Nie wiem jak Państwo, ale dla mnie setna rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę to powód do dumy. Niekoniecznie do jakiegoś bardzo hucznego świętowania, ale na pewno do podkreślenia, że oto sto lat temu byliśmy zdolni jako Naród do tego, by wznieść się ponad podziały. Choć tzw. ojców niepodległości na co dzień dzieliło bardzo dużo pod względem wyznawanej ideologii, to w decydującym momencie potrafili się podzielić obowiązkami. Swoje zrobił Piłsudski, swoje Dmowski, swoje Paderewski (najbardziej moim zdaniem niedoceniany), swoje Daszyński, Witos i wielu innych. Patrząc z dzisiejszej perspektywy wydaje się to wręcz niemożliwe do powtórzenia. Kto wie zresztą, gdyby ci ludzi musieli działać w dzisiejszych czasach bardzo możliwe, że nic by z tego dobrego nie wyszło. Choćby dlatego, że dziś wiele osób po prostu nie czuje, iż niepodległość nie jest dana nikomu raz na zawsze. Wtedy jej nie mieliśmy, za to czuliśmy, że otwiera się na nią wielka szansa, którą wykorzystaliśmy.

Co nas łączyło? Kilka spraw, których ważności trochę obawiałbym się ustawiać. Po pierwsze: walki narodowowyzwoleńcze. Wszystkie przegrane, często prowadzone od samego początku bezmyślnie, ale paradoksalnie na dłuższą metę opłacalne. Nawet obiektywnie idiotyczne powstanie styczniowe - poprzez trwanie w pamięci Polaków za sprawą wciąż wówczas żyjących weteranów walk - okazało się przydatne. Twierdzę z całą stanowczością, że nie dałoby się zorganizować tylu chętnych do tworzenia struktur polskiej państwowości, gdyby nie żywa pamięć o krzywdach, których doznawały poprzednie pokolenia Polaków. Po drugie: wspólny język. Tu przede wszystkim zasługi mieli Polacy pod zaborem austriackim, bo tam nie prowadzono polityki wycofywania języka polskiego ze szkół czy urzędów. Galicja cieszyła się całkiem dużą swobodą, co zaowocowało stworzeniem Legionów właśnie tutaj. Po trzecie: religia. Tak, Kościół nie zawsze stawał za Polakami np. przez popieranie zrywów narodowych. Tyle tylko, że właśnie katolicyzm - wsparty bardzo mądrymi i światłymi duchownymi - spajał Polaków w stopniu znacznym. Prusacy byli w większości protestantami, a Rosjanie prawosławnymi. Rozumieli to nasi politycy w pełni, dlatego nawet jeśli byli antyklerykałami, to nie używali swoich stanowisk do gnębienia Kościoła. Wiedzieli więc, że Polska powstanie tylko bez prowadzenia retoryki antyreligijnej.

Tak się zaś składa, że w okrągłą rocznicę odzyskania wolności okazano nowe wzory paszportów. I z miejsca okazało się, że nie wszystkim one pasują. Konkretnie chodzi o hasło "Bóg, Honor, Ojczyzna" umieszczone w dokumencie. Z całej gamy cytatów pozwolą Państwo, że opublikuję dwa. Robert Biedroń: "Bóg, honor, ojczyzna" na nowych paszportach. Nowoczesne, świeckie państwo w całej okazałości...". Akcja Demokracja: "Roman Dmowski, znany z antysemityzmu bohater środowisk nacjonalistycznych oraz hasło "Bóg, Honor, Ojczyzna", dyskryminujące osoby niewierzące - między innymi to znajdzie się na nowych paszportach. Rząd wybrał komunikaty, które dzielą społeczeństwo".

Niektórzy z Państwa pewnie pamiętają, że "Bóg, Honor, Ojczyzna" swego czasu został przez TVN24 uznany za jedno z haseł szerzących nienawiść. Teraz dowiadujemy się, że ono dyskryminuje osoby niewierzące, a przy tym - jak mogłem przeczytać w innym miejscu - "zostało zawłaszczone" przez skrajną prawicę. Tyle tylko, że krytykom tego hasła należy zadać bardzo konkretne pytanie: czy kiedykolwiek trzymali w rękach dolary?

Tak się bowiem składa, że na banknotach, którymi można płacić na terytorium Stanów Zjednoczonych, znajduje się napis "In God we trust". Tkwi tam już od bardzo dawna i choć USA wiele lat temu przestały być krajem, gdzie wszyscy chodzą do kościoła co niedzielę, to jednak w dalszym ciągu napis cokolwiek religijny zdobi rzeczy teoretycznie całkowicie neutralne światopoglądowo. Co więcej, hymn innego mocarstwa, jakim jest bez wątpienia Wielka Brytania, stanowi pieśń "God save the Queen". Ale protestów przeciwko niej nie ma żadnych.

Po raz kolejny okazuje się, że jeśli nawet mamy do rozwiązania znacznie poważniejsze problemy, z którymi nie radzi sobie władza, opozycja wykazuje przerażającą indolencję intelektualną. A szkoda, bo głupia opozycja często okazuje się szkodliwsza od niemądrze rządzących.