Na kolei zastępstwo coraz bardziej trwałe

Dziewięć miesięcy temu, gdy na Zamojszczyznę powracały po półrocznej przerwie połączenia dalekobieżne, niektórzy twierdzili, że momentalnie lokomotywy przeznaczone do ich obsługi będą gremialnie się psuć i w ogóle nastąpi jakaś apokalipsa. Oczywiście nic takiego się nie stało. Rozkład jazdy został zrealizowany przez nowoczesny tabor PKP IC bardzo sprawnie, co tylko potwierdziło przypuszczenia, że nasz region to nie jakiś kolejowy parias i zasługuje - jak każdy inny - na normalną obsługę połączeń! Sukcesem zaskoczony był chyba i sam przewoźnik, bo postanowił wysłać swoje lokomotywy PESA Gama także i w Bieszczady, a przy okazji pojawiła się chyba pokusa by - skoro wszystko tak sprawnie działa - przyoszczędzić tu i tam przesuwając w nieokreśloną przyszłość np. naprawy powypadkowe. A ponieważ kolizje z samochodami prowadzonymi przez nieodpowiedzialnych kierowców były, są i będą, taka postawa musiała sprokurować problemy.

I tak od trzech tygodni pasażerowie podróżujący na odcinku z Hrubieszowa do Lublina pociągiem TLK "Zamoyski" muszą tę trasę pokonywać autobusem. Powodem bezpośrednim jest wypadek, jakiego doświadczyła jedna z Gam między Lublinem a Stalową Wolą. Pechowo zdarzył się on akurat wtedy, gdy rezerwowa lokomotywa z Lublina przebywa na planowym przeglądzie u producenta.

Co nie zmienia faktu, że trzy tygodnie to okres na tyle długi, iż pasażerowie są - mówiąc delikatnie - zniesmaczeni całą sytuacją. Na skrzynkę grupy "Pociąg do Hrubieszowa" spłynęło trochę informacji od osób, którym się to nie podoba. I to nie tylko ze względu na sam fakt utrzymywania długotrwałego kursowania autobusu zamiast szybciej reakcji, by realizować połączenie kolejowe, ale także na sposób wykonania tej usługi. Na przykład dowiedzieliśmy się, że w Werbkowicach autobus nie zatrzymuje się obok stacji kolejowej, tylko w centrum tej miejscowości - bez jakiejkolwiek informacji dla podróżnych. Zdarzyło się, że autobus zwyczajnie pomijał niektóre przystanki lub nie zabrał oczekujących pasażerów np. z Zamościa Starówki albo Werbkowic, co jest już procederem po prostu skandalicznym. A kiedy wysyłane są więcej niż dwa autobusy, to konduktor znajduje się tylko w jednym z nich. W drugim obsługę zapewnia tylko osoba jadąca w odblaskowej kamizelce PKP. Działania profrekwencyjne to z pewnością nie są. Jeśli jeszcze dodamy, że mieliśmy właśnie ferie zimowe na Mazowszu i przerwę na uczelniach, to mamy pełen obraz "nędzy i rozpaczy", którą przewoźnik zaserwował akurat w okresie, w którym ruch pasażerów z Zamojszczyzny w kierunku stolicy jest wzmożony. Co więcej, zastanawiające jest, że choć wypadki z udziałem pojazdów PKP Intercity zdarzają się w całym kraju, to nigdzie ich efektem nie była aż tak długa komunikacja zastępcza. Tym bardziej, że przewoźnik ten obecnie jak najbardziej dysponuje odpowiednimi zasobami taborowymi, nie prowadzi objazdów z Lublina do Warszawy, nie posiłkuje się podwykonawcami. Ba! Nawet uruchomił nowe połączenie obsługiwane trakcją spalinową z Wrocławia do Żagania w Lubuskim, a niekiedy bywa i tak, że z niedoboru lokomotyw elektrycznych w sytuacjach awaryjnych spalinowozy potrafią np. poprowadzić zastępczy skład z Białegostoku do Warszawy po linii zelektryfikowanej! Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby tę patową sytuację zakończyć.

Wraz z grupą społeczników, działających na Zamojszczyźnie już od ponad dekady na rzecz zrównoważonego rozwoju transportu w regionie, zachodzimy w głowę, co się właściwie dzieje. Przez te wszystkie lata wydarzyło się tyle w tej dziedzinie życia na Zamojszczyźnie, że trzeba być naprawdę odpornym na naukę, aby nie zdawać sobie sprawy z konsekwencji - mówiąc kolokwialnie - olewania obsługi kolejowej regionu. W tym przede wszystkim z faktu, że odbudować potencjał pasażerski na kolei jest o wiele trudniej, niż go zniszczyć. Tymczasem stałym obrazkiem jest sytuacja, w której najpierw mozolnie zdobywamy zaufanie wśród lokalnej społeczności, która przekonuje się do podróżowania pociągami, po czym raptownie tracimy je za sprawą decyzji utrudniającej jazdę koleją do swoich rodzinnych stron. Pozwolę sobie przypomnieć tylko niedawne czasy, w których akurat w naszym regionie pasażerowie musieli podróżować niewygodnymi i wiekowymi szynobusami tylko dlatego, że PKP IC zaskoczyła skala awarii taboru. Ergo - to my musieliśmy cierpieć, by gdzie indziej usługę realizowano poprawnie i to wcale nie koniecznie na odcinkach zdecydowanie bardziej obłożonych. W efekcie ludzie jakoś się do tych pojazdów nie przekonali, zresztą wcale nie okazały się one bezawaryjne. Lepiej zatem mieć w pamięci przynajmniej tę najnowszą historię. Bo o ile rząd już drugą kadencję konsekwentnie prowadzi politykę poprawy dostępności do transportu kolejowego w regionach takich jak nasz, o tyle przewoźnik konsekwentnie zdaje się zaskoczony faktem, że musi ją realizować.

Zobacz podobne:
     Kolejowe nadzieje / 2020-11-26
     Zamoyski przeszedł na gumowe koła / 2020-06-18
     W ratuszu trzeba walczyć o łącznicę / 2019-05-29
     Kolejowe 500+ czy rzeczywista zmiana? / 2019-03-07
     Już nad przepaścią, jeszcze przed krokiem naprzód / 2019-02-15
     Ministerstwo głupich pomysłów / 2018-07-25
     Widziały gały co brały / 2016-12-29
     Rozwiązaniem nie jest drut / 2016-07-21
     Druga inauguracja / 2016-04-13
     Znów jest szansa na Hrubieszów / 2015-10-08
     Pociągi ruszą od czerwca / 2015-03-25
     Kolejowe pytania bez odpowiedzi / 2015-01-21
     W oczekiwaniu na przełom na torach / 2014-10-30
     Wiem skąd wziąć pieniądze / 2014-08-14
     Trzeba działać / 2014-07-31
     Demontaż czas zacząć? / 2014-06-25
     Nieznacznie bliżej do sukcesu / 2014-04-10
     Jak (nie) działa KKZ / 2014-03-13
     Kolejowa Komunikacja Żałosna / 2014-03-06
     Chcą uczestniczyć w obradach Lubelskiego Zespołu Parlamentarnego / 2014-02-17

Warto przeczytać:

[do góry]