Obserwując życie społeczne w ostatnich dniach dochodzę do wniosku, że bardzo wielu Polaków zapomniało czym jest demokracja, która ponoć jest dla nich jedną z najważniejszych wartości. Zarazem mogłem dostrzec jak bardzo są oni strachliwymi ludźmi, gdyż rzecz całkowicie normalną dla świata cywilizowanego postrzegają jako koniec świata, a co najmniej uderzenie w ich wolność. Wolność ze zdefiniowaniem której mają zresztą spory problem.

Niedzielę spędziłem bardzo zwyczajnie. Skupiłem się na sprawach czysto prywatnych, kwestie obywatelskie sprowadzając do oddania głosu w wyborach. Nie wybrałem się zresztą do lokalu wyborczego specjalnie, lecz po drodze z innego miejsca. Przez resztę dnia nie myślałem o wyniku elekcji, nie próbowałem rozważać co może z tego wyniknąć. Dopiero tuż przed godziną dwudziestą pierwszą, gdy przypadkiem dowiedziałem się, że cisza wyborcza zostanie przedłużona o półtorej godziny, poczułem nieco większe napięcie. Wtedy już owszem, do samego końca spędziłem czas na śledzeniu wieści o "cenach budyniu i bigosu". Końcowy werdykt przyjąłem z zadowoleniem na miarę możliwości wyboru, jakie miałem. Prezydentem zostanie Andrzej Duda. Jako żywo wiele reakcji przypominało te sprzed dekady. Nagle mnóstwo osób zadeklarowało publicznie, że wynik wyborów to katastrofa, a oni sami dłużej nie zamierzają tkwić "w tym kraju". Niektóre kwestie miały wydźwięk szczególnie żałosny. Stefan Niesiołowski twierdzi, że odebrał wiele telefonów od ludzi płaczących rzewnymi łzami i pytających drżącym głosem o to, co teraz będzie z Polską. Wyjątkowo mu wierzę.

Są też i elementy iście kabaretowe. Oto bowiem Platforma Obywatelska stwierdziła, że jakkolwiek Bronisław Komorowski był kandydatem tej partii na reelekcję, to jego sztab wyborczy nie był sztabem partyjnym, tak więc żadne konsekwencje personalne nie zostaną wyciągnięte. Skąd zatem wywodziły się wszystkie mądre głowy radzące ustępującemu prezydentowi? Bóg raczy wiedzieć, ale nie zdziwię się, jeśli do wyborów parlamentarnych okaże się, że tak naprawdę najbliższy pani premier Ewie Kopacz "od zawsze" był Paweł Kukiz.

Ale przede wszystkim chcę powiedzieć, że są osoby, którym po niedzielnych wyborach szczerze współczuję. Szczerze, bo przez ostatnie tygodnie, a szczególnie ostatnie dni z uporem godnym największej sprawy usiłowali przekonać społeczność Zamościa i Zamojszczyzny, że tkwią w potwornym błędzie i tak naprawdę prezydentura Bronisława Komorowskiego to największe szczęście, jakie mogło się nam przytrafić. Zadanie okazało się trudniejsze aniżeli - nie szukając zbyt daleko - postawienie przystanku kolejowego przy ulicy Peowiaków. Mam tu na myśli zamojskich działaczy Platformy Obywatelskiej.

Powtórzę po raz nie wiem który - jeżeli ludzie nie wybierają dotychczas rządzących na kolejną kadencję, to nie znaczy, że im się w głowach poprzewracało od dobrobytu, tylko wręcz przeciwnie. I z takiego założenia powinien wyjść każdy zdroworozsądkowy polityk. Jeżeli od 2007 roku rządzi Polską Platforma Obywatelska, jeśli od roku 2010 miała ona swojego prezydenta, do tego jeszcze ta partia rządzi naszym regionem, a do listopada ubiegłego roku również miastem, to znaczy, że jak najbardziej ma ona wpływ na życie Zamojszczyzny. Co za tym idzie, jeśli przez tyle lat nie widać zmian rzeczywiście na lepsze w naszym regionie, to można wyciągnąć oczywistą konkluzję, że ta partia ponosi za wspomniany stan pełną odpowiedzialność. Skoro zatem jest ona winna obecnemu regresowi, to działacze PO nie powinni się dziwić, że ludzie mają ich po prostu dość.

Od czego więc powinni zacząć? Od otwartego przyznania, że Platforma Obywatelska rządziła bez widocznych pozytywnych efektów dla zamojskiej społeczności. Trzeba powiedzieć ile obecnie środków jest przekazywanych metropoliom, a ile mniejszym ośrodkom jak Zamość i kto do tego doprowadził. Zero utyskiwania na wybory głosujących, a już na pewno nie wolno im powiedzieć, że Andrzej Duda został prezydentem dzięki ludziom ze wsi, "mającym inne oczekiwania" od mieszkańców miast. No i muszą wreszcie jawnie przedstawiać zamojskie lokalne interesy na forum partyjnym, bo jak dotąd z tym jest bardzo krucho.

Pewnie, że takie działania nie przysporzą zamojskim działaczom PO sympatyków wśród swego ugrupowania. Być może nawet będą musieli co nieco odcierpieć. Ale za to na pewno zachowają dzięki temu twarz wśród zwykłych zamościan.