W ubiegły piątek (7 maja), w BWA Galeria Zamojska odbył się wernisaż malarstwa Jacka Sroki. Kolorowe obrazy przyciągają wzrok widza. Figuratywne malarstwo jest mocno ironiczne, niezwykle ekspresyjne i atrakcyjne wizualnie. Bez wątpienia ucieszą oczy i umysł.

Krakowski artysta Jacek Sroka cieszy się szczególnym uznaniem a jego prace były nagradzane zarówno w kraju jak i za granicą. Zaprawdę zacnego wyboru dokonała dyrekcja BWA prezentując twórczość niezwykle utalentowanego a zarazem prowokacyjnego artysty.

To rodzaj malarstwa, które można polubić od pierwszego spojrzenia, ponieważ Jacek Sroka oddziaływuje na widza silnymi środkami wyrazowymi. Jego obrazy ocierają się o mistykę, mają to coś, co powoduje fundamentalne pytania - co nas w nich tak zaciekawia? Po pierwsze - pozorna prostota tematu i warsztatu, po drugie - bardzo złożona struktura kompozycyjna i znaczeniowa. Takie obrazy nie tylko ogląda się z wyraźną przyjemnością, ale także - czyta się jak książkę. Zauważalny jest także zdecydowany sposób malowania, co oznacza, że artysta od początku doskonale wie, jaki obraz powstanie.

"Jacek Sroka powiedział kiedyś, że ładnie maluje okropne rzeczy. Że szuka usprawiedliwienia estetycznego dla tego, co obce i niepotrzebne, Z punktu widzenia przedmiotowego świat, który przedstawia na swoich obrazach, byłby koszmarny, perwersyjny i zły, gdyby istniał rzeczywiście. Pozostaje jednak jedynie fikcją artystyczną". - pisze Tomasz Gryglewicz w okazałym katalogu retrospektywnym "Jacek Sroka" (2010).

- Siłą tego malarstwa jest to, co dzieje się poza obrazem - mówi Jerzy Tyburski dyrektor BWA Galeria Zamojska. One nie są jednoznaczne, artysta nie maluje czegoś dosłownie, jest mnóstwo znaczeń. Oprócz tego są to formy namalowane w sposób ekspresyjny, używa wręcz postaci namalowanych w sposób karykaturalny i to jest jego wypracowana koncepcja, bardzo sugestywna. Myślę, że mimo oryginalności tego malarstwa - w przeciwieństwie do Nitki, który jest kontynuatorem neue wilde, czyli "dzikich" z ekspresjonizmu niemieckiego, to Sroka jest zupełnie osobną historią jeśli chodzi o współczesną ekspresję polską. Jest bardzo wziętym artystą, prezentującym swoje prace w galeriach całego świata, m. in. Nowego Jorku. Ja dostrzegam pewne związki ze sztuką Francisa Bacona, samouka belgijskiego, malującego w sposób ekspresyjny, ale tamto malarstwo było bardzo tragiczne, bolesne w formie i pokazywało postać ludzką w sposób tragiczny i smutny. Tego nie widać w malarstwie Sroki, które jest humorystyczne, jest dużo w tym "oddechu", nie jest przytłaczające.

To co może zauważyć każdy widz, to ogromne formaty prac Sroki, mocne nasycenie kolorem, wręcz kontrastowa soczystość i człowiek jako temat numer jeden. Wyrazisty i konkretny przekaz dowodzi wymiaru plakatowości malarstwa Jacka Sroki. Tematyka prac to m.in. odniesienia do tragicznej historii Polski - sceny historyczne, sceny nawiązujące do stanu wojennego z brutalnymi postaciami.

Jak dodaje towarzyszący mi na wystawie dyrektor Tyburski - w pracach Sroki występuje także nurt erotyczny i publicystyczny. Chociaż artysta znany jest z realizacji cykli tematycznych, na zamojskiej wystawie pokazał różne tematy. To dlatego, że artysta w swojej "podróży artystycznej" po Polsce pragnie, by każda wystawa wyglądała inaczej, miała swój niepowtarzalny zestaw prac. Jak mówi Jerzy Tyburski - można usłyszeć także krytyczne komentarze, a to zapewne dlatego, że ludzie nie są przygotowani na takie doznania, zwłaszcza ci, co preferują malarstwo tradycyjne - pejzaże czy kwiaty, i szybko się do tego typu malarstwa nie przekonają. A może artyście także o to chodzi, by wystąpiły kontrowersyjne opinie i zróżnicowane próby oceny tego, co tworzy, co w efekcie daje żywy odbiór.

- Trudno mówić o Sroce w kategorii podoba, nie podoba. W tych obrazach jest napięcie. Artyści opuścili już sztywne kanony sztuki, tego się w takich kategoriach nie rozpoznaje - podoba czy nie, chociaż dzieła niewątpliwie idą w kierunku rozbawienia człowieka. On używa mocnej kolorystyki, wychodzi z komiksu, incydentów i polityki. Jak najbardziej zbliżony do Bacona, choć Bacon daje mi więcej sensu wewnętrznego, bo on wchodzi w sama figurę, ten jest bardziej powierzchowny, ma swoje chwyty. Ten artysta chce się podobać, ale inaczej. W tych pracach jest sporo szokowania. - komentuje prace Jacka Sroki okiem "zawodowca" Marek Antoni Terlecki.

Ta wystawa jest dla wszystkich tych, którzy gorąco pragną wielkiej uczty zmysłów. Proszę mi wierzyć, z tej wystawy wychodzi się bogatszym o doznania metafizyczne oprawione w piękne, soczyste kolory, które nie pozostawią nas obojętnymi. Gorąco polecam "Pomoc domową, tato i ja". Jerzy Tyburski za ulubioną pracę uznaje - "Białą wodę". Nie mam wątpliwości, że warto je zobaczyć, oczywiście pozostałe również.

Wystawa czynna jest do 30 maja. Organizatorzy zapraszają i proszę mi wierzyć, te obrazy zasługują na to, by z nimi obcować. Moim zdaniem to znakomita okazja by przybliżyć sobie twórczość tego artysty. Intelektualnych i plastycznych wrażeń nie zabraknie, ponieważ artysta niczego nie dopowiada do końca, pozostawia widzom swobodę interpretacji, tym bardziej, że w obszarze zainteresowań artysty pozostaje przede wszystkim człowiek, jego problemy i tragedie. Te obrazy wyrastają z otaczającej artystę rzeczywistości i są absolutnie komunikatywne. Ciągle tylko zastanawia mnie, czy to jest ładne, czy raczej brzydkie a zrobione na ładne. Zapewniam, że to artysta nie do podrobienia, z dojrzałą wypowiedzią literacką.