Wakacje w pełni, a właściwie już bliżej ich końcowi, aniżeli początku. Sezon ogórkowy jednak mamy w tym roku wyjątkowo dynamiczny. Minister do spraw służb specjalnych padł ofiarą włamywaczy do swej wakacyjnej kwatery, a sam premier dwukrotnie przerywał swój urlop. Za pierwszym razem właściwie nie wiadomo po co, za drugim - trochę bardziej wiadomo.

Trzeba jednak być bardzo ostrożnym pisząc o tym, bo wszystko dzieje się tak szybko, że nie jestem pewien czy zanim admin opublikuje ten tekst, na światło dzienne nie wyjdzie coś, co publikację uczyniłoby bezsensowną. Nie będę się zatem w to bawił, choć swoją teorię na ten temat mam. Nieważne. Istotna jest cała otoczka zarówno tej sytuacji, jak i podobnych, o których szeroko mówią ostatnio media.

Odwołanie ministra Kaczmarka, operacja CBA w ministerstwie rolnictwa i rzekome taśmy Leppera to aktualne sprawy, o których się mówi i to nie tylko w Polsce. Rzeczy bez dwóch zdań stawiające Rzeczpospolitą w świetle, mówiąc delikatnie, niekorzystnym. I trzeba to napisać obiektywnie, bez dodawania sugestii, że nagłośnienie tych rzeczy jest rezultatem działań układu lub innych sił nieczystych. Po prostu pokazuje to słabość władzy w naszym kraju. Dla jednych jest to bolączka wyłącznie obecnych decydentów, dla innych - wynik wieloletniego psucia państwa, w czym obecna ekipa nie ma ani większych, ani mniejszych zasług od tej choćby z czasów poprzedniej kadencji parlamentu. Wszystko jedno - optymizmu żadna z tych opcji nie dodaje. Efektem jest z jednej strony zniechęcenie, a z drugiej wręcz kokosowe interesy firm przewozowych, które wywożą Polaków na zachód i południe Europy. Dodajmy, że nasi rodacy do tych autokarów wsiadają całkowicie dobrowolnie. Kosmopolityzm staje się postawą coraz bardziej powszechną, a patriotyzm albo ograniczany do kibicowania reprezentacji siatkarzy, albo wyśmiewany, albo uznawany za anachronizm.

Smutne to wszystko i wręcz nieprzystające do słonecznej pogody, z której wielu z nas w tych dniach korzysta. Cóż, tak bywa. Powstaje jednak pytanie czy aby na pewno postawa na "nie" jest jedyną możliwą opcją w tej sytuacji?

Według mnie są inne ewentualności, choć oczywiście jest to opinia wysoce subiektywna. Otóż moim zdaniem wszystko zależy od tego, jakie ma się nastawienie do Polski jako takiej. Jest to stwierdzenie poniekąd wyświechtane, ale jednak trzeba powiedzieć, że obywatel danego państwa powinien je kochać. Jeśli nie został on do niego sprowadzony siłą lub z przypadku, to miłość do ojczyzny powinna być dla niego czymś naturalnym. Kłopot w tym, że coraz mniej osób potrafi zdefiniować to pojęcie; śmiem twierdzić, że wielu nawet nie próbuje i w razie czego ucieka od odpowiedzi.

Otóż, Szanowni Państwo, obojętnie czy mamy do czynienia z miłością damsko-męską, czy z miłością do kraju - kocha się przede wszystkim nie "za coś", a "pomimo czegoś". A zatem osobiście kocham Polskę pomimo syfu z Lepperem, niejasnej sprawy z byłym ministrem Kaczmarkiem, głupot czynionych i mówionych przez ojca Rydzyka, trudnego do opanowania bałaganu związanego z organizacją EURO 2012, a także okołokoalicyjnych kłótni. Jest to miłość głupia, irracjonalna i wbrew wszystkiemu nastawiona na dawanie, czasem można powiedzieć, że platoniczna, a zapewne z mojej strony też nie idealna. Jednak z jakichś przyczyn dobrze mi z nią.

Nie jest jednak tak, że w zamian niczego nie pragnę. Pragnę Polski normalnej, w której rząd rządzi zgodnie z potrzebami państwa, obywatele mogą się zajmować swoimi sprawami i żaden urząd im w tym nie przeszkodzi, a wszystkie organa wręcz tej samodzielności sprzyjają. Może są to marzenia ściętej głowy, ale nadal w nie wierzę. Wiele wskazuje na to, że niedługo ponownie pojawi się teoretyczna szansa na ich spełnienie, ale co z niej wyjdzie, to już od nas wszystkich będzie zależało.