Dziś nie będzie o kolei. Może skrobnę coś o niej za tydzień, bo w najbliższych dniach znów będę miał z nią do czynienia, ale aktualnie nie mam powodów, by tworzyć na ten temat coś nowego.

Poruszę bowiem sprawę, o której napisano niezwykle wiele w ostatnich latach. Jest ona bardzo rozwojowa. Zaczęło się od zatrzymania jednej osoby przewożącej otrzymaną łapówkę w kole zapasowym swego auta i był to ogromny szok dla przeciętnego zjadacza chleba. Jednakże im dalej, tym to zdziwienie było coraz mniejsze aż do ostatniego weekendu. Problem ten zwie się korupcją w polskiej piłce nożnej.

Ten tekst piszę na kilka dni przed jego planowaną publikacją, dlatego nie mam pewności czy do tego czasu nie wyniknie jakaś nowa bomba, porównywalna z zatrzymaniem przez CBA Dariusza Wdowczyka. A zatem to na nim się bardziej skupię. Nie ukrywam, że go lubiłem i choć "umoczenie" kieleckiej Korony z czasów jej gry w trzeciej i drugiej lidze było od dawna głoszone przez bezpośrednich widzów na meczach tej drużyny, to jednak osobowość jej ówczesnego trenera, która dała się poznać również przy okazji trenowania innych zespołów, tuszowała wszystko dla wielu. Tymczasem prawda okazała się nadzwyczaj gorzka i powodująca u resztek zagorzałych kibiców naszej ligi olbrzymie zniesmaczenie. Ono jest zresztą jeszcze gorsze, gdy się przypomni co Dariusz W. mówił po opuszczeniu wrocławskiej prokuratury: "Muszę pochwalić i docenić to, co robią ludzie we Wrocławiu. Żegnając się życzyłem im powodzenia w dalszej ich pracy. Chcę również powiedzieć o tym, że agenci CBA zachowywali się bardzo kulturalnie, mogliśmy spokojnie porozmawiać na wiele tematów". Tak wielkiego tupetu się po tym człowieku nigdy nie spodziewałem.

Wdowczyk jest jednak tylko jedną ze stu kilkunastu zatrzymanych do tej pory osób zamieszanych w ustawianie wyników meczów. Niedawno w Opolu wydana została książka dokładnie opisująca całe to zjawisko na przykładzie tamtejszego klubu "Odra". Czytając tę pozycję stopniowo docierała do mnie przede wszystkim bezczelność tego procederu. To nie było wcale tak, że całość załatwiała między sobą jakaś wąska grupa wtajemniczonych. Wiedzieli o istnieniu czegoś takiego wszyscy i częstokroć właśnie wszyscy uczestniczyli w przekręcie. Owszem, istnieli oporni, ale stanowili na tyle małą siłę, że na boisku i tak transakcja przedmeczowa zazwyczaj była realizowana. Decydujące więc były nie umiejętności jak strzelić gola, ale takie, by go nie zdobyć albo umiejętnie się przewrócić w polu karnym rywala. Sędzia już wiedział, że w takich sytuacjach trzeba wskazać na "wapno". Krótko mówiąc - patologia goniła patologię, przy czym czasu przeszłego używam w pewnej mierze przenośnie.

Jak na tym tle wypada nasza drużyna? Sam nie wiem co o tym myśleć i to nie tylko dlatego, że mój szef jest związany z Hetmanem. Graliśmy w drugiej lidze przez całkiem sporo sezonów, a to tam przecież odbywały się największe "wałki". Z tej przyczyny można z pewnym prawdopodobieństwem powiedzieć, że zespół z naszego miasta uczestniczył w tym szambie. Z drugiej - póki co jeszcze wrocławska prokuratura nikogo z Hetmana przed swoje oblicze nie zechciała doprowadzić, ale może dlatego, że jesteśmy od niej trochę daleko? Jednym zdaniem - powiedzmy, że wierzę, iż jesteśmy czyści, ale przecież we Wdowczyka też wierzyłem więc niczego wykluczyć nie mogę...

Natomiast jest coś jeszcze w tym wszystkim. Przez całe lata narzekano na niską frekwencję na naszych spotkaniach. Tłumaczono to słabym poziomem sportowym, ale bano się powiedzieć wprost skąd się ta słabość bierze. Mówiono o braku pieniędzy, słabej infrastrukturze i popędzie młodych zawodników, by koniecznie szybko wyjechać na Zachód, najczęściej ze swym marnym skutkiem prywatnym. Dziś już wiemy, że ogromna ilość tych funduszy po prostu szła nielegalną drogą w czyjeś ręce: piłkarzy, trenerów, sędziów, obserwatorów z ramienia Polskiego Związku Piłki Nożnej etc. A brały się one między innymi od tej chwilami garstki osób, które mimo wszystko przychodziły na stadiony, by przeżywać emocje związane z występami swoich ulubionych drużyn. Razem wziąwszy było to jednostkowo naprawdę sporo grosza. Dziś ci ludzie czują się oszukani. Część z nich to policjanci, prokuratorzy i sędziowie sądowi, którzy mają możliwość choć częściowego zadośćuczynienia. Cała reszta jednak, choć z całego serca kibicuje powyższej grupie, czuje się przede wszystkim okradziona i to nie tylko z pieniędzy, za które kupili bilety, ale też właśnie z emocji. I nikt im za to niczego nie zwróci.

Na zdjęciu Dariusz Wdowczyk po meczu 1/8 finału Pucharu Polski pomiędzy Hetmanem Zamość i Legią Warszawa. fot. Waldemar Brzyski