Postawmy na młodość. Rzecz o Zamojskim Lecie Teatralnym

Od kilku dni trwa 34. Zamojskie Lato Teatralne. Impreza na którą czekam z utęsknieniem przez cały rok, gdyż dla mnie jest ona najlepszym cyklicznym wydarzeniem kulturalnym w Zamościu.

Wiem, że nie jestem w tej opinii odosobniony i należę do grona osób, które ZLT stawiają ponad Eurofolkiem, Festiwalem Kultury Włoskiej, Jazzem na Kresach czy nawet Festiwalem Kultury im. Marka Grechuty, choć oczywiście mają do wszystkich wymienionych imprez wielki szacunek i życzą im jak najlepiej. Niemniej Lato Teatralne ma w sobie coś naprawdę wyjątkowego. Poniekąd wypływa to z samej istoty teatru, która opiera się czasami wręcz na bezpośrednim kontakcie z publicznością. Widz ma niejednokrotnie wrażenie niemal namacalnego uczestnictwa w obserwowanych scenach. Nie patrzy na sztywny ekran, jak w przypadku oglądania filmu w telewizji lub kinie, ale na aktorów oddychających tym samym powietrzem, co on sam. A wszystko to ma swoje sacrum, w którym każdy ma swoje miejsce, niczym podczas nabożeństwa. Tyle, że tutaj rolę kapłanów pełnią aktorzy, rolę wiernych odgrywa natomiast publika. Po wszystkim wprawdzie ludzie rozchodzą się do swych domów, ale w głębi duszy jeszcze przez jakiś czas odtwarzają kolejne sceny, dialogi i gesty, czasem usiłując w ten sposób zrozumieć elementy niezrozumiane, a czasem - aby po prostu raz jeszcze przeżyć emocje wzbudzone we wspominanych chwilach.

Dlatego zawsze z utęsknieniem czekam na kolejne Zamojskie Lato Teatralne i niestety często żałuję, że nie będzie mi dane uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach wchodzących w skład tej imprezy. Tak też jest i w tym roku. Niemniej do tej pory zdążyłem zobaczyć inauguracyjny "Rękopis znaleziony w Saragossie" (oceniam go całkiem dobrze), sympatycznie zagranych przez najmłodszych aktorów "Przemytników" (nagrodzonych w ubiegłorocznej zamojskiej edycji konkursu "Szukamy polskiego Szekspira"), a także niemal wszystkie spektakle Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich.

Być może zdziwicie się Państwo, ale ze wszystkich przedstawień najbardziej czekam właśnie na te przygotowywane przez tę szkołę. Co roku zawsze prezentują kilka sztuk, a zatem przywożą prawdziwy repertuar, a nie jego drobny ułamek, jak ze zrozumiałych względów robią profesjonalne teatry. Można więc przekonać się w pełni co ci młodzi ludzie reprezentują sobą na scenie i jaki w nich drzemie potencjał.

Nie inaczej było w tym roku. Publiczność zamojska miała okazję obejrzeć między innymi bardzo dynamiczne przedstawienie oparte na osobie Edwarda Stachury pt. "Szedłem prosto dalej", jeszcze bardziej zmasowane pod względem treści "Fantazje Juliusza Słowackiego" - obie sztuki zresztą bardzo dobrze zagrane, a także zupełnie spokojne "Wdowy" autorstwa Sławomira Mrożka. Na szczególną uwagę zasługuje ten ostatni spektakl, który musiał być grany dwukrotnie tego samego dnia. Najpierw planowo w piwnicy Corner Pubu (przy okazji chcę bardzo serdecznie podziękować tamtejszemu barmanowi, który bezproblemowo pomógł mi tam zejść, choć niczego przedtem nie zamówiłem), a następnie w sali widowiskowej Zamojskiego Domu Kultury. Pierwotnie miała być tam wystawiona sztuka "Kiedy kota nie ma", ale musiano ją z niezależnych przyczyn odwołać. Mimo to postanowiłem obejrzeć "Wdowy" ponownie i? nie żałuję, bo zagrano je jeszcze lepiej niż dwie godziny wcześniej! Innymi słowy można było na własne oczy zobaczyć jak ci młodzi ludzie autentycznie rozwijają się scenicznie. Owoc Zamojskiego Lata Teatralnego.

Minusem tych przedstawień za każdym razem jest ich relatywnie niska widownia. Sala ZDK-u, z zajętymi 50-70 fotelami, wygląda nader ubogo. Niemniej interesujący jest skład tej publiczności. Któż ją bowiem stanowi oprócz tak zwanych oficjeli? Otóż w zdecydowanej większości są to młodzi ludzie! Wpatrujący się w scenę z wielką uwagą i pragnący maksymalnie obcować z przedstawianymi na niej zdarzeniami. Można w nich dostrzec bardzo dużą chęć zajęcia się aktorstwem i wielki potencjał. To samo, choć oczywiście w stosownych do wieku proporcjach, zaobserwowałem u gimnazjalistów grających "Przemytników". Jest więc w Zamościu pole do działalności teatru młodzieżowego i dobrze, że w naszym mieście inicjatywy tego rodzaju są podejmowane. Kwestia jest tylko taka, by nie przeszkadzać, ale pomagać ludziom, którzy chcą się tym zajmować, a wiemy, że w przeszłości to różnie wyglądało, a i w ostatnich miesiącach mieliśmy kilka doniesień prasowych na ten temat. Niech te słowa dadzą do myślenia miejskim decydentom.

Zobacz podobne:
     37. ZLT: Marzenia "Pomiędzy Niebem a Ziemią" / 2012-07-15
     37. ZLT: Tajemnica "Żółtej strzały" / 2012-07-13
     Lato Teatralne Młodych na 37. ZLT / 2012-07-12
     Misteryjna przygoda - rozmowa ze Zdzisławem Wardejnem / 2012-07-11
     37. ZLT: "Requiem" nie tylko dla Gospodyni / 2012-07-11
     37. ZLT: Interaktywne Lalki Pana Pejo z Rosji / 2012-07-09
     Głosuj na najlepszy spektakl 37. Zamojskiego Lata Teatralnego / 2012-07-08
     10 lat Szkoły Machulskich z ZLT / 2012-07-05
     37. ZLT: Litania do sumienia / 2012-06-29
     37. ZLT: "A koziołek wziął tobołek..." / 2012-06-26
     37. ZLT: "Przygody Koziołka Matołka" - zmiany w programie / 2012-06-25
     37. ZLT: "Przygoda" w imię miłości / 2012-06-24
     37. ZLT: Skazany na teatr - rozmowa z prof. Janem Englertem / 2012-06-23
     37. ZLT: Fortepianom śmierć / 2012-06-21
     Trzy tygodnie z teatrem w Zamościu - rozmowa z Januszem Nowosadem / 2012-06-16
     VII Letnie Spotkania Muzyczno-Poetyckie / 2012-06-14
     Przegląd "Wokół teatru" / 2012-06-14
     Spektakle 37. ZLT - "PRZYGODA" / 2012-06-11
     Spektakle 37. ZLT - "SALTO MORTALE" / 2012-06-11
     37. ZAMOJSKIE LATO TEATRALNE - program / 2012-06-03

Warto przeczytać:

[do góry]