Jestem trochę w kłopocie. Muszę napisać tekst, który z jednej strony przedstawi mój punkt widzenia na sprawę, a z drugiej nie sprawi, że więcej niż kilka osób poczuje się urażonych. Bo wszystkich na pewno nie zadowolę, nie mam złudzeń.

Otóż w ubiegłym tygodniu mieliśmy we Wrocławiu imprezę przedstawianą jako największe sportowe wydarzenie roku w Polsce. Przynajmniej przez telewizję, która specjalizuje się w relacjonowaniu zawodów, których nikt inny pokazywać po prostu nie chce. Przykładem tego były Igrzyska Europejskie przed dwoma laty. Impreza tak bardzo poważana, że premierową edycję organizowało Baku, a kolejną niemal na siłę wciśnięto Mińskowi. Mądrzy Holendrzy policzyli koszty i stwierdzili, że zmagania zawodników drugiego, a niekiedy nawet trzeciego sortu, będą dla nich ogromnie deficytowe i wycofali kandydaturę Hagi. The World Games to zawody podobnego rodzaju. Co prawda obsadę mają obiektywnie lepszą, ale elitarnych dyscyplin - mówiąc enigmatycznie - za dużo tam nie ma.

Ale ponieważ Wrocław bardzo się napalił na organizację TWG, to ją dostał. Od 20 do 30 lipca mieszkańcy stolicy Dolnego Śląska i goście w niej aktualnie przebywający mogli zatem oglądać niezwykle pasjonujące zmagania na przykład w ultimate frisbee, przeciąganiu liny, muaythai, korfballu i innych równie często pokazywanych w mediach dyscyplinach (żużla i snookera nie liczę). Aż zastanawiam się dlaczego w programie nie znalazła się na przykład gra w klasy, w gumę czy w kapsle. Wprawdzie popularność takich podwórkowych zmagań na pewno jest mniejsza niż choćby 20 lat temu, gdy dziewczynki skakały niemal po każdym chodniku, a i chłopcy prześcigali się w "rowerowych" wyścigach trotuarowych, ale całkowicie nie zginęły.

Polacy podczas tego The World Games zdobyli 30 medali, zajmując w klasyfikacji ogólnej miejsce na początku drugiej dziesiątki. Głównie w sportach walki, co zresztą nie stanowiło zaskoczenia. Największym echem odbiło się zwycięstwo żużlowców. To też zrozumiałe, wszak tę dyscyplinę specjalnie dołączono na wniosek organizatorów, zresztą chyba wygenerowała ona największą widownię przed telewizorami. Media zatem - zwłaszcza te szczególnie zaangażowane w relacjonowanie TWG - odtrąbiły sukces. Nawet jeśli półgębkiem szła informacja, że porównywanie igrzysk sportów nieolimpijskich do igrzysk normalnych jest czymś przynajmniej niestosownym.

Naprawdę nie chcę deprecjonować faktu, że polskie miasto zorganizowało imprezę sportową o zasięgu globalnym (nawet jeśli ta globalność była dość umowna). Z pewnością wymagało to uruchomienia znacznych sił i środków - nie tylko w wymiarze finansowym. Chciałbym jednak zwrócić uwagę, że na początku roku pojawiła się informacja o zamiarze organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2030 roku i to również częściowo na Dolnym Śląsku. Imprezy bez porównania bardziej prestiżowej. Nawet poświęciłem owej inicjatywie specjalny tekst. Od tamtej pory jednak mamy ciszę. Obawiam się, że będzie to już w tej sprawie element dominujący, a nam pozostaną jedynie wspomnienia ze zmagań najlepszych korfballistów.