"Dawno temu, kiedy jeszcze lasy były bez ogromnej ilości kolorowych szkiełek oraz pamiątek pozostawionych przez podziwiających je turystów, istniała potężna cywilizacja. Nazywała się APUERO. Była bardzo potężna, mówiło się o niej że słońce nigdy w niej nie zachodzi. Wszystkie pozostałe cywilizacje na świecie się jej bały. Apuero bowiem, potrafiła zniszczyć całą cywilizację w kilka dni grabiąc z jej terytorium wszystkie skarby.

Domy najważniejszych postaci w cywilizacji były przepełnione. Nie były w stanie pomieścić nowych dzieł zabranych innym cywilizacjom. Wymyślono więc muzeum. Nauczono się nawet z tej formy czerpać materialne korzyści- wymyślono bilet wstępu.

Cywilizacja była niczym magnes- przyciągała na swoje terytorium ludzi wierzących w marzenia, liczących na lesze i bezpieczne jutro. Przyjeżdżały wszystkie nacje świata, wszystkie rasy i religie. Pierwotni obywatele Apuero byli dumni i szczęśliwi, że urodzili się w najbardziej pożądanym miejscu na świecie.

Do Apuero przybyło jednakże tylu ludzi z innych cywilizacji, że rodowici mieszkańcy zaczęli się obawiać kolejnych przybyszów, a już obecnych zaczęli klasyfikować i dyskryminować. Strach przed przybyszami przerodził się w psychozę. Wszystkich obywateli innego koloru zaczęto uważać za wroga, utrudniano im zdobywanie pracy oraz ograniczono dostęp do szkół. Zaczynano praktykować wydalanie z cywilizacji.

Obywatele przestali wierzyć samym sobie, zaczęły się szerzyć antyspołeczne zachowania. Człowiek człowiekowi wilkiem - mówili. Ludzie którzy pewnego dnia myśleli, że chcą ze sobą spędzić całe życie zwątpili w to i rozchodzili się każdy w inną- swoja stronę.

Z czasem przestali się interesować czytaniem książek- mieszkali w najbardziej rozwiniętym miejscu, gdzie w telewizji mogli dowiedzieć się wszystkiego. Po co wiec książki.
Obywatele stracili chęć do nauki, do pracy. Z kolei ciężko pracujący stracili chęć do utrzymywania ze swoich podatków obywateli bez pracy. Władze przestały się interesować opinią obywateli. Nawet utworzona organizacja- Unia Apueriańska, która miała poszerzyć dobrobyt na nowo przyjęte regiony do Apuero przestała funkcjonować w obliczu swoich problemów wewnętrznych.

Krąg problemów się niestety tylko rozszerzał...

Obywatele stracili zainteresowanie całym światem i przestali wychodzić poza swoją kulturę. Zakończyła się apueriańska chęć przygód. Pozostałe cywilizacje wpatrzone bezgranicznie w Apuero zauważyły jej osłabienie i postanowiły rozwijać swoją kulturę oraz tradycje.

Wszystkie oprócz jednej cywilizacji prześcignęły Apuero. Na jej terytorium pozostało jedynie wspomnienie potęgi wraz z brakiem odpowiedzi na pytanie: Jaka będzie przyszłość?"

* * *

Nie wszystkie bajki kończą się happy endem. Szkoda że tak mało polityków o tym pamięta.

Oczywiście APUERO to przemieszane litery wyrazu EUROPA. Kolorowe szkiełka to metafora ogromu śmieci, które są zostawiane na łonie natury- skutecznie ją zaśmiecając. Już nie wspominam o pozostawionym szkle oraz o pożarach spowodowanych przez lenistwo i wygodnictwo tzw. turystów.

Europa dziś jest cywilizacją, która jest wyłącznie iluzją ładu i porządku. W rzeczywistości jest pełna konfliktów, sprzeczności i obaw. Podobnie jak żaden prognostyk nie przepowiedział rozpadu ZSRR, dziś nikt nie jest w stanie przewidzieć przyszłości Europy. Pewnikiem jest jednak jedno zdanie: że przyszłość nie będzie taka jak teraźniejszość. Czy zaś będzie gorsza, czy lepsza?

Dziś Europa stoi nad przepaścią. Nie pozostało nic z jej wielkości, dziś nie ma żadnego wpływu, nie ma siły przebicia w promowaniu swoich racji. Pojawiają się interesujące propozycje oraz inicjatywy.

Mieszkańcom Europy pozostaje jedynie spokojne oczekiwanie. Czekajmy więc w nadziei na lepsze czasy.

Powszechnie uważa się, że jak cywilizacja wchodzi w stadium uniwersalne, ludzie powszechnie wierzą, że ich cywilizacja stanowi najwyższą formę ewolucji jaką tylko można osiągnąć. Trwają w przekonaniu, że ich historia się skończyła. Patrzą jednak przez niewłaściwe okulary.