletynie Informacji Publicznej. Faktycznie, większość tego osiedla znajduje się w granicach "trójki". Cała reszta jednak, czyli Osiedle Konopnickiej, biegnące od ulicy Odrodzenia aż do ulicy Gminnej, to okręg numer 4. Zważywszy na fakt, że znajduje się na tym osiedlu aż siedem bloków i kilkadziesiąt domów jednorodzinnych, trudno powiedzieć, by był to obszar bez znaczenia.

Widzę trzy wyjścia z tej sytuacji. Pierwszym jest korekta granic okręgów wyborczych. Trudna do przeprowadzenia, bo i do wyborów czasu jest niewiele, i komisarz wyborczy z pewnością nie będzie na to przychylnie patrzeć. Zważywszy jednak na fakt, że właściwy dla tych stron lokal wyborczy znajduje się w budynku Spółdzielni Mieszkaniowej im. Jana Zamoyskiego przy ulicy Wyszyńskiego, czyli już głęboko w granicach "trójki", może należałoby się zastanowić nad dokonaniem takich zmian w następnej kadencji RM. Drugim sugerowanym rozwiązaniem byłaby zmiana granic osiedli. Osiedle Konopnickiej ma raczej mało wspólnego z resztą Osiedla Partyzantów, więc jakaś podstawa do jego wyodrębnienia lub wcielenia do Osiedla Nowe Miasto lub Osiedla Świętego Piątka, znajdujących się również na terenie "czwórki", istnieje.

Opcja trzecia jest najbardziej prowizoryczna, ale za to wymaga najmniejszego wysiłku. Chodzi o pełną informację w harmonogramie zebrań osiedlowych, umieszczającą Osiedle Partyzantów w granicach zarówno okręgu numer 3, jak i numer 4. Tym samym zaproszenia na zebrania otrzymywaliby radni z obu tych okręgów. Zaludnienie za stołem prezydialnym byłoby na pewno większe niż zwykle, ale dałoby się przeżyć.

Domyślam się, że Osiedle Partyzantów nie jest jedynym, które zostało rozczłonkowane przez okręgi wyborcze. Należałoby się zatem pochylić nad całością zagadnienia i dopasować problem do realiów. Nie wiem czy poprawi to frekwencję podczas zebrań osiedlowych, ale na pewno przyczyni się do normalizacji sytuacji.