Jednak wróciłem! Ta troszkę dłuższa przerwa spowodowana była nieco innymi czynnikami, aniżeli zapowiadanymi przeze mnie w zeszłym tygodniu. Jeśli zaś chodzi o mój wojaż na Śląsk, to odbył się on spokojnie, jeśli nie licząc okropnego syfu w toaletach, ale to przecież standard. Przy okazji drobna uwaga: dla osoby niepełnosprawnej najtrudniejsza w takiej podróży, jak moja, okazuje się sama jej końcówka, a mianowicie wyjście z wagonu na peron w Zamościu. Warto pomyśleć czy nie dałoby się choć trochę podnieść wysokości tego peronu, choć z drugiej strony wiem, że te słowa zapewne trafią w próżnię.

Dziś będzie o sporcie. Nie, nie o tym w wymiarze zamojskim, aczkolwiek z tego co wiem, to przy okazji meczu z Resovią działo się dużo zwłaszcza na trybunach przed samym spotkaniem. Nie wiem czy winą za owe zdarzenia obarczać tylko tych debili, którzy przyszli się lać, czy również i służby porządkowe, ale razem wziąwszy powiem tyle: planowałem chodzić na mecze Hetmana, gdy tylko pogoda będzie bardziej temu sprzyjać i gdy będą się one odbywać późniejszym popołudniem, ale chyba zmienię zdanie. Myślę, że niedzielna frekwencja będzie w tej rundzie największą na zamojskim stadionie. Szkoda, bo tak dobra gra naszej drużyny zasługuje na liczną publikę, ale jej niestety nie będzie. Mogę mieć tylko nadzieję, że gdy trzeba będzie spełnić określone wymagania licencyjne, to nie damy plamy i wypełnimy je również w sferze dbania o bezpieczeństwo osób przebywających na obiekcie.

Zostawmy jednak piłkę, a przejdźmy do narciarstwa klasycznego. Na marginesie, to w głowę zachodzę czemu ziemia zamojska nie próbuje nawet stworzyć choć niewielkiej infrastruktury do uprawiania sportów z tej dziedziny. Tereny ku temu mamy wprost idealne, a w każdym razie nie gorsze, niż taka Estonia, która rokrocznie organizuje zawody Pucharu Świata w biegach narciarskich. I to zarówno na Roztoczu, jak i na północ od Zamościa. Mam sygnały, że znaleźliby się ludzie, którzy chętnie skorzystaliby z tego typu formy rekreacji. Owszem, zima w tym roku była bardzo łagodna, ale nie jest powiedziane, że taka sama będzie następnym razem. Podobnie zresztą sprawa ma się z terenami do skakania na nartach. Górkę na średni obiekt i parę mniejszych można byłoby znaleźć bez większego trudu, podobnie jak dzieciaków do trenowania tego sportu. Jasne, że trzeba na to pieniędzy, a i Małyszomania jakby mija, ale pomyśleć o czymś takim nie zawadzi.

Chcę dziś jednak krótko napisać o skokach narciarskich w wydaniu centralnym, bo jak wiadomo ryba psuje się od głowy, a z tą głową od pewnego czasu zbyt dobrze nie jest. Zdarzyło się parę spraw kuriozalnych: 7 marca skoczkowie rywalizowali w Lillehammer, 2 dni później w Oslo, a w kolejnym tygodniu kończyli sezon w Planicy. Trener Hannu Lepistoe myślał, że wszelkie decyzje odnośnie jego dalszej pracy zapadną po ostatnim konkursie. Tymczasem jednak okazało się, że już 5 marca postanowiono nie przedłużać kontraktu z Finem, co oznajmiono mu, gdy sam o to postanowił zawczasu spytać. Zrobiony w konia "kołcz" postanowił w tej sytuacji nie jechać do Słowenii, co jednak nie dało nic szefowi Polskiego Związku Narciarskiego do myślenia. Apoloniusz Tajner przeto przez cały obecny tydzień radośnie plótł dyrdymały, jak to szuka się profesjonalnego następcy Lepistoe, który jednak po pierwsze musi znać język polski, a po drugie musi zgodzić się na "niepełną swobodę" i "przyjacielskie rady" speców z PZN-u.

Gdy miano przyznawać piłkarskie EURO 2012 obiecałem przyjacielowi, że wyjdę na balkon i trzy razy zaszczekam, jeśli mistrzostwa dostanie Polska z Ukrainą - wykonałem to. Uczynię to samo, jeśli szkoleniowcem naszych skoczków dostanie ktoś inny od Łukasza Kruczka. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na niebywałą hipokryzję Tajnera, który sugeruje, że zarówno Lepistoe, jak i wcześniej Heinz Kuttin mieli pełną swobodę w swej pracy z kadrą. Może jestem w błędzie, ale wydaje mi się, że taki termin pasuje w sytuacji, gdy przychodzi się do roboty z całkowicie własnym pomysłem na nią i kompletnie przez siebie dobranym sztabem ludzi. Tymczasem u obu trenerów asystentem był człowiek Tajnera, czyli właśnie Kruczek! Co więcej - obaj trenerzy musieli się na taką personę u swego boku absolutnie zgodzić, by podpisano z nimi kontrakt! No to jak w końcu było z tą swobodę, panie prezesie?
Ale teraz wszystko wróci do normy. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że trenerem nominalnym zostanie Kruczek, a trenerem faktycznym (inaczej: nadtrenerem) prezes Apoloniusz. Niby to właśnie obecny prezes doprowadził do największych sukcesów Adama Małysza, ale końcówka jego kadencji zaowocowała nazwaniem przez kibiców jego grupy Apollo "Bula" Team. Obawiam się więc, że Tajner jak wydobył polskie skoki narciarskie z olbrzymiej zapaści, tak teraz je ponownie pogrzebie.
Niemniej ciągle mam nadzieję, że będę musiał znów na swoim balkonie zaszczekać.