Ponieważ niedługo koniec roku kalendarzowego, naturalnym staje się nastrój, w którym człowiek jest skłonny do robienia różnego rodzaju podsumowań. To dobre tym bardziej, jeśli wiąże się z czymś konstruktywnym. Przyszły rok zapowiada się zaś jako niezwykle istotny dla całego kraju - z dwiema zaplanowanymi elekcjami. W tym co najmniej jedną, która szczególnie będzie interesowała osobę w ostatnich latach zawsze tu uzyskującą największe poparcie. Mam na myśli "posła naszej ziemi" Sławomira Zawiślaka.

Na pewno jest to jedna z najbardziej znaczących postaci Zamościa i okolic w bieżącym stuleciu. Nie można powiedzieć, że nie osiągnął zupełnie nic. Szczególnie dużo mogą powiedzieć o działalności tego parlamentarzysty osoby, którym na sercu leży historia - zwłaszcza II wojny światowej. Poseł jako historyk z wykształcenia bardzo zadbał o to, by upamiętnić mało znane epizody wojenne na Zamojszczyźnie oraz docenić osoby biorące udział w tych wydarzeniach. To nie jedyne pole działalności lidera Prawa i Sprawiedliwości na Zamojszczyźnie, ale z pewnością jedno z najbardziej widocznych.

Sęk w tym, że Sławomir Zawiślak w roli lokalnego posła, znanego niemal wyłącznie w swoim regionie, ugrzązł. W wyborach w 2015 uzyskał 25 236 głosów, co było liczbą większą o niemal tysiąc w porównaniu do poprzedniej elekcji parlamentarnej. Jest to więc kapitał naprawdę znaczny. Tyle tylko, że w ostatnich wyborach wynik o przeszło pięć tysięcy głosów lepszy uzyskała Beata Mazurek. Od tamtej pory pozycja posła Zawiślaka w partii zamiast rosnąć spada. Jak bardzo spadła, mogliśmy się przekonać właśnie w kończącym się roku. Najpierw wierchuszka partyjna zignorowała działania parlamentarzysty na forum miejskim i ponownie nominowała na kandydata na prezydenta Andrzeja Wnuka, którego przed ratuszem przedstawiała posłanka Mazurek. Był to bez wątpienia policzek dla posła, który od połowy minionej kadencji jawnie stawał w opozycji do prezydenta Zamościa, ciągnąc przy tym radnych jemu wiernych (bo nie wszyscy tę wierność okazali). Zresztą nawet po oficjalnym ogłoszeniu decyzji przez Beatę Mazurek zamojskie struktury Prawa i Sprawiedliwości nie uznały za słuszne poinformować o tym ze swojej strony. W kampanii wyborczej poseł musiał się zająć regionem, a nie miastem, co teoretycznie wyszło mu na dobre, bo PiS sporo poprawił w zakresie swojego stanu posiadania w terenie. Wydawało się zatem, że jego wysiłek zostanie doceniony na szczeblu wojewódzkim. Tyle tylko, że nie został - w Zarządzie Województwa nie ma ani jednej osoby z Zamojszczyzny.

Nie łudźmy się, w dobie walk frakcyjnych w PiS-e stronnictwo Zawiślaka przegrywa. Nie miejmy nadziei, że będzie z tym lepiej. Nie bardzo widzę, żeby "poseł naszej ziemi" miał pomysł, jak z tego wybrnąć. Jeśli dotrwa w PiS-ie do najbliższych wyborów, czeka go reelekcja i jeden z najlepszych wyników poparcia w skali całego okręgu. Nie sądzę jednak, aby przełożyło się to na konkretne większe korzyści dla posła, a tym bardziej dla wyborców.

To nie jest wezwanie do rejterady. Nie twierdzę, że rzucenie pisowską legitymacją partyjną stanowi absolutnie jedyne rozwiązanie. Na pewno jednak łatwo można przewidzieć przyszłość na podstawie obecnych czynników. Jeśli zatem te uwarunkowania się nie zmienią, posła czeka prosta droga do niebytu. A przynajmniej do przyściennego rzędu sejmowych foteli.