No i mamy za sobą pierwszy miesiąc Roku Pańskiego 2008. Lada chwila do historii przejdzie tegoroczny karnawał i wejdziemy w okres Wielkiego Postu. Pogodowo jakoś ten karnawał przypominał bardziej wenecki, aniżeli polski, tak więc chyba i jego braku specjalnie nie odczujemy. Póki co jednak aura, pomimo swej niecodzienności, jak na tę porę roku, stała się tematem naprawdę drugorzędnym. Uwaga wszystkich Polaków, a przynajmniej większości, jest zwrócona na szeroko rozumiane protesty społeczne.

Może się chwilami wydawać, że protestujący walczą między sobą o palmę pierwszeństwa. Takie to wszystko zmienne, że trzeba mieć naprawdę podzielną uwagę, by ogarnąć kto jeszcze w Polsce pracuje normalnie, a kto najgłośniej krzyczy. Jeszcze niedawno media emocjonowały się strajkiem w kopalni "Budryk" w Ornontowicach. Byłem tam na początku roku i mam nadzieję przejechać koło tego miejsca już w przyszłym tygodniu i ciekaw jestem czy będzie tam tak samo pusto. Wiele wskazuje na to, że tak, gdyż nie tylko zainteresowanie tym protestem opinii publicznej słabnie, ale nawet zaczyna dochodzić tam do rękoczynów między górnikami, którzy wolą utrzymywać kopalnię w bierności, a tymi pracownikami podziemnymi, których szlag trafia, że przez ponad miesięczny brak wydobycia węgla ich zakład pracy może najzwyczajniej w świecie paść z powodów ekonomicznych lub technicznych. Niemodna stała się już służba zdrowia, która strajkuje praktycznie od wiosny i powoli przyzwyczajamy się do niepełnego stanu kadr pracujących w naszych szpitalach. Swoje mówią nauczyciele, ale najbardziej popularni ostatnimi czasy stali się celnicy.

Czegoś takiego, jak obecnie, to na naszych granicach nie było od bardzo dawna. Owszem, bywały naprawdę wielokilometrowe kolejki, ale głównie z powodów proceduralnych. Te płacowe do tej pory były albo małe, albo umiejętnie zamiatane pod dywan. Teraz wybuchły z całą mocą. Dziwne to wszystko, z uwagi na to, że zawód celnika wydaje się być dość atrakcyjnym. Sam parę miesięcy temu poznałem pewną młodą damę, która studiując w swym rodzinnym Olsztynie całe swoje życie postanowiła poświęcić temu, by być celniczką. Przy tym roztaczała wizje swego spełnienia w tej profesji, przedstawiając w sposób równie atrakcyjny swe przyszłe profity. Konkretnie - te finansowe. Tymczasem sytuacja celników jest, jak się dowiadujemy, na tyle zła, że wymagają natychmiastowej podwyżki rzędu 1500 złotych i marne pięć stówek sprawy nie załatwi. Straty powodowane tymże protestem sięgają wielu milionów złotych i nerwów ogromu osób, zwłaszcza kierowców tirów. Nasz region jest położony przy granicy więc również i nas to dotyka. Celników to jednak nie obchodzi, bo oni po prostu "korzystają z praw obywatelskich". Jak słucham tych bredni, to żałuję, że jako obywatel nie mogę takiemu cynikowi, mówiąc wprost, przyłożyć.

Ale co w takiej sytuacji robią przedstawiciele partii rządzącej? Przede wszystkim oskarżają o prowokowanie do tych strajków ekipę poprzednio władającą krajem. Ciekaw jestem jak ci intelektualiści doszli do wniosku, że propisowski jest choćby taki Związek Nauczycielstwa Polskiego? Ogromnie interesujące są meandry myślowe obecnych decydentów. Nic zatem dziwnego, że ich twardy elektorat się sam mobilizuje. W "Szkle kontaktowym" padają nawet wezwania, by nie niszczyć rządu "na który tak czekaliśmy", które są jednak klasyczną niedźwiedzią przysługą.

Bo też w powyższym sformułowaniu mieści się cała istota sprawy. Tak wielu Polaków czekało na rząd, który im tyle obieca, do czego zdolności nie odmawiały im przed wyborami salonowe media, że gdy przyszło co do czego, to po prostu uznano, iż ma się pełne prawo egzekwować przedwyborcze obietnice. I nie ma tu się co oburzać, bo taki scenariusz przewidywało na tyle dużo tęgich umysłów, że Tusk i Spółka tego na pewno nie zlekceważyli. Tymczasem nikt nie powiedział Narodowi, że cud gospodarczy możemy osiągnąć tylko wtedy, gdy dokona się społeczne porozumienie ponad podziałami i wszyscy zgodzą się na pohamowanie swych żądań socjalnych, a najlepiej jeszcze, jakby zrezygnowali choć z części swych dotychczasowych przywilejów. Nikt o to nie zapytał, a Platformersi skrzętnie omijali temat. Teraz są w sytuacji bardzo trudnej - albo powiedzą ludziom prawdę, że nie da się zrobić cudu gospodarczego szybko i przy obecnym stanie czynników wpływających na ekonomię (zwłaszcza socjalnych), przez co stracą na popularności, albo dalej będą brnąć w bagno pełne bredni. Efekt jest łatwy do przewidzenia, czyli powrót do władzy największej siły opozycji, czyli PiS-u, bo nie wierzę, by ten stan rzeczy nie utrzymał się do samego końca. Po prostu PO musi pojąć, że sama doprowadziła do takiego stanu rzeczy i teraz sama musi wypić to piwo.

I tak na zupełnym marginesie - jeśli zastrajkują kolejarze, to wtedy naprawdę nie ręczę za siebie, słowo daję!