Chciałoby się powiedzieć, że zima jaka jest, każdy widzi. Ale nie wszędzie ona jednaka, a każdy ją widzi inaczej.

My postrzegamy zimę przede wszystkim poprzez pryzmat stajni. Jej sprawne funkcjonowanie w skrajnych warunkach pogodowych wymaga nieustannej czujności meteorologicznej i umiejętnego powiązania nowoczesnej techniki z niezawodnym starodawnym sprzętem.

Walkę z siarczystym syberyjskim mrozem wygraliśmy. Pomimo spadków temperatury poniżej -30*C, konie wciąż miały wodę w automatycznych poidłach.

Aby w przyszłości uniknąć tak zaciętej i męczącej walki (nocne podchody z czajnikiem), zainwestowaliśmy w specjalną grzałkę do rur, sterowaną termostatem. Lecz gdy z powodu śnieżyc podzieje się elektryczność, nie pozostanie nam nic innego, jak kręcić studziennym kołowrotem, bo zwykłą studnię, na wszelki wypadek, jeszcze mamy.

Teraz zmagamy się z obfitymi opadami śniegu. Dojazd do głównej drogi wymaga nie tylko odpowiedniego sprzętu, ale też dużej determinacji.

Z powodu fatalnych warunków na lokalnych drogach, nasz młody ogier Amurat wciąż pozostaje w ośrodku treningowym Darka Sulowskiego, bowiem szosy wiodą do niego przez strome pagóry Działów Grabowieckich. A pokryte są one lodem, zasypane śniegiem, niekiedy sakramencko pozawiewane. Jazda z przyczepą nie wchodzi w rachubę. Szkoli się więc Amurat już trzeci miesiąc, zyskując u swego trenera coraz większe uznanie. Podobno nieźle radzi sobie w terenie.

Mieczysław Portka, hodowca koni małopolskich z Roztocza, ułan i znany rzeźbiarz, wyposażył nas w nowy, bardzo przestrony karmnik, na modłę staropolskiego dworu zrobiony. Wolny czas spędzamy zatem nie przed telewizorem, ale przy oknie, podziwiając wielką różnorodność miejscowego ptactwa. Ta ornitologiczna rozmaitość nabiera mocy wraz z zimą, ściągając ku ludzkim sadybom coraz to nowe bajeczne gatunki.

Grabowych i dębowych bierwion mamy dostatek, w piwnicy zacne trunki, siana w stodole moc, ziarna w spichlerzu też. Więc hulaj dusza!!!