W 133. rocznicę powstania - koncert w ramach "Dni Twórczości Karola Namysłowskiego" pt.: "Karolowi Namysłowskiemu jego Orkiestra" wykonała Orkiestra Symfoniczna im. Karola Namysłowskiego pod batutą Tadeusza Wicherka. Z Orkiestrą wystąpili soliści: Elżbieta Kozyra, Barbara Rabiega oraz Dariusz Sobczak i Tomasz Nadolski (7.11.).

W pierwszy piątek listopada, już tradycyjnie, w sali koncertowej Orkiestry można było wysłuchać kompozycji Karola Namysłowskiego w opracowaniu Józefa Przytuły sprzed lat oraz obejrzeć animację obrazów zamojskiego artysty-plastyka Jerzego Tyburskiego.

- Przywitaliśmy Państwa "Polonezem uroczystym", zrekonstruowanym w 150. rocznicę urodzin Karola Namysłowskiego i w 125-lecie Orkiestry Włościańskiej. Muzyka - Karol Namysłowski, opracowanie - Józef Przytuła. Tak napisał maestro Józef Przytuła - mówił dyrektor Tadeusz Wicherek witając zgromadzonych na corocznym "Karolowym" koncercie.

Jak zapowiedział dyrygent Wicherek - dla słuchaczy przygotowano pokaźną dawkę muzyki, nowe i stare utwory, te, które są znane i te, które nie są jeszcze znane słuchaczom bo nie znała ich jeszcze Orkiestra. Maestro Wicherek dodał, że do współpracy przy koncercie zaproszono zamojskiego artystę Jerzego Tyburskiego. Jego obrazy - jako prezentacja multimedialna, wykonana przez Rafała Pilewicza - współgrały z muzyką Karola Namysłowskiego. Dla wielu melomanów było to nowe doświadczenie jak w pełnej symbiozie może zafunkcjonować muzyka i sztuka.

Jako kolejny utwór zapowiedziano popularna uwerturę "Maciek Ziemba", przykład typowo symfonicznej działalności Karola Namysłowskiego. Ciekawostką jest fakt, że w programie koncertu Namysłowiaków z 7 sierpnia 1912 r., jaki odbył się w Łodzi - obok utworów Straussa, Czajkowskiego, Griega i Chopina znalazła się - jak określono - fantazya "Maciek Ziemba" Karola Namysłowskiego.

Najbardziej znane są mazury Namysłowskiego ale oberki pisał on jak nikt inny w oddał w nich całą urodę regionu. Przyszedł czas prezentacji zasadniczego nurtu kompozytorskiego Karola Namysłowskiego, mazurów i polek. Najpierw mazur "Oj, dziś, dziś" - wczesna pozycja z katalogu znakomitego kompozytora, a potem polka "Olesia" wybrzmiały z całą mocą ludowej muzyki.

Kolejno, nowość, bardzo interesujący utwór - mazur o nazwie "Wicek". Musiał być Wicek dziarskim, krzepkim człowiekiem - bo tak go scharakteryzował Karol Namysłowski. - Zawsze mnie bawiły sytuacje wynikające z kontekstu, kiedy podaję jeden, a potem drugi tytuł utworu - mówił Tadeusz Wicherek zapowiadając po mazurze "Wicek" - tytuł drugiego utworu, który brzmiał: "Kocham cię". To również nie znany wcześniej Orkiestrze utwór, wydany drukiem przez Gebethnera i Wolffa w Warszawie w 1902 r., co świadczy o jego popularności. Dyrygent zwracał uwagę na różnicę w tempach w tym utworze. Namysłowski zastosował w opisie partytury określenia włoskie: allegretto, piu mosso, a tempo, ale również polskie, bo napisał: prędzej, wolniej.

Następnie w programie koncertu nie grany przez Namysłowiaków od lat mazur o znaczącym tytule "Hołubiec". Jak zauważył dyrygent - w partyturze, w partii dla puzonów zapisano: "hołubce". Zastanawiał się więc Tadeusz Wicherek, dlaczego tylko w partii dla puzonów. Czyżby to oznaczało, że tylko muzycy grający na puzonach, trzymając się krzeseł, mogli lub mieli te hołubce wywijać? Podczas piątkowego wykonywania mazura słuchacze mogli się przekonać jak hołubce wywijają - dyrygent i koncertmistrz Orkiestry Piotr Redeł.

W "Krakowiance lubej", która "pięknie w tańcu wodzi, ale chłopców zwodzi" - pojawili się soliści Elżbieta Kozyra i Dariusz Sobczak, i stosownie do tytułu utworu - ubrani w stroje krakowskie. Licznie zgromadzonej na koncercie publiczności, wśród której byli również dawni muzycy Orkiestry - przydarzyła się także muzyczna historia miłosna "Jeszcze się ożenisz", napisana przez Karola Namysłowskiego, pięknie i żywiołowo wyśpiewana przez solistów Elżbietę Kozyrę - "Nie kochaj się we mnie bo to nadaremnie" i Dariusza Sobczaka - "Kochałem dziewczynę, ona mnie lubiła, nie wiem dlaczego mnie porzuciła".

Orkiestra Symfoniczna znakomicie zagrała również gorąco oklaskiwany "Marsz cyklistów". W roli głównej wystąpiła trąbka. I utwór, przy którym zapewne bardzo dobrze się bawiono - walc "Marzenie" Karola Namysłowskiego. - Nie zapominajmy, że Namysłowski to są czasy Staraussów, którzy byli "królami walca". I jak każdy dobry walc - rozpoczyna się marszem - wielce obiecująco zapowiadał utwór Tadeusz Wicherek.

Następny utwór, który zdaniem dyrygenta "ma coś wspólnego z naszym pięknym, narodowym sportem", czyli z końmi - mazur "Fornal" z efektami specjalnymi. Dla urozmaicenia - polka "Brońcia" i mazury: "Dolo moja" i "Matulu kochana" z udziałem świetnych głosów Barbary Rabiegi i Dariusza Sobczaka. Ponownie mazur, którego być może nie pamiętają najstarsi muzycy, obecni jako goście na koncercie dedykowanym założycielowi najstarszej orkiestry symfonicznej w Polsce - "Ino ostro".

- Teraz bardziej kobieco - polka mazurka, w charakterze francuska polka. Podobne polki pisał ojciec i syn Straussowie. Tym razem Karol Namysłowski i polka "Szczebiotka". Strauss napisał podobną w charakterze i nazwał ją "Plotkarki". - Nasz Karol miał więcej wyczucia i nazwał swoją polkę "Szczebiotka" - zauważał Tadeusz Wicherek, znakomicie bawiąc publiczność swoją konferansjerką.

Jak się okazało, nie dość było jeszcze dźwięków w małej Sali koncertowej Orkiestry. Ich burzę, wręcz lawinę przyniósł kolejny utwór - oberek "Zawierucha". To popisowe dzieło Namysłowiaków pod batutą Tadeusza Wicherka. Już na wielki finał "Tańcuj Maryś, tańcuj" - wiązanka przyśpiewek ludowych w opracowaniu i instrumentacji Józefa Przytuły, długoletniego dyrygenta i dyrektora Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego w Zamościu. Skomponował ok. 30 utworów, a blisko 200 opracował muzycznie. To było rewelacyjne wykonanie wiązanki przez muzyków Orkiestry i solistów: Elżbietę Kozyrę, Barbare Rabiegę, Dariusza Sobczuka i Tomasza Nadolskiego. Było tak, jak mówiły słowa jednej z przyśpiewek: "tańcować będziemy mazury i polki aż się będą trzęsły u sufitu belki".

- Wiem, na co Państwo czekacie - brzmiała zapowiedź ostatniego punktu programu koncertu "Karolowi Namysłowskiemu jego Orkiestra". Ale zanim wybrzmiały na wielki finał kultowe "Żaby" Karola Namysłowskiego - Tadeusz Wicherek podziękował Jerzemu Tyburskiemu za możliwość połączenia sztuk - muzyki i malarstwa, za integrację środowiska artystycznego Zamościa. Najpierw delikatnie, nieśmiało, leciutko - a potem "rozrechotały się" instrumenty w rękach Namysłowiaków na cześć Karola Namysłowskiego. Żabom wtórowały ptaki o najpiękniejszych głosach natury.

Muzycznego rechotania i kumkania nie było końca, nie było końca szlachetnego, polskiego folkloru muzycznego, o który zadbał przed stuleciem Karol Namysłowski. Tak pięknie to potrafił komponować tylko on. Tak pięknie zagrać jego utwory potrafią tylko muzycy jego Orkiestry Symfonicznej. Tak znakomicie dyrygować potrafi tylko Tadeusz Wicherek. Ale to przecież nie jest żadna nowina!