Zima jaka jest, każdy widzi. Śnieg od biedy da się jeszcze pożyczyć, mroźność już nie.

Pada więc styczniowy deszcz. Jedne tory miękną, inne spływają, ale walka trwa. Dopingujemy skoczków i to w liczbie sporej. Można śmiało powiedzieć, że Adam zrobił swoje. Pokazał, że można wygrywać i zaraził skokami młodszych. Hasło "równać do Małysza" obowiązuje nadal i przynosi efekty. Ba, mamy nawet drużynę, czego w czasach mistrza nie było. Olimpijskich medali na szyjach jednak zawczasu nie wieszałbym, a samo podium będzie dla mnie bardziej niespodzianką niż oczywistością.

Zastanawia mnie, czy w przyszłości podobnie zadziała fenomen Kowalczyk. Póki co, tego nie widać. Z tym, że nasza mistrzyni ciągle dziarsko śmiga. Dostrzec można jednak różnicę i nazwać ją nawet zasadniczą. Otóż, Małysz był dla innych skoczków dosłownie na wyciągnięcie ręki. Razem trenowali, spędzali czas na zgrupowaniach i żartowali. Mieli więc wiele okazji, żeby mistrza podpatrywać, ucząc się nie tylko elementów techniki, ale również psychologii. Kowalczyk od innych biegaczek dzieli natomiast wiele. Trenują inaczej i osobno, mają różnych szkoleniowców i różne cele. Trudno więc nawet stwierdzić, na ile przyda się to jej następcom. A szczerze mówiąc, nie jestem pewien, czy przyda się w ogóle. Choć i tym razem wolałbym się bardzo pomylić, i za lat kilka trzymać kciuki za polskie narciarki.

autor / źródło: Tomasz Tomczewski / Gazeta Zamojska
w wersji drukowanej czytaj w
dodano: 2014-01-21 przeczytano: 3073 razy.