Znicz zgasł.

Oprócz nazwisk zapamiętamy "kielich szczęścia","matko jedyna - on to zrobił", "jejku - jak on jeździ na tych łyżwach". Przywozimy sześć medali, z czego cztery najcenniejsze. Niby sukces, bo tak dobrze jeszcze nigdy nie było.

W takim tonie również pierwsze poolimpijskie komentarze. Nad oceną warto się jednak zastanowić. W końcu nie posyłaliśmy do Soczi kelnerów. No, może z paroma wyjątkami. Zmierzam do tego, że najwyższa pora zacząć się cenić i wymagać. Mamy nad Wisłą niewiele mniej zimy niż Skandynawowie. Mamy też niemałe ambicje organizacyjne. Sześć krążków powinno więc stanowić naszą olimpijską normę.

Moim zdaniem, w Rosji zrobiliśmy więc swoje. Po medalach panczenistów pojawił się oczywiście wątek budowy zadaszonego toru łyżwiarskiego. Głosy są przeróżne i nie mam pojęcia, czym to się skończy. Wiem za to na pewno, że nasz rząd realizował za publiczne pieniądze projekty o wiele bardziej kontrowersyjne.

Po Soczi bezsprzeczne jest co innego - na organizację igrzysk olimpijskich Polski nie stać. I nie ma co się łudzić - jeszcze bardzo długo się to nie zmieni.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2014-02-25 przeczytano: 3298 razy.