|
|
 Terlecki o "Rycerzu Halickim"O tym, że śpiewać każdy może przekonywał nas jakiś czas temu Jerzy Shtur, tej opinii nie zdecyduję się komentować!
Natomiast, że pisać każdy może, i to jeszcze o sztuce, może nas przekonać Marek Antoni Terlecki. Bo to, że potrafi malować, udowodnił już nie raz - ostatnio mogliśmy oglądać jego prace w BWA - a potwierdza to Związek Polskich Artystów Plastyków.
Rzecz jest to niebywała! Terlecki: artysta malarz/twórca i krytyk sztuki, dwa w jednym, a może to urodzony felietonista, osądźcie Państwo sami - kto tak potrafi?
W katalogu prac artysty (cykl "Grottgeriana) wypowiada się o nim Jerzy Tyburski dyrektor BWA - "Terlecki jest gotowy na nowe wyzwania i artystyczne dokonania". Do tej pory nie wiedziałam, jak to jeszcze zinterpretować. Mówi jeszcze: "wielki samotnik zamojskiej plastyki". Ale jaki z niego samotnik, do ludzi frontem, do świata - frontem. A że subtelna osobowość to prawda niekwestionowana.
Artysta ma w sobie niezwykłą umiejętność i swobodę (nie wiem jak wcześniej, nie było naszego portalu, prasa nie donosiła) wypowiedzi słownej a propos innych artystów i ich wystaw w Galerii BWA. Pisze swoje refleksje do redakcji, ale pisze w taki sposób, że nie sposób zatrzymać tych opinii dla swojej tylko wiadomości i przyjemności.
Dzielimy się z naszymi Czytelnikami opinią Marka Antoniego Terleckiego na temat wystawy malarstwa i rysunku Mikołaja Dmytrucha z Tarnopola (Ukraina) w zamojskiej BWA, nie tylko wystawy ale całej jej aury.
 "Panie Mikołaju wszystkie pana rysunki podobają mi się bardzo, ale ten po raz pierwszy, nie. Nie przypominam sobie aby w mojej rodzinie ktoś posiadał taki nos kiedykolwiek i nic mi o tym nie wiadomo. Na ten temat nie mam więcej nic do powiedzenia" - wyznała sportretowana.
Jednak tym razem Mikołaj obszedł się łagodnie z modelem. Byłem jednak świadkiem wyławiania i powoływania tych najbardziej maskowanych wybryków urody, które w różny sposób każdy stara się ukryć przed innymi. Mikołaj najczęściej jest jednak łaskawy i portretowani otrzymują mało wybujały charakterem sympatyczny konterfekt, jednak zawsze celny.
Sami musimy wykazać wiele dystansu do siebie, on chwyta naszą niepowtarzalność w rozbawiającej i rozbrajającej wersji. Stajemy się dla niego oryginałami, chociaż byśmy nigdy za takich siebie nie brali - przedstawia nas jak Bóg stworzył, niepowtarzalnymi. Powodowany sympatią do dzieła bożego i ludzkiego wchodzi Mikołaj w krajobrazy, wnika w ich mgliste ciała, przekracza materie, a skoro usadowi się razem z nami w jego cudownych strukturach, możemy odmawiać z nim różaniec, przesuwając się po paciorkach obrazów.
Zatrzymujemy się na stacjach miast, pałaców, twierdz Wołynia i Podola by odczuć i posłyszeć święto stepów, zagranych subtelną "imprimiturą laserunków". Zaistnieć w momencie nieuchwytności między niebem a ziemią, kiedy sami tylko możemy ustalać horyzonty.
Galeria wybrała artystę, dlatego że jego sztuka najbardziej zbliża się do człowieka.
Artysta Jerzy Tyburski - "rukawaditiel galerji" - wie jak się zbliżyć. Sam zawiesza w kanonach swoich faktur litanie do spraw naszych przedmiotów mistycznych Potrafi z codzienności wywoływać stany uroczyste, symboliczne (niejednokrotnie byłem świadkiem przychodzących listów intencyjnych z prośbą o wystawienie - polecane w nich dzieła nie mogą jak na razie uświetnić planów wystawienniczych galerii, ja czekałem na to 30 lat, Dmytruch ponad pięćdziesiąt).
Czasem nieuchwytne, zdawałoby się nieistotne, jak cień pod miotłą, kropla na dnie, płatek we śnie, konewka na czereśnie (jaki krótki czas czereśni).
Międzyplanetarne oczy damy z łzą komety, tropy zbiegłych pocałunków. Malowane kuku - zamiast kukułki. Skoro nie obce są mu stopnie wtajemniczenia - jakże mogło by zabraknąć Dmytrucha w BWA.
Pani Tereso, ów stopień wtajemniczenia widzę w pani oczach, w których odbijają się sprawy naszej planety Zamość, kiedy płynie przez nie arkadia podsieni, w filarach lśnienia ogniki porozumień, światłość kultury.
Znów się zapalam i coraz bliższe jest mi łoże madejowe. Zanim przywali nas ciężka poducha od ucha do ducha, zanim inni dojrzą w nas niespożyte siły kreatywności, w miejsce braku zdecydowania, nieskrępowaną niczym Twórczość.
Był na wernisażu również koncercik taki - "Zażyj tabaki" - czerstwo, liryczne - refleksyjne pieśni, hymny, piosenki Wysockiego, bez rykliwej emfazy, interpretowane wrażliwie przy delikatnym akompaniamencie pianina - własnoręcznym Wojtka Kowalczyka - określił poetykę tamtego wieczoru. Jeszcze coś z Okudżawy i jego własne. Piękne - trzeba powtórzyć - zbyt nagle wyszedł. Po bisach kończył bez "biegników", gwałtownych "arpedżiów" spadających z góry na nas "glisand", tego całego zmasowania wirtuozowskiej "kody". Pozostaliśmy w jakimś wewnętrznym akordzie harmonicznym. Takie jest wnętrze Zamościa, dzieją tu się rzeczy nieprzewidywalne o których gdzieś tam, coś tam, niby wiedziało. Mówił ktoś kiedyś coś takiego?
Interpreterlecki - marek antoni terlecki
Przeurocze, nieprawdaż!?
autor / źródło: Marek Terlecki, Teresa Madej
dodano: 2007-03-04 przeczytano: 3297 razy.
Zobacz podobne:
Warto przeczytać:
|
|
|
|
