Muzyka heroiczno-alegoryczna "Prometeusza" Ludwiga van Beethovena, najsłynniejsze wariacje na skrzypce Maxa Brucha oraz opatrzone tekstem wielobarwne Suity "Peer Gynt" Edvarda Griega - to nowy pomysł dyrektora i dyrygenta Tadeusza Wicherka na koncert w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego w Zamościu (26.04.).

Na efektowne dla słuchacza I i II Suitę "Peer Gynt", które na dobre zadomowiły się w stałym, popularno-symfonicznym repertuarze, musieliśmy jednak zaczekać do drugiej części piątkowego koncertu. Oczekiwaliśmy na słynne Suity Edvarda Griega w znakomitym towarzystwie po czterokroć, bo nie tylko "w towarzystwie" znakomitych dźwięków gigantów muzyki klasycznej, które wypełniły Salę koncertową, także utalentowanej skrzypaczki Małgorzaty Wasiucionek i dyrygenta o ogromnym doświadczeniu operowym Piotra Sułkowskiego, prowadzącego również klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy oraz świetnych muzyków Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego.

Tym razem Tadeusz Wicherek "oddał" pulpit dyrygencki współpracującemu już z Namysłowiakami dyrygentowi Piotrowi Sułkowskiemu, który od 2011 roku jest dyrektorem naczelnym i artystycznym Warmińsko-Mazurskiej Filharmonii im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie. W pierwszej części koncertu zaprezentowano publiczności Ludwiga van Beethovena - pochodzącą z większego dzieła kompozytora "Twory Prometeusza" - Uwerturę "Prometeusz" Op. 43. Bardzo znana uwertura stanowi samodzielną część repertuaru koncertowego. To piękna muzyka do baletu heroiczno-alegorycznego o treści inspirowanej mitami greckimi.

Jak powiedział Piotr Sułkowski przed koncertem - to utwór wymagający i podczas prób - muzyków oraz jego uwaga skupiona była na tym, aby bardzo precyzyjny Beethoven wybrzmiał klasycznie. Namysłowiacy poradzili sobie z tym rewelacyjnie. Wykonanie utworu bardzo wciągające - wzruszenia, uniesienia i niezwykły nastrój. Całość doskonała w każdym "muzycznym calu".

Następnie Maxa Brucha Koncert Skrzypcowy Nr 1, Op. 26. Do wykonania wraz z Orkiestra tego "muzycznego klejnociku" zaproszono młodą, niezwykle utalentowaną skrzypaczkę Małgorzatę Wasiucionek, studentkę Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. - Pracowaliśmy na utrzymaniem wspaniałego akompaniamentu do znakomitej solistki, która postawiła poprzeczkę wysoko - komentował przed koncertem dyrygent Sułkowski.

Koncert Skrzypcowy Nr 1, Op. 26. to koncert romantyczny, przeznaczony dla solistów wirtuozów. W tym gronie bez obaw można odnotować Małgorzatę Wasiucionek, której miłość do skrzypiec przyszła wraz z mlekiem matki, altowiolistki. Ten utwór należy do ulubionych kompozycji młodziutkiej skrzypaczki. - Koncert Skrzypcowy Maxa Brucha jest dla mnie wyjątkowy. Lubię go grać. Przygotowywałam go jeszcze w szkole muzycznej II stopnia. Potem odłożyłam na pewien czas, by teraz powrócić występem w Kielcach i Zamościu - zwierzyła się po koncercie pani Małgorzata.

Można wnioskować, że wybór tego utworu przez ambitną skrzypaczkę podyktowany był dużym stopniem trudności jaki niesie jego wykonanie oraz szansą na to, aby świetnym wykonaniem olśnić słuchaczy. Dał Małgorzacie Wasiucionek ogromne pole do popisu - improwizowania i prezentacji swojego artyzmu. Mocna, niezwykła melodyjność, błyskotliwa subtelność oraz bogate, rozwinięte tematy prezentowane przez skrzypce i wyjątkowa okazja dla wariacji - skrzypaczki i muzyków Orkiestry Symfonicznej, poprowadzonej po mistrzowsku przez Piotra Sułkowskiego. To był rodzaj żarliwej "dysputy muzycznej", której uczestnicy byli dla siebie znakomitymi partnerami. Piękna kompozycja Brucha i zachwycające jej wykonanie zostały znakomicie przyjęte przez publiczność.

Po przerwie, do wysłuchania przepięknych Suit z muzyką Edvarda Griega napisaną do dramatu Henryka Ibsena zaprosił słuchaczy dyrektor Tadeusz Wicherek. - To utwory bardzo znane i bardzo popularne. Muzykę w zasadzie wszyscy znamy, ale nie wszyscy wiemy co zainspirowało kompozytora do napisania takiej właśnie muzyki. Pomyślałem, że warto przytoczyć kilka słów z tego dramatu - mówił dyrektor Wicherek. Kilka słów rozrosło się jednak do pokaźnych rozmiarów. Do realizacji swojego pomysłu Tadeusz Wicherek zaprosił Katarzynę Wójcik i Mateusza Bałka z grupy teatralnej GLOSA Zamojskiego Domu Kultury, prowadzonej przez Grażynę Kawalę.

Jak dodał dyrektor Wicherek - recytatorzy mieli sporo pracy ponieważ, tekst nie jest łatwy i stawia duże wymagania. - Warto jednak skonfrontować tekst Ibsena z muzyką Grieg'a, ponieważ każdy tekst poprzedzający utwór jest ściśle związany z tym, co usłyszymy w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej.

- To trudne fragmenty kompozycji i wymagają od Orkiestry Symfonicznej solistycznego podejścia, czyli każdy muzyk ma tutaj kilkanaście taktów, które pokazują faktycznie - jak "na tacy" - jakich mamy instrumentalistów - solistów - podkreślał jeszcze przed koncertem dyrygent Sułkowski. Faktem jest, że dyrygent wraz z muzykami nad wymagającymi utworami pracował kilka dni, z każdą próbą podnosząc poprzeczkę wiedzy na temat tych utworów. - I chociaż Namysłowiacy grali już te utwory w przeszłości, to zawsze, kiedy nuty kładzie się po jakimś czasie na nowo, odkrywa się kolejne rzeczy, które są między nutami zapisane, a atmosfera przygotowań do koncertu za każdym razem jest inna - zauważył Piotr Sułkowski.

Maestro mistrzowsko poprowadził muzyków przez wielkie muzyczne dzieło norweskiego kompozytora Edvarda Griega. Poczynając od zjawiskowego wschodu słońca, przez przejmującą ilustrację do sceny umierania Azy, matki Peer Gynta, następnie refleksje i rodzaj spowiedzi w grocie Króla Gór oraz romantyczny i egzotyczny taniec Anitry w rytmie mazurka. Poznaliśmy także rozpacz porwanej panny młodej za sprawą niecnego uczynku bohatera dramatu, towarzyszyliśmy mu podczas dramatycznej podróży statkiem i łódką i wreszcie udzieliło się nam wzruszenie sceny powrotu Peer Gynta do Solwejgi, która wypłakała oczy wypatrując wiarołomnego kochanka.

Motyw przewodni każdej części Suit doskonale wyrecytowali Katarzyna Wójcik i Mateusz Bałka z grupy teatralnej GLOSA Zamojskiego Domu Kultury. To była znakomita interpretacja tekstów, do których słuchania tak bardzo zachęcał publiczność Tadeusz Wicherek. Jak powiedział - miał dużo przyjemności w wyszukiwaniu - bardzo zróżnicowanych w charakterze - tekstów Ibsena. Należy się zgodzić z dyrektorem Wicherkiem co do zasadności uważnego wysłuchania tekstów. Dobrze zinterpretowane przez dwójkę recytatorów, przygotowały nas do pełniejszego zasłuchania się w ich muzyczną ilustrację w wykonaniu muzyków Orkiestry Symfonicznej. Ilustrację, która miała potężną gamę emocji. Była radość rodzącego się pięknego dnia, ale także smutek, powaga i subtelność z powodu odejścia bliskiej osoby. W tym wykonaniu było też szaleństwo kochania, mocno wypunktowane złe uczynki, ale także figlarne zabawy, tarapaty w podróży do domu i głębokie, wybaczające uczucie.

Taki imponujący efekt wykonania to bez wątpliwości zasługa ambicji muzycznych Namysłowiaków i kapitalnej współpracy z dyrygentem Piotrem Sułkowskim. Oczywiście nie należy zapominać o fantastycznej kompozycji Edvarda Griega "Peer Gynt". Cały koncert to sama przyjemność.