Śledząc polskie media, tak ogólnokrajowe, jak i lokalne, można byłoby odnieść wrażenie, że naszą Ojczyzną wstrząsają dwa wydarzenia: wybór nowego vel starego przewodniczącego Rady Europejskiej oraz masowe wycinanie drzew. I choć naprawdę można znaleźć tematy mające dużo większe znaczenie dla Polski - jak choćby nowa ustawa o sieci szpitali czy znaczny wzrost obciążeń dla przedsiębiorców - to opinia publiczna o nich szerzej informowana nie jest. Najpewniej dlatego, że media wychodzą z założenia, iż przeciętny Polak nie zrozumie na czym polega rzecz ze szpitalami. Za to na pewno przemówią do niego obrazy byłego premiera na wysokim unijnym stołku oraz gołe połacie jeszcze niedawno będące zbiorowiskiem drzew. A skoro taką mamy narzuconą retorykę, odniosę się właśnie do tych spraw. Zwłaszcza, że w temacie "roślinnym" mamy również wątek zamojski.

Ponieważ sprawa wyboru ewentualnego nowego przewodniczącego Rady Europejskiej ma się rozstrzygnąć już w tym tygodniu, pewnie wielu z Państwa czytających ten tekst zna dalsze koleje losu w tej materii. Rzecz jednak w tym, że dyskusja ws. Donalda Tuska toczy się w zasadzie tylko w Polsce, bo nigdzie indziej nie jest to kwestia, która obchodzi jakąkolwiek opinię publiczną. To chyba najlepiej pokazuje jak bardzo liche stanowisko zajmuje niegdysiejszy szef Platformy Obywatelskiej, a tym samym jak bardzo błahy jest to temat. Zresztą również w naszym kraju nie rozmawia się o tym czy Donald Tusk wykonywał odpowiednio swoją pracę na stanowisku przewodniczącego RE, a co chyba powinno być podstawą udzielenia mu rekomendacji. Jedynym argumentem jest, że Tusk to Polak. Szczególnie śmiesznie brzmią nawoływania polityków .Nowoczesnej, że powinniśmy na tym stanowisko mieć kogoś, kto ma możliwość dbania o polskie interesy. Osobiście wolę, by ten ktoś nie tyle "miał możliwość", co naprawdę o nie dbał, ale jak widać wolimy walczyć o pozory niż rzeczywisty efekt.

Drugi temat jest jeszcze bardziej absurdalny i jeszcze trudniejszy do wytłumaczenia komuś, kto chce go zrozumieć. Oto bowiem w życie weszły przepisy umożliwiające wycięcie bez zezwolenia drzew na prywatnej posesji. Dotychczas też było to możliwe, ale trzeba było złożyć wniosek, uiścić opłatę i poczekać trochę na urzędnika, który w ponad 90 procentach przypadków zgodę wydawał. Nie wiem jak Państwu, ale mnie się to kojarzy ze sceną z "Kochaj albo rzuć", gdy Kargul z Pawlakiem oczekiwali na Zenka z nowym traktorem i wycinali drzewo stojące u wjazdu na pole:

"Kargul - Kaźmierz.
Pawlak - No.
Kargul - Będzie kara za niszczenie środowiska.
Pawlak - A jak wjedzie? Co to za niszczenie, sam zasadził to i sam ścinam.
Kargul - I sam karę zapłacisz".

Teraz nie ma opłat i nie ma kar, dlatego ludzie rzeczywiście zaczęli z nowych przepisów faktycznie korzystać. Z punktu widzenia ścinających - drzewa, które im w jakiś sposób przeszkadzały. Z punktu widzenia tzw. obrońców przyrody - drzewa ścięte z powodu barbarzyństwa właścicieli działek, którzy dostali niewytłumaczalnego fioła i zaczęli wycinać drzewa jak najęci. A przecież drzewa to zieleń, cień, tlen i domki dla wiewiórek.

Patrząc na histerię po stronie tzw. obrońców przyrody, doznających obłędu udzielonego i fizycznych duszności na widok każdego ściętego drzewa, zwyczajnie im współczuję. Powtórzę: do tej pory zgody na wycinkę i tak były niemal zawsze udzielane, tak więc teraz usuwane jest po prostu to, co zdaniem właścicieli nadaje się do usunięcia. Nie obawiam się, że po tej fali właściciele działek z rozpędu powycinają resztę swego drzewostanu. Nie róbmy z nich psychopatów!

Ale obserwując personalia zamościan walczących z "lex Szyszko" nie mogę się nie uśmiechnąć, bo akurat Zamość jest raczej przykładem tego, że poprzednia wersja ustawy była mocno niedoskonała. Przypomnę tylko, że co jakiś czas radni i członkowie Zarządu Osiedla Kilińskiego alarmowali o wycinaniu pięknych drzew na terenie Koszar. I pytali czy właściciel działki otrzymał zezwolenie od stosownych organów na wycinkę. Nie pamiętam, jaka była wówczas odpowiedź, ale na pewno nie taka, że podmiot usuwający drzewa musiał zapłacić drakońską karę, bo wtedy byłoby to nagłośnione choćby dla przykładu. Proponuję więc ochłonąć i spojrzeć na sprawę z dystansu. Najlepiej z perspektywy kogoś, kto chce po prostu własną działkę urządzić po swojemu.