Wraz z pierwszym maja 2004 roku, czyli przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, otworzył się rynek państwa powszechnie nazywanego "Zieloną Wyspą". Zielona Wyspa jednak nie odnosi się bezpośrednio do stolicy Irlandii- Dublina, miejsca w 100% z betonu i kamieni. Owszem w Dublinie znajduje się największy park na świecie- Phoenix Park, ale żeby do niego dojść trzeba najpierw przejść betonowymi uliczkami, lub gdy wybierzemy autobus, stracić dużo nerwów podczas postoju w korkach.
Żeby jednak całkowicie nie zniechęcać Rodaków do tego miasta, przejdę do bardziej interesujących zagadnień, czyli praktycznych.
Dojechać do Dublina można swoim samochodem. Należy liczyć się z kłopotliwym lewostronnym ruchem, nieprzystosowanym dla europejskiego ulokowania kierownicy. Można kupić bilet autobusowy i dojechać w samo centrum stolicy, jakim jest Dworzec Autobusowy. Najwygodniejszą opcją jest zakupienie biletu lotniczego. Lot trwa około trzech godzin, a jeżeli z minimum dwumiesięcznym wyprzedzeniem kupimy bilet, zapłacimy podobną cenę jak za bilet autobusem.

Gdy dojedziemy, najważniejszym zadaniem jest wynajęcie mieszkania. Nie polecałabym jednak szukania na miejscu. Funkcjonuje bardzo wiele portali internetowych, pośredniczących w wynajmowaniu mieszkań i pokoi - nie ryzykowałabym spędzenia nocy pod jednym z licznych w Dublinie mostów.

Najpopularniejszymi z nich są www.daft.ie i www.gumtree.ie oraz - mieszkania wyłącznie dla obywateli polskich - na polskich portalach www.gazeta.ie i www.dublinek.net . Planując wyjazd do Dublina, musimy "ubezpieczyć się?"na każdą ewentualność. Niektórzy właściciele mieszkań wymagają specjalnych referencji od wcześniejszych właścicieli tzw. w Irlandii landlordów.

Standardem staje się pobieranie kaucji w wysokości miesięcznej opłaty za mieszkanie, która oczywiście po zakończeniu umowy (jeżeli w mieszkaniu nic nie uległo zepsuciu z winy wynajmującego) jest zwracana.

Gdy mamy już mieszkanie, do podjęcia pracy potrzeba nam numeru PPS, w Polsce podobną funkcję spełnia NIP. By uzyskać numer PPS należy się zgłosić do właściwego Departament of Social& Family Affairs- Departament Polityki Socjalnej i Rodzinnej. Musimy dokładnie dowiedzieć się do którego biura należy się zgłosić. Dublin nie ma kodów pocztowych, do nazwy miasta przypisana jest cyferka. Im wyższa cyfra, tym miejsce bardziej oddalone od centrum. Na kilka dzielnic Dublina przypada jeden Departament. Jednak nie wystarczy przyjść do Departamentu, należy przedstawić swoje ID. Ciekawą rzeczą jest nietolerowanie przez irlandzkich urzędników polskich Dowodów Tożsamości! Dlatego radzę mieć paszport lub prawo jazdy. Oprócz dokumentu potwierdzającego naszą tożsamość wymagane jest potwierdzenie adresu, w różnych formach: listu od landlorda, tekstu umowy bądź rachunku wystawionego na nasze imię i nazwisko. Gdy nasza aplikacja zostanie przyjęta, po tygodniu w naszej skrytce pocztowej pojawi się koperta z numerem PPS.

Mamy mieszkanie, mamy numer PPS wiec możemy założyć konto w banku. Banki są otwarte do godziny 17, wiec pracując nie będziemy w stanie tego zrobić, a jest to jedyna mozliwość otrzymania zapłaty od naszego przyszłego pracodawcy. Do wyboru mamy kilkanaście banków, oczywiście najlepiej skorzystać z usług największych, z racji najbardziej dostępnych bankomatów. Polecam AIB, Ulster Bank oraz Bank of Irleand. Czas założenia konta- około pół godziny. Po tygodniu na wskazany przez nas adres, dotrze koperta z kartą oraz kluczem do karty, tzw. Pinem.

Oczywiście w międzyczasie czynnością, której całkowicie powinniśmy się poświęcić- jest poszukiwanie pracy. Możemy szukać na wiele sposobów:
roznosząc CV,
wysyłając jako załącznik w mailach,
przez znajomych,
przez agencje pośrednictwa pracy.

W Dublinie najpopularniejszymi agencjami są Eden Recruitment, Grafion Recruitment, Kelly Services, Adecco, Office Angels, Firstaff. Korzystając ze stron pośrednictwa pracy www.jobs.ie oraz www.fas.ie

Przygody z poszukiwaniem pracy różnie się kończą. Czasem jest bardzo kolorowo, gdy uda nam się znaleźć szybko fajną prace. Czasem jest ciężko, za mało doświadczenia na to stanowisko, za dużo na kolejne.

Najważniejsza rada dla przyszłych emigrantów do Dublina- zróbcie sobie listę z plusami i minusami. Wypunktujcie swoje mocne i słabe cechy. Przygotujcie harmonogram, co gdzie i jak chcecie załatwić.

Rada dla osób zajmujących się fizyczna pracą: malarze, tynkarze, hydraulicy. Najlepszy dla Was będzie bezpośredni kontakt z pracodawcą. Dlatego zachęcam Was do wyszukania stron i bezpośredniego kontaktu. Polacy są bardzo cenionymi fachowcami, więc ze znalezieniem pracy nie powinno być problemu.

Gdyby całkiem przypadkowo lub poprzez zorganizowany spisek osób trzecich zaginęły nam dokumenty, mamy konsulat w Dublinie. Działa on może niezbyt sprawnie z racji braku pracowników, ale zawsze tymczasowy dokument potwierdzający naszą tożsamość wystawią.

Nie samą pracą człowiek żyje. Gdy znajdziecie chwile wolnego czasu, możecie przejechać się kolejka podmiejską na pobliskie klify czy kamieniste plaże. Można odwiedzić browary Guinessa oraz Destylowanie Whiskey, ale nie można, tylko trzeba odwiedzić Polski Pub ZAGŁOBA. W nim każdy czuje się jak w Polsce ( nawet kelnerki nie znają angielskiego).

Zapraszamy do Dublina