Dotychczas był to jeden z najprzyjemniejszych do pisania dla mnie artykułów w ciągu całego roku. Od kilku lat bowiem pierwszy tekst po Sylwestrze poświęcałem na wspomnienia zeszłorocznych sukcesów w polskim sporcie, umieszczając je w formie przedstawienia moich wyborów w Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na 10 Najlepszych Sportowców Polski. Dziś uczynię podobnie, aczkolwiek z dwiema uwagami. Po pierwsze: choć przedstawię dziesiątkę, to sam plebiscyt jest obecnie głosowaniem na jednego konkretnego zawodnika, co przyjmuję z żalem, bo wcześniejsza forma była moim zdaniem o wiele lepsza. Po drugie zaś: akurat przebieg ubiegłotygodniowej sesji Rady Miasta uzasadniałby raczej odniesienie się do tamtych wydarzeń, ale to nadrobię za tydzień. Teraz tradycji musi stać się zadość.

I choć można się chyba założyć o wszystkie pieniądze, że Sportowcem 2016 Roku zostanie Robert Lewandowski, to ja go w zestawieniu umieszczam "dopiero" na drugim miejscu. Na czoło tej listy wpisuję natomiast Anitę Włodarczyk, bo to bez wątpienia był JEJ rok! Nie dość, że zdobyła olimpijskie złoto oraz mistrzostwo Europy, nie dość, że wyszło na jaw oszustwo Rosjanki przez którą nasza mistrzyni przegrała igrzyska w Londynie - co ma zostać zrekompensowane, to jeszcze Anita dwukrotnie poprawiała rekord świata w rzucie młotem! Z całym szacunkiem dla mojego imiennika, ale aż tak to on w minionym roku nie wymiatał.

Ale po namyśle uznałem, że to jednak Lewandowskiemu należy się drugie miejsce w Plebiscycie. Bo też i jego osiągnięcia są imponujące. Przede wszystkim wreszcie w pełni przełożył swój poziom klubowy na reprezentację, dzięki czemu nasza ekipa doszła aż do ćwierćfinału EURO i naprawdę niewiele zabrakło do jeszcze większego sukcesu. A i w Bayernie "Lewy" był cały czas kluczową postacią, co zaowocowało dubletem na rodzimym podwórku i niezłym występem w Lidze Mistrzów. Niezłym, choć nie tak dobrym, jak tego oczekuje szefostwo klubu z Monachium. Niemniej w tym sezonie można to spokojnie nadrobić.

Trzecie miejsce dla naszej wioślarskiej "złotej" dwójki z Rio: Magdaleny Fularczyk-Kozłowskiej i Natalii Madaj. Doskonale pamiętam ich kapitalny wyścig finałowy i nieopisaną radość po dotarciu do mety. Szkoda tylko, że po igrzyskach ich trener przeszedł do kadry niemieckiej, przez co swój sztab musiały stworzyć w zasadzie od nowa.

Czwartą pozycję przyznaję Piotrowi Małachowskiemu. Nasz dyskobol ponownie znakomicie prezentował się na mityngach Diamentowej Ligi, a w Rio złoty medal przegrał w ostatnim rzucie. Wielki szacunek dla tego człowieka, który dla mistrzostwa olimpijskiego postanowił przedłużyć swoją karierę aż do igrzysk w Tokio. Oby był on motywacją zwłaszcza dla Pawła Fajdka.

Miejsce piąte dla Mai Włoszczowskiej. Za upór i wytrwałość po koszmarnej kontuzji przed Londynem, która zabrała wówczas naszej kolarce górskiej w zasadzie pewny medal. Teraz musiała walczyć od nowa i udało się - podobnie jak osiem lat wcześniej w Pekinie - sięgnąć po srebro.

Szósta lokata dla kajakarki Marty Walczykiewicz. Też za konsekwentne dążenie do celu i zaciśnięcie zębów po nieudanym starcie w Londynie. W Brazylii stanęła na drugim stopniu podium.

Na siódmym miejscu umieszczam inne kajakarki: Beatę Mikołajczyk i Karolinę Naję. Uhonorować w ten sposób chciałbym szczególnie pierwszą z pań, która od lat startuje z dużym powodzeniem i brązem w Rio de Janeiro potwierdziła, że warto stawiać na doświadczenie.

Ósma pozycja dla Oktawii Nowackiej. Kiedy widziałem jak podczas biegu połączonego ze strzelaniem Polka traci swoją dużą przewagę wypracowaną w poprzednich konkurencjach, kończąc ostatecznie rywalizację w Rio na trzeciej pozycji, byłem znacznie rozczarowany. Ale gdy pomyślałem sobie, że to nasz pierwszy olimpijski medal w pięcioboju nowoczesnym od 24 lat, a nasza zawodniczka krótko wcześniej zmagała się z poważną kontuzją, uświadomiłem sobie, że oglądałem właśnie jeden z największych sukcesów naszej kadry podczas tych igrzysk.

Na dziewiątym miejscu umieszczam Agnieszkę Radwańską. Wiem, że igrzyska totalnie zawaliła przegrywając z mało znaną Chinką i wiem, że nie przeszła pierwszej rundy takiej imprezy już drugi raz z rzędu. Ale sezon, który Polka ukończyła na trzecim miejscu w rankingu tenisistek, wymaga szczególnego uczczenia.

Niniejsze zestawienie zamyka na dziesiątym miejscu Rafał Majka - brązowy medalista olimpijski w kolarskim wyścigu ze startu wspólnego. To on jako pierwszy Polak stanął na podium igrzysk w Rio de Janeiro, a także wciąż jest jedną z najistotniejszych postaci w tourze.

Rok 2017 znów będzie pełen imprez rangi mistrzowskiej. A za 12 miesięcy znów przyjdzie nam decydować o przyznaniu tytułu Sportowca Roku. Śledźmy więc uważnie wydarzenia na sportowych arenach, a jestem pewien, że czeka nas przy tym sporo prawdziwych wzruszeń.