W najbliższy piątek swoją premierę kinową będzie miał film "Kler" w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego. Twórca "Róży", "Wesela", Wołynia" i kilku innych głośnych produkcji tym razem zdecydował się uderzyć w ciemną stronę polskiego Kościoła. I zanim jeszcze dzieło to weszło na ekrany, społeczeństwo zdążyło się podzielić na grono wychwalające je pod nomen omen niebiosa oraz mieszające z błotem tak samo jak reżysera. Sam twórca w wywiadzie udzielonym "Gazecie Wyborczej" dał wiele argumentów zarówno jednej, jak i drugiej grupie, czym debatę jeszcze spotęgował. Zanim obejrzę tę produkcję - a zrobię to pewnie wtedy, gdy pokaże ją któraś z telewizji - pragnę zauważyć, że dokładnie odwrotny podział społeczny mieliśmy wtedy, gdy na ekrany wchodził "Wołyń". Ergo - wrzućmy na luz, bo mamy dużo ważniejsze sprawy. W tym także związane z Kościołem.

Oto bowiem Onet zamieścił reportaż "Jak się pracuje w Szlachetnej Paczce", którego autor szczegółowo opisał przypadki mobbingu, jakiego przez lata dopuszczał się prezes organizującego całą akcję Stowarzyszenia "Wiosna" ks. Jacek Stryczek. Osoba, dzięki której z pewnością mnóstwo osób otrzymało wsparcie potrzebne im w życiu. Sporo z nich właśnie od niego rozpoczęło serię pozytywnych zmian, dzięki czemu ich sytuacja wygląda dużo lepiej niż wtedy, gdy przychodzili do nich wolontariusze z darami. Coś na ten temat może powiedzieć Sebastian Kawałko, który przez lata był koordynatorem akcji w Zamościu. Tyle tylko, że to niewątpliwe dobro odbywało się kosztem osób bezpośrednio pracujących z księdzem Stryczkiem.

W największym skrócie: rotacja w dziale marketingu stowarzyszenia była ogromna. W zasadzie patrząc rok do roku skład działu zmieniał się w całości. Ksiądz Stryczek rządził w stylu łączącym dyktatora z despotą. Skrzętnie wykorzystywał zaufanie, jakim go obdarzali podwładni, aby obrócić je przeciwko nim. Na porządku dziennym były wyzwiska i obrażanie pracowników. Doprowadzał ich w ten sposób do głębokich zaburzeń psychicznych, które niektórzy z nich muszą leczyć do dziś.

Niesmak jest tym większy, że ksiądz Stryczek przedstawiał się jako duchowny wysoce przyjazny środowiskom biznesowym. Głosił, że katolicy muszą się wyzwolić z "katomarksizmu", że "Jezus nie kazał się dzielić", jeśli pracownikom coś się nie podoba w postępowaniu przełożonego, to mogą zmienić pracę, a w ogóle jeśli ktoś jest biedny i nie może z tego wyjść, to jest to przede wszystkim jego wina. Osiągnął przy tym naprawdę dużą popularność wśród przedsiębiorców, co wykorzystywał oczywiście również w dobrym celu, bo ci bardzo hojnie wspomagali "Szlachetną Paczkę". Ale jednocześnie stało się to instrumentem czegoś dokładnie przeciwnego.

Jestem bowiem przekonany, że fakt, iż sprawa dopiero teraz ujrzała światło dzienne, a wcześniej była jedynie przekazywana pocztą pantoflową na zasadzie niedopowiedzeń w rodzaju "ksiądz Stryczek ma specyficzną osobowość", ma swoje korzenie w znajomościach duchownego. Jestem pewien, że równolegle z głosami potępiającymi politykę personalną prezesa "Wiosny" otrzymał on wiele wyrazów wsparcia. Przy czym nie chodzi mi o wsparcie ze strony prawdziwych przyjaciół, którzy będą go wspierać również wówczas, gdy zbłądził nie negując jednocześnie tego zbłądzenia, bo na tym między innymi polega przyjaźń, lecz osób, które postępują dokładnie tak samo jak ten ksiądz.

Takich ludzi wciąż jest niestety wśród naszych pracodawców sporo. Sam miałem z nimi w przeszłości do czynienia i wiem, że bardzo trudno jest im zmienić postępowanie. Zmianę wymusić może jedynie bezpośrednie uderzenie - bogato udokumentowane doniesienie do Państwowej Inspekcji Pracy lub innej instytucji tudzież artykuł właśnie taki, jak zrobił Onet, ewentualnie odejście z pracy w sposób głośniejszy od zwykłego złożenia wypowiedzenia. Bardzo często trzymają się razem nazywając się wzajemnie "ludźmi sukcesu", traktując innych z góry i uważając siebie za prawdziwych reprezentantów środowiska. Oni w postępowaniu księdza Stryczka nie widzą niczego złego. Co najwyżej pomyślą nad dodatkowymi zabezpieczeniami, aby nikt postronny się o ich działaniach nie dowiedział - innymi sposobami zastraszania, większą kontrolą podwładnych, bardziej skutecznym wpędzaniu ich w poczucie winy etc.

Z całą stanowczością uważam, że tekst Onetu był "Wiośnie" potrzebny niczym tlen. Dzięki niemu stowarzyszenie może się naprawdę odrodzić. Idea "Szlachetnej Paczki" jest wspaniała. Jeśli dodamy do niej kierownictwo właściwie obchodzące się z ludźmi, którzy na ten sukces sumiennie pracują, może wyjść z tego tylko jeszcze lepsze dzieło.