W ostatni weekend w Zamościu już po raz drugi odbył się turniej siatkówki plażowej z cyklu "Plaża Open", czyli Mistrzostw Polski. Po raz drugi pod ratuszem zameldowali się najlepsi krajowi zawodnicy w tej dyscyplinie (nie licząc startujących w całorocznym międzynarodowym cyklu FIVB World Tour), a finałowe pojedynki transmitowano w TVP Sport. Prócz Zamościa na trasie "Plaży..." znalazł się też Gdańsk, Łódź, Rybnik i Białystok. Znający się na rzeczy wiedzą, jak ważne to wyróżnienie dla naszego miasta. Zwłaszcza biorąc pod uwagę relacje ogólnopolskie z Rynku Wielkiego, podczas których kibice mogli nie tylko przeżywać sportowe emocje, ale także docenić piękno centralnego punktu naszego miasta. Tymczasem na powszechnie znanym portalu społecznościowym znalazłem wpis osoby bardzo znanej i (przynajmniej przez część zamościan, w tym mnie) szanowanej, od którego przyznam Państwu, że opadły mi ręce i wszystko, co w nich trzymałem.

Oto bowiem radna Marta Pfeifer (niegdyś PO, teraz bezpartyjna, acz coraz milszym okiem patrząca na szeregi partii z kropką w nazwie) w późne czwartkowe popołudnie, 6 lipca, wystosowała dość długi post.

Pozwolę go sobie przytoczyć w całości, w oryginalnej pisowni.

"Zamość to Perła Renesansu, a nasz staromiejski zespół zabytków został uznany przez UNESCO za szczególnie wartościowy wkład w kulturę światową.

Kilka lat temu podjęliśmy jako społeczność wielki wysiłek rewitalizacji Starówki, by stała się ona magnesem na turystów i pozwoliła przezwyciężyć ekonomiczną zapaść, w jakiej w ostatnich latach znalazło się nasze miasto.

Co tymczasem dzieje się pod Ratuszem - największą atrakcją turystyczną regionu, a być może nawet całej Wschodniej Polski?

Panie i panowie w kusych strojach odbijają piłkę pod pięknymi barokowymi schodami, wizytówką Zamościa.

Uprzedzając komentarze poruszonych, nie przeczę, że pomysł na rozgrywki w siatkówce plażowej jest czymś złym. Wręcz przeciwnie, promuje kulturę fizyczną i jeśli wierzyć "przepełnionym" trybunom, przyciąga publikę.

Moim zamiarem jest napiętnowanie niemądrego pomysłu obniżania wartości, kulturowej i turystycznej, Rynku Wielkiego. Obawiam się rozczarowania turystów, którzy zamiast na cudowny Ratusz są zmuszani są patrzeć na negliż i plastikowe palemki. Zamość to chyba jednak nie Majorka :).

Przychodzi mi na myśl wiele miejsc, w których organizacja takiego przedsięwzięcia nie spotkałaby się z niczyim sprzeciwem: park, rynki: Wodny i Solny, czy OSiR.

Mogło być pięknie, jest jak zwykle. Ktoś miał niezły pomysł, ale zawiodło wykonanie".

Pod tekstem radna zamieściła dwa zdjęcia. Na obu widniały palmy oraz trybuny z garstką widzów. Przypominam, że działo się to w czwartek, czyli w dzień, w którym właściwy turniej jeszcze się nie rozpoczął. Pomijam też fakt, iż część spotkań rozgrywana była właśnie na terenie Ośrodka Sportu i Rekreacji.

Marta Pfeifer podczas sesji Rady Miasta aktywnie wypowiada się na temat spraw związanych z piłkarską drużyną Hetmana. Stara się przez to pokazać zamościanom jako osoba, która ma pojęcie o sporcie. Tymczasem warto wiedzieć, że wszędzie na świecie najważniejsze punkty miast są eksponowane do granic możliwości, aby odpowiednio kojarzyły się szerokiej widowni. Zwłaszcza jeśli wiąże się to z ogólnokrajową transmisją. Dotyczy to także zawodów w siatkówce plażowej, a szczególnie w ośrodkach, które nie leżą nad morzem lub innym dużym akwenem. Problemów z piaskiem i negliżem (a niekiedy nawet palemkami) nie było i nie ma między innymi w Berlinie czy Londynie. W tym drugim przypadku podczas rozgrywek najwyższej rangi, bo igrzysk olimpijskich.

No chyba, że pani radna stworzyła powyższy wpis po prostu ze złej woli. O to jednak jej nie podejrzewam.

* * *

Pierwotnie w tym tygodniu miałem dokonać podsumowania tegorocznej edycji Zamojskiego Lata Teatralnego. Niepełnego, bo i nie byłem obecny na wszystkich przedstawieniach, tak więc miała to być ocena pięciu sztuk - czterech w Zamojskim Domu Kultury i jednego na Rynku Wielkim ("Golden Age"). Jednakże skoro dość nagle zmieniłem zdanie za sprawą wpisu pani radnej, ograniczę się jedynie do krótkiego post scriptum.

Otóż Buławę Hetmańską przyznałbym Teatrom Latarnia i Klepisko za "Władców". Pierwotnie dzieło miało zostać wystawione w parowozowni przy ulicy Szczebrzeskiej, ale ponieważ pojawiły się nieznane mi bliżej niesnaski ze strony "kolejowej", całość przeniesiono do ZDK-u. Możliwe zatem, że w parowozowni wyglądałoby to jeszcze bardziej spektakularnie, aniżeli na dusznej scenie w domu kultury (dosłownie, bo widownię ulokowano z tyłu sceny, by publika miała widok na przeciwległą ścianę, gdzie wyświetlano slajdy). Rozmach był naprawdę duży, choć sztuka zalicza się do grona kameralnych. Do tego treść silnie zapadająca w pamięć. Na przeciwnym biegunie umieściłbym zaś "Bacona" Teatru Malabar Hotel. Monodram w wykonaniu Marcina Bikowskiego niestety znużył mnie potwornie i byłem bliski zapadnięcia w sen. Gdyby nie fakt, że i tu trzeba było siedzieć na twardych krzesłach, z pewnością bym usnął. Przy czym nie sądzę, iż przyczyną była gra aktorska. Sama sztuka była według mnie kiepska. A może po prostu zbyt trudna?