Nie, tym razem jeszcze nie będzie o igrzyskach, choć nie ukrywam, że coraz bardziej się do tego przymierzam. Zaczekam z tym jednak do końca imprezy, bo coś mi się zdaje, że to nie koniec różnego rodzaju niespodzianek, jakie serwują nam nie tylko sportowcy. Ten tekst piszę tuż po zakończeniu zmagań przez kolarzy torowych. Tak bezczelnie przekręconych przez sędziów zawodów, jak finał męskiego keirinu, jeszcze nie widziałem.

Dziś będzie o czymś, co nie spodziewałem się, że zobaczę w moim rodzinnym mieście podczas wakacji. Coś, co w dużych aglomeracjach jest na porządku dziennym, w Zamościu traktowali wszyscy jako abstrakcję. Tymczasem w ostatnich dniach doszło do nagromadzenia kilku okoliczności, skutkiem czego miasto zaczyna się najzwyczajniej w świecie korkować. Wiem, że to nie są jeszcze korki porównywalne z krakowskimi czy warszawskimi, ale dużo trudniej bezproblemowo przejechać z jednego końca Zamościa na drugi niż jeszcze kilka tygodni temu. Doszedłem do wniosku, że przyczyny takiego stanu rzeczy są dwie. Przyczyna pierwsza - remont mostu na ulicy Sienkiewicza. Oczywiście nie krytykuję samego przedsięwzięcia, bo każdy, kto tamtędy przejechał przynajmniej raz, bez trudu przyzna, że jest to miejsce bezwzględnie potrzebujące gruntownej naprawy. Dobrze więc, że ona trwa i miejmy nadzieję na udany finał. Gorzej, że chyba komuś zabrakło wyobraźni i nie skojarzył, iż ów most stanowi bardzo ważny element przeprawy komunikacyjnej przez miasto.

Zamość bowiem południowej obwodnicy nie ma i jeszcze długo nie będzie miał. W efekcie mnóstwo osób jadących ze wschodu na zachód regionu jechało przez nasze miasto ulicą Sienkiewicza, aby potem przejechać obok siedziby Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego oraz rotundy i wjechać na ulicę Szczebrzeską obok miejsca, gdzie jeszcze nie tak dawno istniała stacja benzynowa. Teraz przez południe miasta nie można przedostać się w żaden sposób, tak więc wszyscy wybierają pozostałe możliwości. Czyli albo przez ulicę Peowiaków, albo ulicę Łukasińskiego/Akademicką. Mało komu przychodzi do głowy, że alternatywa jak najbardziej istnieje i wcale nie trzeba w tym celu wjeżdżać do Zamościa. Kierowcy jadący od strony Tomaszowa mogą bowiem skręcić w Kalinowicach na drogę wiodącą ku Białowoli, aby potem skręcić na Żdanow i Mokre. W Płoskiem można już wygodnie wyjechać na drogę krajową 74.

Istnieje jednakże przyczyna za sprawą której amatorów takiego rozwiązania mamy niezbyt wielu. Jest nią brak jakiejkolwiek informacji na ten temat w odpowiednich miejscach. Rozumiem, że miasto nie ma kompetencji do zamieszczania takich rzeczy poza swoimi granicami, ale należało przeprowadzić to w porozumieniu z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. No i mamy tego efekty.

Istnieje jednakże jeszcze jedna przyczyna. Są nią dorożki dostojnie przemierzające ulice oplatające nasze Stare Miasto. Przez pewien czas uważałem je za miły element krajobrazu wpisujący się w historyczny charakter miasta, przynoszący dochody ludziom przedsiębiorczym. Wiem doskonale, że powinienem tak uważać do tej pory, ale przychodzi mi to coraz trudniej. A kiedy widzę dorożkę jadącą z prędkością wypływania krwi z nosa, za którym to pojazdem przesuwa się niekończący się sznur aut, mam szczerą ochotę rozwiązać ten kłopot w sposób radykalny.

I nie przyjmuję do wiadomości, że nic się z problemem nie da zrobić. Moim zdaniem w zupełności wystarczyłoby wprowadzić ograniczenie w jeździe dorożek podczas godzin szczytu. Codziennie przekonuję się, że najczęściej rozwiązaniem jest metoda najprostsza. Jak dotąd jednak remont mostu na Sienkiewicza przynosi nam więcej spraw, które pozytywne na pewno nie są.