Nagromadzenie spraw spowodowało, że w ubiegłym tygodniu nie zamieściłem swego felietonu na tych łamach. Jak to zwykle w życiu bywa, akurat wtedy wydarzyło się w naszym mieście bardzo dużo.

Wiemy na przykład, że Ośrodek Sportu i Rekreacji będzie miał nowego dyrektora, a dotychczasowy zajmie inne - jeszcze nieznane szerszej opinii - stanowisko. Inna ciekawa kwestia to brak rozstrzygnięcia w konkursie na nowego sekretarza miasta, co pozwala mniemać, iż ta sprawa w najbliższej przyszłości nabierze jeszcze większych rumieńców.

Następna rzecz to ogłoszenie przez magistrat koncepcji powrotu handlu na tak zwany zielony rynek w granicach ulic: Łukasińskiego, Bazyliańskiej i Zamenhofa. Jak można przeczytać na jednym z lokalnych forów, internauci w większości podchwycili pomysł i zaproponowali, by było to miejsce, w którym można będzie nabyć warzywa i owoce wyhodowane przez miejscowych producentów we własnym ogródku. Takie osoby byłyby wówczas zwolnione z opłat za korzystanie z miejsca do handlu. Naprawdę ciekawa koncepcja, choć wymagająca dopracowania na przykład w kwestii kontrolowania pochodzenia sprzedawanej marchewki. Jeszcze inna ciekawa rzecz, to projekt znacznego ograniczenia ruchu na ulicy Łukasińskiego, co ponoć ma iść w parze z budową południowej obwodnicy miasta. Projekt tyleż znaczny, co niejasny i wymagający chyba osobnych rozważań. W cieniu tego wszystkiego ruszyły wiosenne zebrania osiedlowe. Zebrania zupełnie inne od dotychczasowych.

Mam tu na myśli oczywiście budżet obywatelski, który wygląda na to, że się w mieście przyjął i to pomimo dość kiepskiej jakości strony promującej tę inicjatywę. Doniesienia z pierwszych zebrań wskazują po pierwsze na znaczne zainteresowanie ludności tymi głosowaniami, a po drugie - że nie jest to jedynie zainteresowanie polegające na zwiększeniu frekwencji podczas zebrania. Poszczególne przedsięwzięcia naprawdę są dyskutowane, a końcowy efekt stanowi efekt naprawdę demokratyczny. W taki sposób właśnie mieszkańcy Słonecznego Stoku zdecydowali na przykład, że swoją pulę środków przeznaczą na dokończenie budowy tak zwanej "małej obwodnicy", a mieszkańcy Osiedla Partyzantów nakazali władzom dobudowanie drogi dojazdowej do osiedla Kiepury.

Ale pierwsze po wyborach samorządowych zebrania osiedlowe to jednocześnie wybory nowych władz w tych jednostkach. I od razu mieliśmy sporą niespodziankę, jeśli nie sensację. Oto bowiem najwyższym organem na Słonecznym Stoku nie jest już radny Wiesław Nowakowski, tylko Jolanta Buryło. Reakcją na to zdarzenie w zamojskich mediach była konsternacja.

Z kilku powodów. Pierwszy jest taki, że tak naprawdę Jolanta Buryło nie należy do partyjnych aktywistek. Co za tym idzie, konstruowanie poparcia spoczywało praktycznie wyłącznie na jej barkach, a Słoneczny Stok nie jest osiedlem małym. Jak to zwykle bywa w blokowiskach, gdzie panuje coraz większa anonimowość, o wiele łatwiejsze zadanie ma ten, którego już wszyscy kojarzą, a nie ktoś, kto nie może przedstawić wszystkim poparcia osoby stojącej wyżej. Tym bardziej, jeśli za przeciwnika ma się osobę, która od wielu lat piastuje tę funkcję i podczas każdych wyborów otrzymuje naprawdę wiele głosów. A jednak radny Nowakowski przegrał.

Wybory do władz osiedli często są niedoceniane przez lokalne media oraz - co ważniejsze - notabli. Wielka to szkoda, bo to idealny moment do tego, by przekonać się o nastrojach panujących w danym miejscu. Od wyborów samorządowych upłynęło już bowiem trochę czasu, więc ludność przekonała się o nowych rządach, a tym samym mogła trochę zatęsknić za starymi czasami. Zarazem to najlepszy moment, aby zacząć budować własne struktury poparcia na koniec nowej kadencji. Jeśli zatem radny, który rządził osiedlem przez tyle lat, przegrał - i to przy sporej frekwencji - z osobą, która dopiero zaczyna tworzyć swoją pozycję, świadczy to moim zdaniem przede wszystkim o tym, że ludzie za wszelką cenę mają dość tego co było wcześniej.

To jednak nie jest najlepsza wiadomość również dla nowej ekipy. Potwierdza to bowiem tezę, że zdobyła ona władzę wcale nie dlatego, że jej program przypadł do gustu mieszkańcom. Chodzi po prostu o to, że nowi nie są starymi. Dużo więc wody upłynie zanim prezydent Wnuk i jego poplecznicy naprawdę zdobędą zaufanie zamościan.