"Zmiany, zmiany, zmiany" - tak brzmi cytat z kultowego filmu Stanisława Barei "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?". Filmu, który nie ukrywam, że należy do moich ulubionych i to z różnych względów. Przede wszystkim ze względu na ukazanie rzeczywistości, której ogrom absurdów nie mógł być rozwiązany inaczej niż za pomocą radykalnych cięć. Z takimi radykalnymi cięciami spotkaliśmy się właśnie w Zamościu, gdzie prezydent Andrzej Wnuk spełnił swoje obietnice wyborcze i dokonał wymiany większości dyrektorów wydziałów Urzędu Miasta. Na razie wymiana wygląda tak, że konkretne osoby otrzymały wypowiedzenia, na ich miejsce jeszcze nikt nie przyszedł (pomijając poszukiwania stażystów), za to dość znacznie zmieniła się struktura organizacyjna w ratuszu. Ale ponieważ tak się składa, że znam praktycznie każdą z osób, które musiały się pożegnać z pracą w magistracie, pozwolę sobie o każdej z nich nakreślić kilka - oczywiście w pełni subiektywnych - zdań. Na początek ci, którzy można powiedzieć, że doświadczają miękkiego lądowania, bo nabyli już uprawnienia emerytalne.

Roman Kozak (dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska) - lubię tego człowieka, ale nie będę za nim płakał. W ostatnich latach, między innymi ze względu na kwestie zdrowotne, coraz rzadziej faktycznie kierował urzędem, a jak kierował, to nie przekładało się to jakoś specjalnie na dynamikę działania wydziału. Z pewnością stanowił przykład urzędnika, który powinien był już zejść ze sceny.

Jadwiga Machulewska (dyrektor Wydziału Kultury i Spraw Społecznych) - może nie aż w takim samym stopniu, ale w zasadzie mógłbym powielić poprzednie sformułowanie. Kobieta wprawdzie bardzo chętna do udzielania informacji, ale generalnie dość często dało się słyszeć głosy narzekania na styl jej pracy w odniesieniu do innych podmiotów. Na pewno chciałbym, by następcą pani Machulewskiej była osoba dużo bardziej dynamiczna, gdyż w kulturze zawsze będzie co robić.

Barbara Skórzyńska-Terlecka (zastępca dyrektora Wydziału Architektury, Budownictwa i Ochrony Zabytków) - również w pełni słuszna decyzja prezydenta. Abstrahując już od samego modelu pracy, jaki przyjęła ta pani (że wspomnę na przykład sprawę drzwi do katedry rodem ze sklepu spożywczego), zawsze dziwiły mnie jej oświadczenia majątkowe. Po raz pierwszy widziałem osobę, która pomimo zarobków sięgających rocznie niemal 100 tysięcy złotych, co roku dokumentowała, że nie posiada żadnej własności.

Teraz, znów alfabetycznie, wspomnę osoby, dla których praca w magistracie nie będzie ostatnią w karierze zawodowej:

Stanisław Flis (dyrektor Wydziału Inwestycji, Rozwoju Miasta i Funduszy Zewnętrznych) - tego człowieka akurat dla odmiany bardzo żałuję. Nie mogę o nim powiedzieć złego słowa. Każdą rozmowę z nim wspominam bardzo przyjemnie i uważam, że był jednym z wartościowszych dyrektorów wydziałów. Życzę mu powodzenia w kolejnych latach.

Tadeusz Konopacki (dyrektor Wydziału Komunikacji) - do tego pana mama stosunek dwojaki. Z jednej strony na pewno nie był łatwy w odniesieniu do pracy z dziennikarzami, którzy musieli bardzo się starać, aby wyciągnąć od niego jakiekolwiek informacje. Z drugiej, w odniesieniu do petentów, prezentował sporą cierpliwość i wiem, że często potrafił naprawdę pomóc. Też życzę mu wszystkiego dobrego.

Klaudia Malec (zastępca dyrektora Wydziału Organizacyjno-Administracyjnego) - jedyna osoba, z którą przez lata pracy nie miałem do czynienia. Może to i dobrze, bo niedawnej szefowej tego wydziału, czyli Otylii Młynarskiej-Chojnowskiej, pozytywnie nie wspomina chyba żaden dziennikarz. Również życzę jej więc powodzenia.

Jerzy Michalski (dyrektor Wydziału Edukacji i Sportu) - o tym panu w zasadzie trudno powiedzieć cokolwiek, bo był on strasznie miałki w działaniu. W odróżnieniu od swego poprzednika - Kazimierza Chrzanowskiego - który budził różne uczucia, lecz przynajmniej był wyrazisty, Jerzy Michalski naprawdę pracował mało przebojowo. Można powiedzieć, że swoim wydziałem dosłownie administrował. A to chyba faktycznie trochę za mało.

Jan Radzik (dyrektor Wydziału Architektury, Budownictwa i Ochrony Zabytków) - na pewno w zakresie kontaktów z mediami mogę o nim mówić pozytywnie. Co innego w odniesieniu do pracy merytorycznej. Nie bez powodu prasa krytycznie pisała o - mówiąc kolokwialnie - bajzlu w kwestii tamtejszej kadry urzędniczej. I za to odpowiedzialność ponosi tak Jan Radzik, jak Barbara Skórzyńska-Terlecka.

O Karolu Garbuli i Tomaszu Kossowskim pisał nie będę. Może poza tym, że mam szczerą nadzieję, że były wiceprezydent znajdzie nowe stanowisko pracy w magistracie, a tym samym dogada się w tej sprawie z Andrzejem Wnukiem. Tak samo jak mam nadzieję, że pozostali dyrektorzy wydziałów, których przez zwolnieniem uchronił przedemerytalny okres ochronny lub (w przypadku Krzysztofa Rusztyna) dzierżenie mandatu w Radzie Powiatu Zamojskiego, odnajdą się w nowej rzeczywistości, a tym samym o ich pracy - tak jak i o działaniach nowych dyrektorów - będzie można mówić wyłącznie pozytywnie.