Argentyńskie tanga, paryskie walce, muzyka filmowa, czardasze i popularne piosenki Georga Gershwina podbiły serca publiczności, podczas koncertu "Magic od accordion" z udziałem Wiesława Prządki i Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego pod batutą Macieja Żółtowskiego (23.05.).

Jak zapowiedział Wiesław Prządka, który zwykł mawiać, że urodził się po to aby grać na akordeonie (po piątkowym koncercie sądzę, że publiczność chętnie uzupełni stwierdzenie: "i na bandoneonie"), pierwsza cześć koncertu poświęcona była tangu. W związku z tym, w rękach wszechstronnie uzdolnionego artysty, koncertującego na estradach całej Europy, a także Stanów Zjednoczonych, musiał się pojawić inny instrument niż akordeon, bowiem w Argentynie nie gra się tanga na akordeonie tylko na bandoneonie. Mocne wejście i "Tango Pour" z najnowszego krążka "New Musette". New Musette to styl muzyczny rodem z Paryża, w którym dominującą rolę odgrywa akordeon. I przyszedł czas na utwory Piazzolli.

- Zagramy trzy części utworu "Five Tango Sensations", który wielki wirtuoz bandoneonu, argentyński kompozytor Astor Piazzolla napisał w 1989 roku. W oryginale, utwór mający pięć części, napisany został na bandoneon i kwartet smyczkowy dla Kronos Quartet, jednego z najsłynniejszych kwartetów na świecie. Z tego cyklu wybraliśmy trzy części, naszym zdaniem najładniejsze - powiedział Wiesław Prządka.

To były najpiękniejsze i bardzo namiętne tanga, które przeniosły nas w świat zmysłów i pożądań. Utwory znakomitego kompozytora i legendarnego geniusza tanga to muzyka, która oddaje klimat argentyńskiej knajpki - jednego z typowych miejsc, do których ludzie przychodzą latami by doznać magicznego spotkania z duchem tanga. Ten duch - bez wątpienia - pojawił się w kameralnym wnętrzu siedziby "Namysłowiaków", wykreowany znakomitym wykonaniem tang, opracowanych przez czołowych polskich aranżerów na akordeon i bandoneon z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej.

Potem, tak jak przyobiecał - Wiesław Prządka przybliżał sylwetkę mistrza. Urodzony w Argentynie Astor Piazzolla, na początku swojej kariery muzycznej, nie chciał grać tanga klasycznego, granego do tańca. Zanim zaczął pisać tanga, przedstawił swoje kompozycje Nadii Boulanger w Paryżu, wówczas najbardziej znanej pedagog od kompozycji. Na pierwsze spotkanie z Nadią przyniósł cała teczkę partytur z muzyką symfoniczną i orkiestrową. Po zapoznaniu się z nimi Nadia Boulanger skwitowała: To co pan napisał jest poprawne, ale w tej muzyce nie ma ducha. Zapytała muzyka czym zajmuje się na co dzień. Astor Piazzolla nieśmiało przyznał, że gra tango. Wówczas poprosiła go, aby zagrał jedno ze swoich tang. Usiał przy fortepianie i zagrał. Wtedy Nadia Boulanger stwierdziła: Panie Astorze, niech pan sobie daruje symfonie i pisze tango. To jest pana muzyka. Dzisiaj Astor Piazzolla jest najbardziej znanym kompozytorem tanga na świecie, a przede wszystkim twórcą nowego stylu "tango nuevo". Zanim jednak Wiesław Prządka zagrał "tango nuevo" z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego - mistrzowsko wykonał tango klasyczne, które powstało w okresie, gdy Piazzolla studiował w Paryżu.

- Bandoneon to miniaturka akordeonu. Ale to się tylko tak wydaje. Kiedy go zakupiłem i próbowałem coś na nim zagrać - nie udało się, mimo tego, że skończyłem studia na akordeonie. Sądziłem, że podobnie jak na akordeonie guzikowym, gdzie jest pięć rzędów guzików - zasada gry będzie podobna - opowiadał Wiesław Prządka. Podejmował wiele prób aby zagrać gamę chromatyczną, niestety bez powodzenia. Miał spory problem, ponieważ nikt w Polsce nie uczy gry na bandoneonie. Wreszcie udało mu się zdobyć niemiecką "Szkołę na bandoneon" z 1925 r. W podręczniku znajdował się schemat dzięki któremu Wiesław Prządka nauczył się grać gamę C-dur na otwieranie i na zamykanie miecha. Jak przyznaje jedyny taki bandonista - są one zupełnie różne. I co więcej - twórca bandoneonu Henryk Band wymyślił zupełnie inny układ guzików dla prawej i lewej ręki. Astor Piazzolla, najwybitniejszy bandoneonista na świecie powiedział kiedyś w wywiadzie, że jeśli ktoś podejmie się gry na badoneonie to jest wariatem - skwitował mistrz Prządka. Za to szczere stwierdzenie artysta otrzymał od słuchaczy ogromne oklaski.

Instrument kojarzący się z Argentyną powrócił do Europy z tangiem. Powstał w połowie XIX w. w Niemczech i służył do gry w kościele. Do Argentyny dotarł wraz z niemieckimi emigrantami. Tak się tam spodobał, że nikt już nie wyobraża sobie tanga bez bandoneonu. - Astor Piazzolla, który połączył muzykę klasyczną, współczesną, tango i jazz, spowodował, że powstał oryginalny styl - podkreślił Prządka.

Następnie, artysta wraz z "Namysłowiakami" w składzie kameralnym, wykonał dwa utwory w stylu "tanga nuevo": "Michelangelo" i "Milonga del Angel" Astora Piazzolli. Pierwszy energetyczny i drapieżny, drugi melancholijny i nastrojowy wykonany z udziałem fortepianu, na którym zagrał Piotr Stopa. Jak dodał mistrz akordeonu i bandoneonu: - Tango to jest opowieść o życiu, a w życiu różnie bywa. Jednego dnia mężczyzna rano przytuli kobietę, a następnego dnia - przytuli ją jeszcze bardziej. I o tym opowiada tango.

Zapowiedzią drugiej części koncertu w klimatach Paryża stała się kompozycja "New York Tango", utrzymana w stylu tanga nowoczesnego Richarda Galliano, włoskiego wirtuoza akordeonu i wielbiciela tanga, koncertującego także w Polsce. W trakcie przerwy można było nabyć płyty z nagraniami Wiesława Prządki: "New Musette Quartet", "Magic of Accordion" i "New Musette", z której pochodził fascynujący utwór kończący pierwszą część koncertu. To było zjawiskowe wykonanie.

Drugą część koncertu wypełniły kompozycje wykonane z udziałem Wiesława Prządki i pełnego składu Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego. To było wybitne zaproszenie do krainy tanga. Zagrano najpiękniejsze walce Paryża i piosenki Edith Piaf. Mogliśmy wysłuchać składanki kilku tang klasycznych znanych na całym świecie, które się niegdyś tańczyło. Zaprezentowano także muzykę filmową nie tylko z francuskich produkcji. To były tematy znane i lubiane, opracowane na akordeon i orkiestrę symfoniczną. W programie nie zabrakło także ognistych czardaszy i popularnych piosenek Georga Gershwina.

Gra na akordeonie i bandoneonie, zwanym "duszą tanga" przez wszechstronnego i utalentowanego Wiesława Prządkę oraz gra Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego, dyrygowanej przez Macieja Żółtowskiego, dyrektora naczelnego i artystycznego Radomskiej Orkiestry Kameralnej, od 2005 r. wykładowcy w Cyprus College w Nikozji - to elektryzująca i pełna pasji muzyka najwyższego lotu. Mogę z przekonaniem stwierdzić, że to dzięki Wiesławowi Prządce akordeon przeżywa swój triumfalny powrót, a jego egzotyczna wersja - bandoneon zachwyca każdego. Sądzę też, że wszyscy ulegliśmy czarowi i magii tych instrumentów oraz tego koncertu. Ach to tango...