|
|
 Spotkanie dusz - rozmowy z artystami o Leśmianowym BiennaleUczestnicy IV Zamojskiego Leśmianowego Biennale Sztuki pt. "Sad rozstajny" to obok przedstawicieli zamojskiego środowiska plastycznego, artyści z Polski, Włoch i Francji. Wszystkich ich łączy wspólnota dusz z wybitnym poetą z Zamościa - Bolesławem Leśmianem.
Prace urzekające - nostalgiczne i metafizyczne. Pomysł na dzieło wyszedł od poezji Leśmiana. Zdecydowana grupa artystów plastyków postawiła na naturę - wszechpotężną, wszechwładna, wszechwieczna - taką, jaka jest u poety Bolesława Leśmiana. W rozmowie mówią o Leśmianowych inspiracjach i swoim warsztacie.
Zygmunt Jarmuł - artysta rzeźbiarz - Szczebrzeszyn
- To są prace bez tytułu. Może zasugerowałem się Leśmianem? Miałem problem z zatytułowaniem - tak jak on tomiku wierszy. Czasem przechodzi to telepatycznie. Prace powstały w poczuciu tej poezji. Jedna z nich - 2,5 m - to symbol drzewa przyciętego u góry. Tak przycina się jabłoń aby wypuściła nowe gałązki. Druga - to symbol drzewa pulsującego na wietrze, bardziej rozbudowana pomimo niskiej formy. To jest glina ceramiczna i ceramika.
- Poezja Leśmiana jest dla mnie tak barwna, tak obrazowa, że czytając ją świetnie się czuję. Są to tak bogate wizje, są ponad to, co się widzi oczami, np. oglądając pejzaż. Leśmian tak do mnie przemawia, że jestem mu coś winien i zdecydowałem, że moja praca trafi do Leśmianowej Kolekcji. Życzę Leśmianowi i organizatorom aby powstało Muzeum Leśmiana w Zamościu. On ma tutaj tak bogaty oddźwięk pomimo tak niskiego oddźwięku w poezji polskiej. Dla mnie jako twórcy, sam określam się jako "dziecko natury" - szalenie przemawia Leśmian - przypominają mi się lasy i łąki pośród których się wychowywałem. A w ogrodzie ciągle mam maliny.
Barbara Diakite - artystka malarka z Francji
- Poznałam Włodka Pastuszaka i bardzo dużo mówił mi o tej wystawie. Zaprosił mnie - co było dla mnie wielką przyjemnością. Dał mi tomik Leśmiana, który przeczytałam. I Voila! Pokazuję krajobraz francuski, tematycznie związany z Leśmianem. To drzewa oliwkowe z południa Francji - bardzo mi pasowały do Biennale. Wystawa jest wspaniała, nie spodziewałam się, że będzie na takim poziomie. Należy mieć nadzieję, że zobaczy ją dużo osób - bo warto.
- Moja twórczość to przede wszystkim akwarele, prezentuję świat kwiatów. Poza tym dużo pejzaży. Wspaniałe są w regionie Champanii, gdzie mieszkam - wręcz inspirują. Maluję też postaci. Z natury jestem osobą żywą i wesołą, nie lubię smutnych kolorów - wszystko u mnie jest pastelowe. Jedna z moich prac trafi do Kolekcji Leśmiana.
Zofia Kosiorek-Poździk - malarstwo i rysunek - Zamość
- Poezja Leśmiana jest ciągle w moich myślach i do niej powracam. W twórczości osobistej istnieje od momentu kiedy Ela Gnyp zaczęła organizować pokazy i powstało Biennale. Wtedy inspiracja poezją Leśmiana wyraźnie się pogłębiła. Od zawsze byłam blisko z naturą, od zawsze była dla mnie inspiracją. Jest to dla mnie nieodzowne. Tak pracuję. Dobrze czuję się w pastelach i dużo prac wykonuję w tej technice, chociaż uprawiam również malarstwo olejne i rysunek.
- Mieszkam poza miastem więc mam bezpośredni kontakt z naturą, dużo czerpię z otoczenia mi najbliższego. Czytam Leśmiana i widzę, że jest utwór "W polu" - więc go namalowałam. Roztocze, okolice Zamościa, Krasnobrodu i Zwierzyńca to są dla malarza punkty oparcia. Natomiast "Przed domem" - to kwitnący na biało krzew wczesną wiosną o formie prawie rzeźbiarskiej przed moim domem. Uznałam, że to dobry motyw dla tej wystawy. Zadowolona jestem, że biorę udział w tej wystawie, w otoczeniu tak świetnych artystów. Są tu nazwiska twórców pochodzących z wielkich aglomeracji. Z powodu Leśmiana mamy teraz tak wybitne kontakty. Całość zespolona harmonijnie - rzeźba z malarstwem, ceramika i fotogramy. Duże urozmaicenie jeśli chodzi o dyscypliny sztuki, ale całość niezwykle zwarta. Cieszy, że powtarzają się nazwiska twórców biorących udział w Biennale.
Włodzimierz Pastuszak - doktor sztuki, grafika i malarstwo - Konstancin - Jeziorna
- Na sztalugi wziąłem dwa wiersze. Z tą inspirację to jeden wielki kit. Ja sobie siedzę i piję kawkę a tu leci wena i mnie inspiruje. Proces twórczy nie na tym polega. To jest konkretne działanie. Sztuka polega na tym, że trzeba być uczciwym w stosunku do siebie. Jak mam zrobić coś, co jest konkretnie związane z Leśmianem - mówiąc ogólnie - zainspirowane - choć nie lubię tego słowa - ja muszę do Leśmiana wrócić. Ja go czytałem w ogólniaku, późniejszym okresie życia, czytam różną poezję. Tu mam konkretne zadanie bo co dwa lata jest Biennale i daj Boże, że mnie zaproszą - więc trzeba się przygotować. Rok wcześniej dowiaduję się jaki będzie tom wierszy. Gdybym cokolwiek zrobił "od ręki" - to byłbym nieuczciwy wobec siebie. Ja ten tom muszę poznać na wszystkie sposoby i także okoliczności z nim związane. Jest cały proces, który poprzedza to - co potem jest kreacją.
- Ja zawsze widzowi chcę dać jakiś drogowskaz. Bo skąd jakieś ptaki, gęba wyglądająca z drzewa? Co to ma do Leśmiana? I tu są słowa: "Czemu te słowa: cisza i wieczór i miłość - Napełniają mi serce zabobonna trwogą?". Klimat związany jest z tym, co w człowieku siedzi. W Leśmianie coś "siedziało". Tu się pojawia stan jego ducha. I mój stan ducha na tyle blisko jego - uprawnia mnie do tego przekazu. To jest możliwe, tylko trzeba się zbliżyć do tej sytuacji i przełożyć na środki malarskie. Czy to jest blisko tego co jest w drogowskazie? Tego nie wiem, to oceni widz. Ale to co jest na płótnie jest pewnym działaniem, które prowokuje widza do tego, co ja nazywam - "spotkaniem dusz". I jeśli ktoś zatrzyma się przy tym, to oznacza, że ten przekaz jest silny i być może nastąpi jakiś dialog. To nie jest tylko inspiracja - to jest bardzo przemyślany proces i działanie. Drugi obraz. "Maj" u Leśmiana jest "tygrysem". Jest czymś świeżym, młodym, nowym, drapieżnym. Gdyby popełnił to w tej samej kolorystyce, która przeciętnie kojarzy się z majem - pięknym, błękitnym niebem, zielonymi kwiatkami - nie o Leśmianowi chodziło. To nie jest ten maj.
- Biennale? Ja jestem zachwycony. Dwa lata czekam na to Biennale. Pracuję nad cyklem obrazów "108 Bonno" - filozofia zen. To myśli, które plamią umysł. Gdyby je usuną
z człowieka, byłby ideałem. Gdy pojawia się informacja o Biennale - wszystko rzucam i zaczyna się proces, o którym mówiłem. Ja tak kocham swoje obrazy, że ich nie sprzedaję. Darować do Leśmianowej Kolekcji - to zupełnie coś innego.
Joanna Brześcińska-Riccio - grafika, rysunek tuszem - Włochy
- Poezja Leśmiana jest mi bliska od zawsze. Jest też dla mnie inspiracją. Mój rysunek ma wiele wspólnych płaszczyzn z tą poezją i jej tematami. Jest w nim natura, transcendencja. Jest metafizyczna wspólnota dusz. Do "Sadu rozstajnego" Leśmiana musiałam wrócić. Trafiły do mnie "Zmory wiosenne", najbardziej odpowiadały mojej naturze. Pokazałam dziewczynę, której śnią się zmory wiosenne - wilkołaki, anioły, i to okraszone naturą. Przemówiły do mnie Leśmianowe demony i myśli. Zrobiłam szkice i projekty, to nie była improwizacja, musiałam to wszystko dogłębnie przemyśleć, musiało być artystyczne "cierpienie". Do tego klimatu i tematu pasują także moje trzy inne prace, które wykonałam wcześniej.
- Oczywiście do Leśmianowej Kolekcji trafią "Zmory wiosenne". Jestem dumna, że zostałam zaproszona do tej wystawy. Jestem bardzo zadowolona, bo to także powrót do mojego miasta i uczestnictwo w życiu artystycznym i kulturalnym. To wspaniała okazja, by być tu obecną. Poza tym, Leśmian należy do grona poetów znanych poza granicami Polski. Znalazłam teksty Leśmiana przetłumaczone na język włoski i nawet prace doktorskie na temat Leśmiana. W Biennale bierze także udział mój kolega z Włoch - Gian P. Giovannetti.
Elżbieta Hałasa - malarstwo i grafika użytkowa - Zwierzyniec
- Leśmian jest mi bliski bo przyroda jest mi bliska, bo natura jest mi bliska. Wszystko to, co związane jest z naszą piękną przyrodą jest moją miłością od zawsze. W zasadzie nie przygotowywałam prac specjalnie na wystawę Leśmianowską. To są tematy, które podejmuję na co dzień, które są mi bliskie. Leśmian towarzyszy mi ciągle i ja te tematy podejmuje z ciągłym niedosytem, z ciągłą zachłannością. I tak powstają kolejne prace. Przyroda ciągle mnie inspiruje, ciągle jest "podpowiadaczem". A stare sady są cudowne - mam taki na wsi. I te drzewa niezmiennie od lat wzbudzają mój zachwyt. W sadzie wszystkie pory roku są fantastyczne, zarówno te gdy drzewa są ulistnione, ale i te, kiedy pojawiają się same konary - kiedy jest czas na zadumę. Jest w tym metafizyka.
Bogusław Bodes - malarstwo, rysunek, kaligrafia, rzeźba, działania przestrzenne - Zamość
- Naomi Utamakura (absolwentka Akademii Sztuk Pięknych - przyp. autora) po koncercie stwierdziła, że podobało się jej moje drzewo, że takie w klimacie, japońskie i pasowało jej do scenografii. Ja bym chętnie zrobił wystawę w Japonii, taka delikatną - koronkową, aby drzewa były w takim klimacie czysto japońskim. Prace często podpowiada mi intuicja, i czasem wydaje mi się, że jestem zaprzyjaźniony z intuicją, może nie całkiem na "Ty", ale...
- Znajomość z Leśmianem? Z Bolkiem? Myślę, że się szanujemy, że się wyczuwamy. Wzrostem się nie różnimy. On się źle czuł w Zamościu. Ja się nie dziwię, bo on miał daleko do Dory. Ja bym chciał mieć taką Dorę, która by mi pomagała. Liczę, że w moim życiu pojawi w się postać zbliżona do pani Dory. A związki z Leśmianem są bardzo bliskie - od pierwszej wystawy Leśmianowskiej. No bo kto pisał piękniej o miłości? Nikt! Ja graficznie piszę wiersze Leśmiana. A swoimi kompozycjami staram się uchwycić nasz związek. Unikam dosłowności, ale staram się trafić w ten klimat "Sadu rozstajnego". Zastanawiałem się jaki tytuł nadać tej kompozycji...
Zamość onLine jest patronem medialnym Zamojskiego Leśmianowego Biennale Sztuki autor / źródło: Teresa Madej
dodano: 2013-08-16 przeczytano: 8725 razy.
Zobacz podobne:
Warto przeczytać:
|
|
|
|
