Maj w pełni i tylko patrzeć, jak Polska ruszy na letnie wakacje. Jedni skierują się na plaże południa, inni na piaski nadbałtyckie, a jeszcze inni na zachodnie plantacje i zmywaki. Czasu więc na to, by pokazać się szerokiej widowni, nie ma za wiele. "Jak oni śpiewają" i inne "Tańce z Gwiazdami" kończą lub zmierzają ku końcowi swoich serii w tym sezonie. Zatem jeśli z sensem wkraczać do akcji przed okresem beznadziejnej konkurencji z ogórkami, to tylko teraz.

Zrozumiało to kilka grup społecznych, z których dwie zapowiedziały na dniach strajki - nauczyciele oraz lekarze. Zaczęły się stare obrazki: postulaty, oflagowanie i oplakatowanie budynków, strajki ostrzegawcze, a na końcu generalne. Oczywiście te najbardziej ostateczne formy protestu są czysto hipotetyczne, ale dla porządku podać je należy. Zaczęły się więc zawodowe gierki.

Nauczyciele najpewniej z miejsca nie ruszą. Po części dlatego, że w ogóle brak ich związkowcom zdecydowania, a poza tym wysuwając postulat dymisji ministra edukacji, sami się niejako wykreślili z listy poważnych podmiotów do dyskusji. Jednostki zaś idą jeszcze głębiej. W poniedziałkowej "Gazecie Wyborczej" doktor Piotr Laskowski - dyrektor Wielokulturowego Liceum Humanistycznego im. Jacka Kuronia w Warszawie - opublikował artykuł, w którym usilnie dowodził, jakoby postawienie na maturze z języka polskiego "Granicy" i części III "Dziadów" stanowiło wręcz koronny argument za przyjęciem europejskiego podręcznika historii. Według pana doktora taki "sposób myślenia o humanistyce nie pozwoli młodym Polakom prowadzić intelektualnego dialogu z rówieśnikami z Zachodu". Krótko mówiąc: lepiej, by ludzie z zagranicy uczyli nas historii, bo my robimy to źle, gdyż skupiamy się na bitwach, powstaniach, rozbiorach etc. Oni natomiast widzą sprawy całościowo, bez "frazesów i konformizmu". Takie multi-kulti, które jednak u nas jakoś nie chce się, na szczęście, przyjąć.

Pozostają lekarze. Konia z rzędem temu, kto bez patrzenia w kolejne oświadczenia ichnich związków zawodowych jest w stanie powiedzieć czego tym razem się ta grupa domaga. Nie mówię, że niesłusznie, ale nie wiem która z ich wersji teraz obowiązuje. Słyszałem wypowiedź jednego z zamojskich medyków, jakoby jego środowisko ma nadzieję, że będą podwyżki płac "o sto procent, czyli o trzydzieści procent". Rozumiem, że była to aluzja do proponowanych przez ministra Religę piętnastu procent rozłożonego na lata wzrostu apanaży, ale przyznać muszę, że wypadła dosyć zabawnie. Nie wiem również czy któraś z kolei groźba strajku eskulapów robi jakiekolwiek wrażenie na zwykłych ludziach, nie mówiąc już o decydentach. Do tego dość kiepsko jest z poczuciem solidarności zawodowej u lekarzy. Komiczna sytuacja miała miejsce w szpitalu "papieskim" w ostatni czwartek. Oto bowiem zewsząd ogłaszano, że o godzinie jedenastej rozpocznie się w kraju lekarski strajk ostrzegawczy, a we wspomnianej placówce o tej porze deliberowano nad tym czy... protest w ogóle rozpoczynać! Później przez półtorej godziny tłum w białych kitlach zastanawiał się co robić, aż wreszcie podjął decyzję, że strajku nie zrobi, bo i tak już protestowano w czerwcu, a jeśli przyznają podwyżki, to wszystkim placówkom, tak więc nie ma sensu zbytnio głowy nadstawiać. Zresztą nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo nawet niektórzy z pacjentów przyznawali, że przychodnie w czasie pierwotnego strajku pracowały o wiele sprawniej, niż zwykle.

Ale, że robi się coraz cieplej i chyba prawie wszyscy myślą już o wakacjach, to można być pewnym zawarcia stosownych porozumień albo przynajmniej odłożenia całej sprawy na jesień. A potem już tylko ciepełko, słoneczko, wiaterek i ciężki czas dla chętnych na protesty...