Każdy z nas może wymienić osobę, której postępowanie mocno go irytuje. Niekoniecznie musi to mieć jakieś uzasadnienie, ale z reguły ma. Nie zawsze słuszne, ale można je wyartykułować. Może tak być w przypadku polityka, znajomego, upierdliwej ciotki lub kogokolwiek innego, gdzie już sam dźwięk nazwiska wystarczy, by zareagować alergicznie.

W swoim życiu miałem kilka takich osób. Część z nich pozostała w tym gronie do dzisiaj, jak na przykład Magdalena Środa. Ilekroć widzę ją w telewizji, to nabieram ogromnej ochoty na zmianę kanału. Ostatnio zresztą dostarcza mi nowych powodów do tego, bo głosi teorię "samczego EURO 2012". Nie jest w tym sama, bo dzielnie wspierają ją inne feministki, które udowadniają, że kobiety nie zawsze właściwie wykorzystują swój umysł. Niedawno do tej ekskluzywnej grupy osób dołączył znany ekspert od wszystkiego co się rusza Adrian Furgalski, który wygłosił tezę, że trzeba w najbliższych latach zamknąć 5 tysięcy kilometrów linii kolejowych. Co ciekawe, kilka godzin później na Facebooku palnął jeszcze większą bzdurę, że są to linie, które nie generują żadnych potoków dla kolejowych magistral. Na moje pytanie o konkrety - zamilkł.

Na rynku zamojskim też jest taka osoba. Nie, wbrew pozorom nie chodzi mi o kogoś z tych, którzy pracują w Ratuszu. Przy całych moich zastrzeżeniach do pracy naszych władz nie myślę o nich jak o pladze nieszczęść, jakie spadły na Zamość. Trochę inaczej wygląda sprawa w przypadku pani, która pracuje w kamienicy znajdującej się po drugiej stronie Rynku Wielkiego. Specyfika naszego portalu pozwala mi na nieco odważniejsze tezy niż w przypadku innych mediów i taki też będzie dzisiejszy tekst. Przyznam, że nie spotkałem jeszcze osoby, która nie miałaby zastrzeżeń do pracy Grażyny Żurawickiej - kierownik zamojskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie.

Zdaję sobie sprawę, że jej rola często sprowadza się do akceptacji pomysłów innych osób, ale przecież można owej zgody po prostu nie udzielić. Plastikowe drzwi do katedry to w dużej mierze zasługa właśnie tej pani. Przez nie nasza reprezentacyjna świątynia oszpecona jest wejściem rodem ze sklepu spożywczego. Pani konserwator narzuciła też położenie kostki na odremontowanej ulicy Królowej Jadwigi. Na tę nawierzchnię wszyscy kierowcy niemiłosiernie psioczą i nikt nie uznaje za słuszne stwierdzenia, że kostka nawiązuje do historycznej duszy Zamościa. Drogowcy, którzy co jakiś czas muszą zasypywać powstałe tam dziury piaskiem, również. Pani kierownik ma także duże zastrzeżenia do koncepcji budowy przystanku kolejowego Zamość Stare Miasto. Naprawdę głupio było mi wysłuchiwać tłumaczeń jednego z wyższych rangą pracowników Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie, który wyraźnie nie wiedział jak bronić decyzji odmownej swojej podwładnej. W końcu kazał mi samemu starać się o dokumenty i tam przeczytać uzasadnienie. Gdy je otrzymałem, okazało się, że pani konserwator nie wydała zgody na przystanek z powodów zupełnie "niekonserwatorskich". Na ostatnim posiedzeniu Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej, gdy omawiano sprawę zmiany statusu terenu, na którym miałby ów przystanek powstać, Grażyna Żurawicka w ogóle się nie pojawiła, dlatego nie podjęto tam żadnej wiążącej decyzji.

Ale ostatnio pani konserwator zdenerwowała chyba ogół społeczeństwa. Chodzi oczywiście o lampy, które postawiono na obrzeżach Starówki. Przypominają praktycznie wszystko, tylko nie to, czym faktycznie są. W ostatnim numerze "Gazety Zamojskiej" można przeczytać skojarzenia zamościan na widok tych arcydzieł. Mieszkańcom przypominają one kosze na śmieci, piorunochrony, a nawet wieże wiertnicze rodem z Kuwejtu. Jeszcze barwniejsze opinie otrzymałem od radnych Rady Miejskiej, a przedstawię je w kolejnym wydaniu "GZ". Co na to pani kierownik? Według niej latarnie swoim wyglądem nawiązują do historycznej przeszłości Zamościa, który wszak był kiedyś twierdzą.

To nie wszystkie zarzuty, jakie można skierować pod adresem pani konserwator. Swoje mogą tu dodać mieszkańcy osiedla Planty, którzy stale muszą się zmagać z wodą do nich spływającą. Czasami zastanawiam się czy te decyzje są rzeczywiście efektem fachowych przemyśleń tej pani, czy też po prostu chce na siłę postawić na swoim. Wiem jedno - miasto przez to cierpi, a będzie cierpieć jeszcze bardziej, jeśli Starówka zostanie kompletnie wyobcowana od reszty miasta i uczyniona wizją ze "snu pijanego wariata".