Z góry ostrzegam, że nigdy wcześniej spod mojej klawiatury nie wyszedł tekst bardziej socjalistyczny aniżeli ten, który Państwo obecnie czytają. A ponieważ nie mam zamiaru zapisywać się do Partii Razem, istnieje duże prawdopodobieństwo, że i później nie opublikuję tekstu "bardziej na lewo". Przyznaję też, że najpewniej podjąłbym dzisiaj inny temat, gdybym nie przeczytał opinii osób, które znam i których nie podejrzewałem o tak bardzo - nazwijmy to - kontrowersyjne podejście do sprawy. A sprawa dotyczy świeżego rozporządzenia rządowego w sprawie podniesienia płacy minimalnej oraz rent i emerytur.

O rentach i emeryturach dużo dziś nie będzie, aczkolwiek w tej materii również przeczytałem o wielkim rozdawnictwie, które ma stosować obecny rząd. Dużo większe spory wzbudza jednak podwyżka minimalnego wynagrodzenia, bo wydaje mi się, że ten temat może być swego rodzaju papierkiem lakmusowym podejścia, jakie mają lokalni przedsiębiorcy do zatrudniania ludzi.

Ustalmy zasadniczą rzecz: nie jestem zwolennikiem automatycznego wiązania płacy minimalnej z pensją przeciętną. Nie uważam również za właściwą znaczną podwyżkę najmniejszego wynagrodzenia, czyli na przykład o połowę. Omawiane rozporządzenie podnosi ten czynnik z 1850 zł do poziomu 2000 zł brutto. Czyli o mniej niż 10 procent. Na rękę pracownik dostanie więcej o niecałe 100 zł, pracodawca zaś zapłaci więcej o około 167 zł aniżeli obecnie.

Nawet jestem w stanie się zgodzić, że rząd wydając taki dokument liczy przede wszystkim na wzrost dochodów z puli, którą firmy płacą państwu. Natomiast kompletnie nie trafiają do mnie argumenty wieszczące, że jest to wielki cios w przedsiębiorców.

Przede wszystkim odpowiedzmy sobie na pytanie: ile procent osób zatrudnionych na umowę o pracę w Polsce na pełen etat zarabia najmniejszą krajową? Dostępne w sieci kalkulatory wynagrodzeń wskazują, że około 10 procent, z tego głównie we wschodniej Polsce. Pytanie kolejne: dlaczego zarabiają akurat tyle? Odpowiem wprost: ponieważ przepis o minimalnym wynagrodzeniu w ogóle istnieje. Gdyby nie istniał, większość z tego grona zarabiałaby w granicach 1000-1500 zł brutto, a ich pracodawcy jeszcze chwaliliby się, że dają im zatrudnienie. Powiem więcej: w normalnym kraju wstydem byłoby się przyznawać do tak marnego wynagradzania pracowników, bo w ten sposób słabłaby pozycja przedsiębiorcy na rynku. U nas jest odwrotnie, zauważyli Państwo?

I nie, nie uważam, że lepszym wyjściem byłoby zmniejszenie kosztów po stronie pracodawcy, bo nie jest to żadna gwarancja, że zaoszczędzone w ten sposób środki otrzyma pracownik. Nie uważam też, że wspomniana podwyżka sprawi, iż powiększy się liczba osób pracujących na umowach śmieciowych. Kilka lat temu płaca minimalna wynosiła o kilkaset złotych mniej, zaś "śmieciówki" były na porządku dziennym w co najmniej takim samym stopniu jak teraz. A wiem co mówię, bo sam tak wówczas pracowałem i doskonale pamiętam z czym się to wiązało.

Też kiedyś wychodziłem z założenia, że wszystko powinno zależeć od rynku, bo to najlepszy regulator. Ale potem zobaczyłem, że rynek bez żadnych regulacji stanowi prostą drogę do feudalizmu. Pewnie, że nie można z nimi przesadzać. Co więcej, jestem zdania, że nawał przepisów jest jednym z największych polskich problemów. Jednakże akurat w kwestii minimalnego wynagrodzenia powinny istnieć pewne ramy i nie histeryzujmy z powodu naprawdę niedużego wzrostu obciążeń dla pracodawców.