Dariusz Górny został zwycięzcą (ex aequo z Agnieszką Szpalą z Lublina) dwunastej edycji Wojewódzkiego Konkursu Literackiego organizowanego przez Wojewódzki Ośrodek Kultury w Lublinie w kategorii poezja. W kategorii proza wyróżnienie otrzymała Agata Klimczuk uczennica I Liceum Ogólnokształcącego w Zamościu. Oboje startowali w najstarszej grupie wiekowej (szkoły ponadgimnazjalne i dorośli).

Przypomnijmy, że Dariusz Górny - zamojski regionalista również i przed rokiem zajął pierwsze miejsce w kategorii poezja w lubelskim konkursie.

Konkurs był przeznaczony dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych, średnich oraz dorosłych z terenu województwa lubelskiego. Jego uczestnicy nadesłali po dwa wiersze lub opowiadanie dotąd niepublikowane i nienagradzane w innych konkursach. Uczniowie szkół podstawowych i gimnazjalnych mieli napisać teksty związane z tematem "Dom", wszyscy pozostali teksty na dowolny temat.

Na konkurs przesłano łącznie 307 zestawów prac literackich ( w kategorii poezja- szkoły ponadgimnazjalne i dorośli wpłynęło 47 zestawów wierszy). Wszystkie prace literackie oceniało jury w składzie: Maria Brzezińska, Ewa Hadrian, Waldemar Michalski, Anna Kistelska- sekretarz.

Gala podsumowująca konkurs odbyła się 1 kwietnia w siedzibie Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego.

Poniżej próbka możliwości Dariusza Górnego

***

dostałem znaczy oddam
z pierwszym krzykiem duszące powietrze
do obmycia wodę zapomnienia

młodzieniec już sam rozniecałem
ogień na pożar
bywało mocne marsy klubowe

sadziłem i zbierałem owoce
czyniłem sobie ziemię matką albo i wyrodną macochą
miałem w sobie powietrze wodę ogień ziemię

cyzelowaliście dom
na wschód od edenu
na nic zdały się jednak eleuzyńskie misteria
choć sprzyjała demeter

jak kochane moje też
prochy rozwieje lodowate powietrze
uduszę się wodą
ogień śmierci spali wspomnienia
kości nie zostaną obudzone

będę powietrzem wodą ogniem ziemią
które tchnęliście
w to moje kruche gliniane ciało

hominem te memento

to homagium
dziękuję

***

jak to jest pyta młody pesach stark
że ty tate bogobojny
stojący w tradycji tak mocno
jak nie przymierzając głowa żyda i tefilin
jesteś biedny

sąsiad z kamienicy meir
zbija fortunę na procentach
tylko w straszne dni
niesie się do domu modlitwy

upada konfekcyjny sklep
tylko matka jest ostoją moich oczu
a ty chcesz postawić się
jeść barszcz z piernikiem

twój brat mordechaj wyjechał
w kibucu życie twarde jak stal
gdy słońce jest nisko ma mleko i miód
posadził winnice i będzie pił wino
będzie mądry od powietrza medinat jisra'l

bogactwo cnota bogobojnych
tu ani szacunku ani gold
ty nie jesteś złoty żyd