Przed tygodniem napisałem pełen irytacji tekst na temat zaniedbań w zakresie budowy stadionów w naszym pięknym kraju. Już po wysłaniu felietonu do naczelnego dostrzegłem, że stadiony są właściwie tylko wycinkiem z całej masy problemów dotyczących budowy obiektów sportowych w Polsce. Spokojnie mogłem dołożyć duży fragment na przykład o halach, które też powstawały z kłopotami, jak choćby łódzka Atlas Arena. W jej przypadku zresztą chodzi o nie tylko o opóźnienie w oddaniu do użytku, ale samą konstrukcję budynku. Nie pojmuję jak można zachwycać się halą, w której trybuny są tak potwornie oddalone od boiska, a umiejscowienie stanowisk dla niepełnosprawnych kibiców w najdalszym kącie owalu zakrawa na megakretynizm. Nie będę się jednak dłużej nad tym rozwodził, co nie znaczy, że porzucę temat infrastruktury sportowej. Przeciwnie - nie tylko przy nim pozostanę, ale napiszę o nim w odniesieniu do Zamościa.

Podczas ostatniej sesji Rady Miasta radni Lewicy z troską w głosie wypowiadali się o stanie miejskich inwestycji. Co prawda generalnie podzielali zdanie najbardziej pompatycznych rajców (ze szczególnym uwzględnieniem Ireneusza Godzisza), że w Zamościu robi się ogromnie dużo i należy się z tego cieszyć, ale zarazem zwrócili uwagę na nader nędzną jakość budów - na przykład ścieżki rowerowej wzdłuż obwodnicy północnej. Od jej stworzenia minęło zaledwie kilka lat, a ścieżka wygląda po prostu tragicznie. Podobnie zaczyna wyglądać analogiczny trakt przy ulicy Dzieci Zamojszczyzny (zwłaszcza od "Duetu" do skrzyżowania z ulicą Sadową). Innym przykładem mogą być prace rewitalizacyjne na Starówce, których efekty z daleka ogromnie cieszą oko. Z bliska zaś już mniej.

W innym punkcie obrad radni debatowali nad kwestią odebrania funduszy przeznaczonych na budowę sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej nr 9 i boiska przy Szkole Podstawowej nr 2, aby przeznaczyć je na budowę bieżni tartanowej przy Szkole Podstawowej nr 4. Okazało się bowiem, że aby powstała bieżnia, trzeba na ten cel wydać pięć razy więcej niż zakładano tworząc budżet. I choć radny Marek Kudela zawzięcie bieżni bronił, to przegrał z kretesem.

Powyższe sytuacje nieco się chyba łączą. Porozmyślałem trochę o stanie miejskiej infrastruktury sportowej i naprawdę nie jest z nią za ciekawie. Praktycznie tylko do dużej hali, zmodernizowanej kilka lat temu, zastrzeżeń mieć nie można.

Niedawno oddano do użytku boisko piłkarskie ze sztuczną nawierzchnią, jakie zbudowano naprzeciwko stadionu Ośrodka Sportu i Rekreacji. Fajna to sprawa, zwłaszcza że obiekt jest wyposażony w sztuczne oświetlenie, co z jednej strony wspomaga jego funkcjonalność, a z drugiej atrakcyjność. W końcu przecież wielu piłkarzy-amatorów marzy, by zagrać w blasku jupiterów. Pomaga to też w utrzymaniu OSiR-u. Szkoda tylko, że raczej nie uda się tam szybko wybudować trybun, co znacznie ogranicza możliwości, jakie daje nam to boisko, w odniesieniu do piłki profesjonalnej. Sam stadion też coraz mniej ciekawie wygląda. Co prawda pełne "okrzesełkowanie" dało pozytywny efekt, ale to jedyna rzecz, którą w ostatnich latach zrobiono na plus. Na wspomnianej sesji otwarcie już przyznano, że bieżnia na stadionie wymaga remontu. Nie sądzę, by jedyny problem stanowiła tu obecność tylko sześciu torów na niemal całej długości bieżni. Świadczy o tym bardzo mała ilość lekkoatletycznych imprez ogólnopolskich, jakie Zamość organizuje. Kolejna rzecz to boisko, które wprawdzie jest w dobrym stanie, ale jego rozmiary są zwyczajnie za małe, jak na standardy UEFA i tzw. Ekstraklasy. Wiem, że do tej klasy rozgrywkowej czeka nas bardzo długa droga, ale stopniowo pewne jej wymogi będą spływały do niższych lig. Sprawa kolejna, to stadionowe szatnie, z którymi wiem, że był problem, gdy Hetman grał w II lidze. Na pewno wymagają remontu. Zwracam Państwu uwagę, że nie piszę tu nic o zadaszeniu drugiej trybuny i budowie sztucznego oświetlenia, o czym mówiło się jeszcze kilka lat temu.

Innym obiektem jest Kryta Pływalnia, która przecież powstała stosunkowo niedawno. Pamiętam, że na początku ubiegłej dekady wszyscy byli dumni, iż udało się wybudować obiekt doceniany na szczeblu centralnym. Organizowaliśmy nawet zawody Grand Prix Polski, w których startowała cała krajowa czołówka na czele z Otylią Jędrzejczak. Kalendarz tegoroczny jest nieporównywalnie skromniejszy - poza tradycyjnym "Pucharem Roztocza" nie organizujemy praktycznie nic.

I to mnie chyba boli najbardziej. Mamy wszak naprawdę utalentowanych pływaków i klub, dzięki któremu stopniowo tworzy się w Zamościu coraz silniejszy ośrodek w tej dyscyplinie sportu. Niestety wybudowano w naszym mieście obiekt-minimum, o którym było wiadomo, że niedługo przestanie spełniać standardy. Aby ponownie ściągnąć tu pływacką czołówkę, należałoby przynajmniej dobudować dwa tory w basenie. Na to nie ma szans, podobnie jak na drugą krytą pływalnię, której projekt budowy jest nawet gotowy już od kilku lat.

Co roku do Zamościa przyjeżdża mój ojciec chrzestny, który zawsze przy tej okazji stara się sprawdzić, co się w naszym mieście dzieje. Był tu też w ostatni weekend. Powiedział mi wtedy: "Zamość się naprawdę zmienia. Coraz bardziej widać, że to miasto historyczne. Szkoda tylko, że czasami wygląda to tak, jakby Zamość chciał do tej przeszłości wrócić zamiast iść naprzód". Uprzedzając ewentualne pytania - tak, obiekty sportowe też oglądał.