Artykuł o takim kontrowersyjnym tytule ukazał się w ostatnim numerze Tygodnika Zamojskiego (3.03. 2010). Uważam, że jest on przejawem megalomaństwa jego autora, a dołączony do tekstu tandetny obrazek pozostawię bez komentarza.

Czy to nie sensacyjne odkrycie (naśladuję emfatyczny ton J.G.)? Ujawniłam właśnie zawoalowany motyw powstania paszkwila, który udaje zapowiedź koncertu.

Prawdę mówiąc motyw był kiepsko zawoalowany, bo bufonada autora wyziera z każdej linijki tekstu. Znawca tematu w ekstatycznym zapale i surrealistycznej wizji z pogranicza świata żywych i zmarłych rozdziela upomnienia i czyni uwagi. Jednych gani za brak głosu, innych za brak wiedzy, a dyr. Wicherka nawet za... nadmiar starań. Dziwaczna wizja przypomina klimatem raczej Halloween niż nadchodzący koncert i rokowania dla zapowiadanej imprezy są bardzo złe.

Cóż innego mogłoby wyniknąć z tak makabrycznej wizji? Tymczasem...

Piosenki, które usłyszeliśmy w niedzielę w ZDK to przeboje z lat 60., wykonywane z powodzeniem przez wielu artystów i w przeróżnych okolicznościach. Różnorodność ich opracowań i aranżacji instrumentalnych jest nieomal równa liczbie ich prezentacji. Wykorzystane przez Namysłowiaków wersje tych utworów są jednymi z lepszych, przy czym wątpię, aby publiczność zamojską rozczarował udział w koncercie wokalistów prezentujących się na co dzień w telewizji. Nie oburza mnie też, a tym bardziej nie dziwi, że piosenki wykonał w ZDK ktoś inny niż... nieżyjący od lat ich autorzy i wykonawcy. Nie oczekiwaliśmy w Zamościu Janis Joplin!

Rodzi się pytanie, czemu miała służyć krytyka poprzedzająca imprezę? Takie postępowanie dziennikarza jest nieprofesjonalne. Tym bardziej, że afektacja autora osiągnęła w artykule wręcz groteskowy wymiar. Z tekstu w Tygodniku Zamojskim wyziera nadęte ego osoby, która pozwala sobie czynić błazeńskie żarty z naszej orkiestry i jej szefa, który w prowincjonalnym Zamościu stworzył ośrodek kultury muzycznej. W tym kontekście, artykuł faktycznie szokuje. Wbrew oczekiwaniom jego autora nie znawstwem tematu, a złośliwością. Przedstawione zarzuty budzą wątpliwości, ale trudno o merytoryczną dyskusję z "anonimem".

Reasumując uważam, że artykuł napisany w oparciu o plakat i być może zasłyszane plotki, naruszył ważną zasadę. Zasadę rzetelności dziennikarskiej. Trudno przecież ten paszkwil uznać za zapowiedź koncertu. Tymczasem środowiskiem muzycznym od wieków rządzą niepisane prawa. Dobry zwyczaj nakazuje wygłaszać opinie nie przed, a po koncercie. Jeśli autor artykułu posiada jakiekolwiek wykształcenie muzyczne, powinien o tym wiedzieć.

W tłumie rozbawionych ludzi, po koncercie, nie zauważyłam osób zawiedzionych. Ewentualnych malkontentów odsyłam jednak do J.G. Następnym razem zorganizuje dla nich w ZDK muzyczny seans spirytystyczny. Oczywiście na światowym poziomie!