W Biurze Wystaw Artystycznych Galeria Zamojska, można oglądać prace zgłoszone do "Zimowego Przeglądu Plastyki Zamojskiej". Czwarta edycja wydarzenia artystycznego organizowana jest pod honorowym patronatem Prezydenta Zamościa.

Trzydziestu sześciu artystów zamojskiego środowiska plastycznego pokazało to, co najlepszego zdarzyło się w ich twórczości w ciągu ostatnich lat.

Chopinowi - Elżbieta Gnyp
Rozanielone barwy, rozbielone i zarazem kolorowe - ciepłe i pastelowe prace. "Chopinowi - Wariacje traw" i "Chopinowi - Fantazje barw" poświęciła Fryderykowi Chopinowi Elżbieta Gnyp. W tle rozmowy utwory muzycznego geniusza. Dotykiem klawisza i dotykiem palca udało się wykreować wspaniałą harmonię świata artystycznego. To inspiracja do dalszej pracy, bo sprawia przyjemność autorowi i temu, który patrzy. Dla twórcy to bardzo ważne.
- To jest taka muzyka, która posiada w sobie coś takiego jak natura. Ciągle gra i ciągle fascynuje, ciągle zachwyca, ciągle jest inna, ciągle inspirująca. Pobudza do innego myślenia, odczuwania. To jest jak z barwą, trawą, pejzażem, Roztoczem. Ciągle jest i ciągle jest inne. Posiada w sobie tajemnicę, jakąś głębię. Muzyka i poezja zawsze mnie interesowały, zawsze mnie inspirowały. Chopin w mojej twórczości pojawiał się bardzo często. Dzisiaj zaistniał szczególnie, bo jest coś w tej łące, szeleście traw, wariacjach traw. Mam nadzieję, że w tych przestworzach może między jedną a drugą chmurą może postrzega te nasze barwy, nasze myśli. Może...
- Ostatnio interesuje mnie technika malarska, rysunkowa. Interesuje mnie pastel, jego wypowiedź. Jeśli pastel - to jakaś łagodność, delikatność, mimo, że drzemią we mnie również pokłady energii, jakiegoś szaleństwa. Próbuję to oddać za pomocą dotyku, kreski, czy plamy, roztartej kredki. Jeśli pani odbiera, że jest w tym jakaś łagodność i tonacja pastelowa, czy jakaś delikatność i finezja to tylko radość dla autora, że to co myśli, że to co czuje - inni tak samo odbierają. Jest coś między poezją, muzyką a dotykiem ręki, czy dotykiem intelektu, dotykiem myśli, a ręka jest tylko sprawnością, albo ułomnością. Jeśli udało się ją usprawnić to znaczy, że jakaś odrobina myśli, czy takiego nastroju, czy przeżywania tej muzyki troszkę udało się uwolnić.

Henryka Szkutnika Kamienica i Dziedziniec
Dwa okazałe ekspresyjne obrazy przyciągają wzrok. Zachęcają by podejść bliżej. W ich pobliżu autor, Henryk Szkutnik - artysta plastyk, kustosz muzealny, fotograf i przewodnik turystyczny. Wielość zainteresowań i pasji wykreowała obrazy, w idei swej wprost genialne. Zachwyt wielki od pierwszego spojrzenia nad "Kamienicą Bernego" i Dziedzińcem". - Zamojski dziedziniec to widok od strony Katedry, wejście z ulicy Kolegiackiej. Te koty, gołębie, dziewczynki i psy są w każdym dziedzińcu. Mam program na trzydzieści takich obrazów. Wszystkie dziedzińce, ciekawsze kamienice i widoki z Rynku Wielkiego. Chcę to wszystko w ciągu dwóch lat namalować i zrobić indywidualną wystawę. Wszystko będzie do sprzedania. Kamienica za dwa tysiące, dużo taniej niż w naturze.
- Ja jestem fotografem i mam tysiące zdjęć. Na jednym zdjęciu jest gołąb, na drugim dziecko, na trzecim grupa osób, na czwartym kamienica, potem pies, kot itd. Składam to wszystko. Kompozycje są moje. Nie mam pamięci wzrokowej, ja po prostu myślę. Moją praca jest komponowanie, później namalowanie, czyli układ kolorystyczny. Przebarwiam i dodaję ekspresji. Pokazuję, że nasz piękny Zamość jest naprawdę piękny, jakby to było w słoneczny dzień. Ta kamienica jest mocniejsza w kolorze niż w oryginale. Wzmocniłem kolor by był większy efekt. Jest to taki sposób malowania i takie motywy, które mnie przy malowaniu bawią i cieszą. Dobrze się przy tym czuję i mam ochotę malować. Usłyszałem dziś od kolegi malarza, że to nie są obrazy tylko ilustracje. Daje to do zastanowienia, ale myślę, że to pokonam. Mam zamiar namalować to, co jest na Starówce, to co widzę w dziedzińcach, na murach. Tu są napisy: PLKD - Lata Ptaszek Koło D..., HWDP, czyli Humor w dokumentach policji, Kitek to cwel - napis z podcienia ulicy Bazyliańskiej, jest tam od dwóch lat.

Bartłomiej Sęczawa w brązie
Uprawia z powodzeniem twórczość w dziedzinie rzeźby. Jego dzieła są rozpoznawalne, czy to będzie tablica poświecona Markowi Grechucie, berło za najlepszy spektakl teatralny ZLT, czy tablice honorujące Ludzi Kultury w zamojskiej Alei Sław. Na wstawie prezentuje dwie rzeźby z brązu: "Andżelika" i "Oni".
- "Andżelika" ze względu na formę zwierzęcia. Koza ma interesujące kształty, proporcje. Ona żyła, to była koza mojej mamy. Jeden z kolegów spytał, jak ma na imię, i ja tak w ostatniej chwili powiedziałem - Andżelika. Teraz jest niczym obiekt pożądania. Jest trochę inaczej skomponowana. Ten kontrast - trochę ciężarnej, trochę nie. Nie wiadomo czy ona jest chuda, czy ona jest gruba. W taki surowy dosyć surowy sposób ją przedstawiłem.
- "Oni" - to zależy jak sobie widz wyobrazi, kim są dla niego ci "Oni".
To może Lech, Czech i Rus; Trzej muszkieterowie, Trójca Święta. Może wysłannicy z innej planety. Nie wiem. Ten w środku dominuje.
- Oni wszyscy dominują, wszyscy są niedostępni. Są tacy obcy "Oni". Trochę znajomi, ale nie koledzy, jednak nie nasi.
Na kumpli nie wyglądają. Brak im rąk, nie wiadomo jakie mają zamiary, nie wiadomo co oni z tymi rękami robią. Może maja w nich broń...To nie jest czysta gra.
- To już widz musi sobie zinterpretować. Bardzo dobrze, że ta historia zaczyna w taki sposób się rozwijać. Dobrze jest, że widz tworzy sobie własną historię.

Jestem przekonana, że optymistyczna różnorodność postaw i twórcze zmagania z materią zamojskich artystów plastyków zaprezentowane na "Zimowym Przeglądzie Plastyki Zamojskiej" poruszą zmysły odwiedzających, a może nawet skłonią do przemyśleń i refleksji.