XI Eurofolk: XIX-wieczne tańce ludowe

Zespoły: Les Enfants du Morvan z Francji, Rancho Folclórico e Etnográfico de Vale de Açores z Francji i Aires d'Andratx z Hiszpanii zaprezentowały zamojskiej publiczności podczas XI MFF "Eurofolk - Zamość 2012" - ludowe tańce swoich regionów z XIX wieku.

Tańce czasów Napoleona

- Zamojski festiwal jest znany we Francji, ma dobrą reputację, więc cieszy nas, że mogliśmy tu przybyć - powiedział kierownik francuskiego zespołu z Dijon - Cyril Bareille.
Chcą pokazywać wiekową kulturę i tańce ludowe regionu Morvan na całym świecie. Tam gdzie mają okazję, tam występują. Zabrali ze sobą trzy rodzaje kostiumów, z różnych epok, także z okresu napoleońskiego. Buty są także typowe dla ich regionu i okresu XIX w. Są solidne i mocne, dobrze się w nich pracowało, a teraz, zgodnie z tradycją - tańczą w nich na scenie. Najbardziej typowym tańcem jest bourree, który jest tańczony na trzy. Tańce wykonywano przy okazji świąt lub gdy mieszkańcy zbierali się po pracy aby wspólnie spędzić czas. Niektóre tańce są charakterystyczne dla pór roku. Członkowie zespołu liczą sobie od 15-tu do 60-ciu lat. W tym jest ich siła, ponieważ najmłodsi wnoszą dynamizm, a starsi doświadczenie. To się łączy i daje zespół spójny i mocny. W swoim repertuarze mają 80 tańców. Obok bourree, także branle, polki, mazurki i walce.

Działalność zespołu dofinansuje częściowo miasto. Członkowie zespołu także zarabiają na jego utrzymanie sprzedając produkty naturalne wyrabiane we Francji. Region Morvan znany jest z lasów świerkowych. W związku z tym rozwija się tu przemysł leśny, a drewno dostarczane jest do Paryża.

Tańce z koszami na głowach

- Nie mieliśmy zbyt dużo czasu aby zwiedzić Zamość - ale bardzo nam się tu podoba. Bardzo sympatyczni ludzie i niezwykła atmosfera miasta. Nasz pobyt w Zamościu to rodzaj rewizyty, bowiem w ubiegłym roku zaprosiliśmy Zespół "Zamojszczyzny" na nasz festiwal. Nawiązała się pomiędzy nami przyjaźń i dlatego tu jesteśmy - podkreślił kierownik zespołu Jose Alberto de Oliveira Fernandes.
Tanerze Zespołu Rancho Folclórico e Etnográfico de Vale de Açores z Portugalii zadawali szyku w strojach z przełomu XIX i XX wieku. Każdy strój w zespole jest inny. Jedne noszone były podczas świat i w niedzielę, kiedy tańczono w nich przed mszą. Inne zakładano zaraz po zakończeniu pracy. To znakomicie wykonane kopie strojów. Wszystko szyte jest ręcznie ze lnu i wełny koziej. Panie wystrojone były w piękną, złotą biżuterię, wykonywaną ręcznie. To biżuteria przekazywana przez matki córkom. Dziewczynki nosiły mniejsze złote ozdoby. W czasie świąt nosiły naszyjniki i kolczyki każdego dnia. Kiedy mieszkanka Mortágua kończyła 18 lat podarowywano jej najbardziej cenne złote ozdoby. Tymi złotymi naszyjnikami dziewczyny kilkakrotnie owijały szyję. W dniu zamążpójścia - cała rodzina zbierała złotą biżuterię i ofiarowywała pannę młodą.

Publiczność intrygowały tancerki noszące z ogromną gracją kosze na głowie. Kosze są częścią stroju. Tak ubierały się kobiety na przełomie XIX i XX w., a w koszach nosiły bób, ryby i pieczywo, które sprzedawały. Panowie zaprezentowali się w kostiumach, które ubierali podczas świąt ku czci świętych. W Portugalii odbywały się wówczas przemarsze, festyny, ognie sztuczne. Każda portugalska wioseczka ma swojego świętego i jemu dedykowane są dni świąteczne.
W zespole, który powstał w 1978 roku, obok młodzieży znakomicie radzą sobie na scenie osoby starsze, które "dorastały" razem z zespołem. Ich działalność wspiera finansowo miasto. Natomiast występując podczas wszystkich świąt, ceremonii i festiwali - zarabiają pieniądze.
A oto legenda związana z Mortágua. Dawno, dawno temu żył w mieście zły sędzia. Wydał wyrok zabicia dwóch synów najbogatszej rodziny w mieście. Mieszkańcom to się nie spodobało i nocą zabili sędziego, a jego zwłoki wrzucili do rzeki. Od tego czasu Mortágua jest znana z tego, że zabija się tu nieuczciwych sędziów. Niegdyś teren, na którym zbudowano miasto, to było wielkie jezioro. Kiedy przyszli Maurowie i Arabowie osuszyli teren. Morte - znaczy: zatrzymana, nieżywa, água - woda. Stąd wzięła się nazwa miasta Mortágua (zatrzymana woda). Tłumaczem była Monika Hameliusz.

Bolero nade wszystko

- Nam bardzo podoba się Polska i chcieliśmy tutaj pokazać nasze tańce. Otrzymaliśmy zaproszenie i z niego skorzystaliśmy. Najpierw byliśmy na festiwalu w Lublinie, a teraz prezentujemy się w Zamościu, chociaż część grupy musiała już wrócić do kraju. Nasz zespół to entuzjaści folkloru. Członkowie mają od 14 lat do 40-tu. Należymy do Majorkańskiej Federacji Muzyki i Tańca - powiedział - Maci? Tomás, kierownik zespołu Aires d'Andratx z Majorki, w Hiszpanii.
Zachwycali wszystkim: przepięknymi strojami, niezwykłą muzyką za sprawą tradycyjnych hiszpańskich kastanietów, i powabnymi i z wielkim temperamentem wykonanymi tańcami z XIX w. To co w nich szczególne - to rodzaj zaproszenia przez kobietę mężczyzny do tańca. I to kobieta prowadzi w tańcu, a nie mężczyzna. To bolero, występujące w różnych formach na wyspie Majorce, najpopularniejszy rodzaj tańca w Hiszpanii. W rękach tancerzy nieodłączne, tradycyjne hiszpańskie kastaniety, typowe także dla Majorki. W ten sposób wystukują rytm tańca, pomagają sobie. Ich stukot dodaje kolorytu.

Oczy widzów przykuwała uroda hiszpańskich tancerek i tancerzy oraz stroje zespołu, oparte na XIX-wiecznych strojach odświętnych. Każdy tancerz posiada własnoręcznie uszyty strój, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Wykonane są z najlepszych tkanin: bawełny, jedwabiu, tafty, koronek. Niektóre spódnice, spodnie i kamizelki mają po sto lat. Te bogate stroje zakładano podczas fiesty.
Majorka to bardzo atrakcyjny turystycznie region Hiszpanii. Słońce, plaża i ciepłe morze. A najbardziej romantyczna historia związana z wyspą to pobyt od 8 listopada 1838 r. do 11 lutego 1839 r., w przeuroczej Valldemosse, Fryderyka Chopina i George Sand. Jeden z wolnych tańców, wykonany podczas "Eurofolku" w Zamościu, pochodził z Valldemossy.
- Zamość jest bardzo ładny. Wszystko nam się tutaj podoba i wszystko nam tutaj smakuje - kończył wypowiedź przystojny hiszpański tancerz - Maci? Tomás, który od małego chłopca marzył aby tańczyć tańce ludowe i pokazywać swoją radość. Pilotem i tłumaczem zespołu z Majorki była Magdalena Swatko.

Portal Zamość online był patronem medialnym
XI Międzynarodowego Festiwalu Folklorystycznego "Eurofolk - Zamość 2012"

Zobacz podobne:
     Eurfolkowe remanenty / 2012-07-30
     XI Eurofolk: Koncert finałowy / 2012-07-25
     XI Eurofolk: Rumuńskie i litewskie barwy folkloru / 2012-07-25
     XI Eurofolk: Ekwadorski balet z szamanem / 2012-07-23
     XI Eurofolk: Wybory Miss i Mistera / 2012-07-23
     XI Eurofolk: Folklor z "rosyjską duszą" / 2012-07-23
     XI Eurofolk: Amerykański folklor z misją / 2012-07-23
     XI Eurofolk: Bogactwo światowego folkloru w Zamościu / 2012-07-23
     XI Eurofolk: Na scenie... / 2012-07-23
     Paradą ulicami Zamościa rozpoczęto EUROFOLK / 2012-07-20
     Prezydent Zamościa przyjął Gości Eurofolku / 2012-07-18
     I stanie się "Eurofolk" - rozmowa z Jolantą Kalinowską-Obst / 2012-07-17
     Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny "Eurofolk - Zamość 2012" - program / 2012-07-05
     Amerykanie zatańczą w Kawęczynku a Hiszpanie na Szwedzkiej / 2012-07-05
     XI Eurofolk: Potrzebna jest pomoc przy organizacji / 2012-06-26
     Miasto przyznało dotacje na imprezy kulturalne / 2012-02-24
     Wspomnienie "Eurofolku" / 2011-08-01
     X Eurofolk: Galowy koncert w deszczu / 2011-07-27
     Finał EUROFOLKU / 2011-07-27
     X Eurofolk: Tańce okolic równika / 2011-07-26

Warto przeczytać:

[do góry]